شهریار:نگین سرسبز تهران شهرستان شهریار نگین سرسبز ، در قسمت غربی استان تهران قرار گرفته است. شهریار با جمیعتی بالغ بر 800 هزار نفر و با مساحت 320 کیلومتر مربع در 30 کیلومتری شهر تهران قرار گرفته است. در حال حاضر شهرستان شهریار شامل 7 شهر شهریار،باغستان، اندیشه، امیریه ، صباشهر ، فردوسیه، وحیدیه و شاهد شهر است. با مشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با شهریار ( علیشاه عوض ) آشنا شویم. تاریخچه تاریخ 7 هزار ساله شهریار شاید خوانندگان این مقاله را متعجب کند. روستای قره تپه شهریار به گفته باستان شناسان به هزاره ی چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح بازمی گردد. شواهد نشان می دهد که این شهرستان در دوره ساسانیان منطقه ی مهمی محسوب می شده است. از جمله آثار به جای مانده از دوران ساسانی در شهریار را می توان به تپه جوقین، تخته کیکاووس اشاره کرد. حسینعلی رزم آرا ( ملقب به افتخار نظام در زمان احمد شاه قاجار) در کتا ب فرهنگ جغرافیایی ایران نوشته است: علیشاه عوض قصبه ای مرکز بخش شهریار تابع شهرستان تهران است که در 30 کیلومتری باختر تهران واقع است. در جلگه واقع است و آب و هوایی معتدل دارد 2964 سکنه شیعه مذهب فارسی زبان دارد. دارای قنات جدید و آب از رودخانه کرج . شغل مردم زراعت و باغداری است. و حصولات این قصبه غلات، اتگور، چغندر قند و سیب زمینی و انواع میوه جات است. 30 باب دکان مختلفه دارد . ادارات دولتی این ده عبارت اند از بخشداری،امین صلح،دامپزشکی، شعبه بانک کشاورزی،آمار، بهداری، فرهنگ،دفترپست،دفترزاندارمری،بیمارستان و دبستان. کارخانه برق کوچک و آسیاب موتوری دارد. راه فرعی شوسه به تهران دارد. که در کیلومتر 15 از جاده تهران به قزوین جدا شده است. از طریق باباسلمان- بادامک و سید آباد همه روزه اتوبوس بین تهران و این قصبه رفت آمد می نمایند. جالب است بدانید شهر شهریار در سال 1331 صاحب شهرداری شد. جاذبهه های گردشگری شهریار تخت رستم: تخت رستم از اصلی ترین جاذبه های گردشگری شهریار است که مربوط به دوران ساسانیان است. تخت رستم با ارتفاع 1318 متر در جاده ی پرندک به بیدگنه و روستای قجر قرار گرفته است. قلعه دهشاد شهریار: قلعه دهشاد یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهریار است که از آن به عنوان تنها قلع روستایی ایران یاد می شود. این قلعه برج در اطراف خود دارد که از آن برای دیدبانی استفاده می شد ه است. تپه جوقین: تپه جوقین یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهریار است که در سال 1379 و با شماره 2889 به عنوان یکی از آثار ملی ثبت شده است. این تپه نظامی باستانی مربوط به دوران یزدگرد سوم ساسانی است. تخت کیکاووس: تخت کیکاووس یکی دیگر از آثار تاریخی فرهنگی شهریار است که مربوط به دوران ساسانی است. تخت کیکاووس در روستای بیدگنه شهریار در 18 کیلومتری جنوب شهریار قرار دارد. در گذشته این کوه تاریخی مکانی برای برگزاری مراسم و آیین های مذهبی بوده و پیشینه تاریخی زیادی دارد. خیابان ولیعصر: بدون شک خیابان ولیعصر و پیاده روی در آن را می توان یکی از جاذبه های گردشگری شهریار نامید. این خیابان حدود 2 کیلومتری دارای مراکز خرید متعددی است که خریداران را از سراسر شهریار و شهرهای اطراف به سوی خود جذب می کند. محوطه باستانی بابا سلمان: این موطه از لحاظ تاریخی ارزش زیادی دارد و در سال 1380 و با شماره 9897 به عنوان اثر ملی به ثبت رسیده است. محوطه باستانی بابا سلمان در دوران آهن و مفرغ به عنوان سکونت گاه مورد استفاده قرار می گرفته است. طبق آثار به دست آمده از این محوطه در دوران هخامنشیان و ساسانیان نیز محل سکونت بوده است. سوغات شهریار: میوه جات شهریار را می تتوان اصلیترین سوغات این شهرستان نام برد.شهرستان شهریار باغهای متعدد و حاصلخیز از قطب های تولید میوه در استان تهران است. گوجه سبز، زرد آلو و آلو پرمحصولترین میوه های شهریار هستند . بازدیدکنندگان در سفر به شهریار ، میوه های فصل شهریار را به عنوان سوغات تهیه می کنند. باد شهریار: شهریار دارای یک جریان هوایی است که به نام باد وشهریار شهرت یافته است. جهت وزش این باد در منطقه از غرب به شرق با اندکب تمایل به سمت جنوب است. همچنین در تاریخ آمده است که بادهای موسمی شهریار، دارای شدت بوده و با برخود با چهره ی افراد آن را سیاه می نموده است. اما امروزه نه از آن بادها خخبری استو نه از مردمی که چهره هایشان بر اثر وزش باد سیاه شده باشد. شهریار به دلیل داشتن درختان و باغهای متعدد به ریه استان تهران نیز شهرت دارد. مطالب مرتبط: آشنایی با غار بورنیک | طولانی ترین غار تهران برای خواندن سایرمطالب وارد مجله گردشگری مشنور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.
معرفی معبد فوشیمیایناری کیوتو | Fushimi Inari-taisha کیوتو نام یکی از بزرگترین شهرهای کشور ژاپن است که جاذبه های بسیاری در خود دارد. نیایشگاه فوشیمیایناری با شکل و شمایل جذاب و منحصر به فردش سبب شده تا گردشگران متعددی از سراسر دنیا برای بازدید از آن اقدام کنند. همچنین این معبد در پایه کوهی به نام ایناری ساخته شده و همین موضوع نیز بر زیبایی آن افزوده است. فوشیمیایناری 233 متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد و برای رسیدن به آن باید 2 کیلومتر را پیاده طی کنید؛ این کار حدود 2 ساعت طول می کشد اما مسیر آن قدر زیباست و دیدنی های مختلفی دارد که خستگی را احساس نخواهید کرد و با شوق ادامه می دهید؛ البته برخی از گردشگران نیز در میانه راه پشیمان شده و باقی سفرشان را به زمان دیگری موکول می کنند. اینجا تنها یک معبد نیست بلکه تفرجگاهی برای تفریح و سپری کردن اوقات فراغت نیز به حساب می آید. فضای زیبا و آب و هوای خوب محوطه معبد، یکی دیگر از دلایلی است که بر شمار گردشگران علاقه مند به فوشیمیایناری می افزاید. علت نام گذاری معبد فوشیمیایناری ایناری (Inari) مخفف واژه این ناری (Ine nari) یا این نی نارو (Ine ni naru) است. این ناری را مترادف عبارت برداشت برنج قرار می دهند. استفاده از برنج از دیرباز در میان ژاپنی ها رواج داشت و گفته می شود که این محصول در دوران باستان، بارها جان این مردمان را نجات داد به همین خاطر یکی از معجزات الهی برای ساکنان ژاپن به شمار می رود. ایناری در عصرها و اقوام گوناگون به گونه های مختلفی معنا شده است که وضعیت جغرافیایی و فرهنگ هر قوم نیز در این نام و معنای آن دخیل بود. با این حال آن چه در آن شکی وجود ندارد این است که پیروان آیین شینتو یا همان فودکوی قدیم (Fudoki) از ابتدا ایناری را فردی بلند مرتبه می انگاشتند؛ این نکته را می توان در ادبیات و تاریخ آن ها به وضوح مشاهده کرد. تاریخچه معبد فوشیمیایناری درباره تاریخ دقیق ساخت معبد فوشیمیایناری حرف و حدیث های گوناگونی وجود دارد زیرا همه بخش های آن یک باره ساخته نشد؛ اما اغلب می گویند که این عبادتگاه در دوره هِیآن (Heian) یعنی بین سال های ۷۹۴ تا ۱۱۸۵ میلادی ساخته شد. هیآن در واقع آخرین بخش از دوره باستان در ژاپن است و پس از آن دوره فئودالی آغاز می شود. معبد فوشیمیایناری بین سال های 1871 تا 1946 میلادی به محبوبیت زیادی دست یافت و در همین بین به صورت رسمی با عنوان یکی از بهترین و مهم ترین عبادتگاه های ژاپن شناخته شد. برخی می گویند که در سال 816 میلادی مکان دقیق معبد اصلی فوشیمیایناری را مشخص کردند زیرا یکی از راهبان والامقام ژاپنی به نام کوکای (KUKAI) دوست داشت که چنین عبادتگاهی در فوشیمی ساخته شود. از زمان ساخت معبد فوق العاه زیبای فوشیمیایناری تاکنون رخدادهای گوناگونی در آن به وقوع پیوسته است که از میان آن ها برخی شان را انتخاب کردیم و با هم مرور می کنیم: سال 827: برخی از درختان موجود در محوطه این معبد را بریدند تا از چوب آن ها برای ساخت معبدی دیگر در کیوتو استفاده کنند. سال 908: بعضی قسمت های این معبد را بازسازی کردند. سال 927: معبد فوشیمیایناری به عنوان یکی از مهم ترین زیارتگاه های ژاپن ثبت ملی شد و در سال 942 نیز به بالاترین رتبه نیایشگاه ها در ژاپن ارتقا یافت. سال 1468: برخی از قسمت های معبد فوشیمیایناری دچار آتش سوزی شدند و در سال 1499 دوباره بخش های آسیب دیده را ساختند. سال 1694: معبد اصلی فوشیمیایناری را بازسازی کردند. سال 1909: این معبد لقب گنج ملی ژاپن را از آن خود کرد. سال 1946: به عنوان یک سازمان مذهبی به ثبت رسید. سال 1961: جشن بزرگی به مناسبت سالروز تولد ایناری در این معبد برگزار شد. مطالب مرتبط: ۱۰ جاذبه توریستی شگفت انگیز در ژاپن که باید ببینید برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.
آشنایی با منطقه ی ارسباران ارسباران یک ناحیه کوهستانی و جنگلی است که در شمال استان آذربایجان شرقی و در 220 کیلومتری تبریز قرار دارد. ارسباران از جمله مناطق پرتردد و محبوب گرشگری در استان آذربایجان شرقی است که با چشم اندازهای طبیعی و نیز آثار تاریخی اررزشمند، یکی از مناطق محبوب گردشگری در شمال غرب ایران محسوب می شود. سه طرف منطقه ی مذکور را نیز سه رود، ارس در شمال، ایلگه چای در غرب و کلیبر چای در شرق احاطه کرده است و در جنوب نیز به ارتفاعات سایگرام محدود شده است. ارسباران در سال 1355 توسط سازمان یونسکو به عنوان ذخیره گاه زیست کره معرفی شده است. وسعت جنگلهای ارسباران 164000 هکتار بوده که از این وسعت 148000 هکتار ار آن به عنوان جنگل حمایتی و حفاظتی گزارش شده است. مردمان محلی در اطراف جنگلهای ارسباران بیشتر به کارهای دامداری، باغبانی، زنبور داری، و همچنین صنایع دستی و گردشگری مشغول هستند. در حال حاضر اکثر مردمان منطقه به حاشیه شهرهای تبریز و تهران مهاجرت کرده اند. در این منطقه حدود 23500 کوچ نشین زندگی میکنند. در گذشته ارسباران را، ارسبار، آرازبار، قره داغ و قره چه داغ هم میگفتند. توصیف کلی یونسکو ازمنطقه ی ارسباران این ذخیره گاه زیست کره در کوهستانهای قفقازی ایران نزیک مرز با کشورهای جمهوری آذربایجان و ارمنستان قرار دارد. ارسباران با قرار گرفتن در بین مناطق خزری، قفقازی و مدیترانه ای، کوههای تا ارتفاع 2200 متر ، علفزارهای آلپی دشتهای نیمه خشک، مراتع و جنگلها، رودها و چشمه ها را شامل میشود. مکانهای مهم و تاریخی ارسباران uمهمترین اثر تاریخی موجود در منطقه قلعه بابک (دژ بابک) میباشد. که در بالای کوهی به بلندای 2300 مترنزدیک به سه کیلومتری شهر کلیبر واقع است. این قلعه در زمان ساسانیان ساخته شده است ولی نام خود را از نام بابک خرم دین رهبر مبارزه با خلفای عرب در سال 893 میلادی گرفته است. دیگر اثر تاریخی مهمی که در منطقه وجود دارد عمارت آینالو میباشد، که با توجه به شیوه ی معماری آن به عهد قاجار مربوط است. این عمارت در سال 1907 توسط تاجر معروف ارمنی دوران قاجار طومانیاس و همزمان با عمارت وینق در منطقه آینالو ساخته شده است. از دیگر آثار مهم منطقه میتوان قلعه پشتو، قلعه جوشین، کلیسای ناپشته ، قلعه آوارسین و چشمه های آب گرم کلیبر را نام برد. گونه های مختلف جانوری ارسباران از نظر گونه های مختلف جانوری در جهان کم نظیر است. 215 گونه پرنده، 29 گونه خزنده، 5گونه دوزیست، 48 گونه پستاندار و17 گونه ماهی در مناطق مختلف ارسباران شناسایی شده است. از گونه های پرندگان بومی ارسباران میتوان به خروس سیاه قفقازی، کبک، دراج، قرقاول،عقاب ماهی گیر، انواع پرندگان شکاری، و تعداد بی شماری پرندگان آبزی اشاره کرد. گوزن مارال اصلی ترین گونه پستاندار در جنگل های ارسباران بود که حدود 60 سال قبل آخرین نمونه آن درمنطقه دیده شد. البته در سال 71 با انتقال 7 راس مارال ازپارک جنگلی گلستان به این منطقه احیا دوباره آن آغاز شد.در حال حاضر 26 راس از این نوع حیوان در ارسباران زندگی میکنند.گراز، خرس قهوه ای، گربه جنگلی ، خرگوش، کل و بز وحشی هم از دیگر حیوانات این گونه از جانوران در منطقه هستند. از جمله آبزیان موجود در این منطقه ماهی زردک، سیاه ماهی، کپور نقره ای ،گامبوزیا، ماش ماهی و مروارید ماهی هستند.خزنده گان معروفی هم که در این منطقه هستند میتوان مارمولک چشم ماری، یله مار و تیرک مار نام برد. انواع قورباغه ها هم دوزیستان موجود در منطقه هستند. مطالب مرتبط: موزه قاجار تبریز برای خواندن سیار مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.
آشنایی با منارجنبان | آرامگاه شیخ امیر عبدالله منارجنبان اصفهان در اصل بنایی است که بر روی قبر عارفی بهنام عمو عبدالله کارلادانی که در قرن هشتم هجری (دوره سلطان محمد خدابنده الجایتو) میزیسته، ساخته شده است. سقف بنا گنبدی شکل است و قبر این عارف دقیقا زیر گنبد سقف قرار دارد. این بنا دو مناره 17 متری دارد که ساختار و مهندسی بهکاررفته در آنها بهگونهای است که با تکان دادن یکی از منارهها، مناره دیگر نیز تکان میخورد. جالب است بدانید که منارههای این بنا نازک و سبکاند و به همین دلیل لرزش منارهها بسیار محسوس دیده میشود. از تزیینات زیبای بنا میتوان به کاشیهای فیروزهای طاق ورودی و منارهها و ستارههای چهارپر اشاره کرد. در کل میتوان گفت که معماری بنا به سبک معماری ایلخانان بسیار نزدیک است.منارجنبان از سال 1321 با شماره 349 در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد. بخش های مختلف منار جنبان مناره ها شاخصترین بخش منارجنبان منارههای آن است که از خشت ساخته شدهاند و روی آنها با کاشیهای فیروزهای، مشکی و سفید تزیین شده است. داخل منارهها پلههای مارپیچی قرار دارد که به پشتبام و بالای منارهها راه پیدا میکنند. گفته میشود که این منارهها چندین سال بعد از ساختمان اصلی و در دوره صفویان ساخته شدهاند. اما آن چه بیشتر از همه کنجکاوی همه ما بهعنوان یک بازدید کننده را بر میانگیزد این است که: چرا منارهها میجنبند؟ در طی سالهای مختلف متخصصان زیادی روی این امر تحقیق کردند؛ اما علمیترین نظریه به حمید شاهین پور، سرپرست کمیته پژوهشی انجمن فناوریهای بومی ایران تعلق دارد. او معتقد است که ویژگیهایی مثل استفاده از مصالح سبک مثل خشت، کوتاه بودن منارهها، میزان فاصله منارهها با ساختمان و کلافهای چوبی بهکاررفته در بالا و پایین منارهها در لرزش آنها تاثیر زیادی دارد. آقای شاهین پور برای درک بهتر علت لرزش منارهها آنها را به دو نخ آویزان تشبیه میکند که در قسمت پایین با یک نخ مشترک بههم وصل شدهاند. بنابراین به محض آن که یکی از نخها تکان بخورد نخ دیگر هم به حرکت در میآید و اگر ارتفاع و وزن منارهها برابر نبود این لرزش اتفاق نمیافتاد. در علم فیزیک به این پدیده رزونانس یا تشدید گفته میشود. آیا فقط منارهها تکان میخورند؟ جواب خیر است. با تکان خوردن یک مناره نه تنها مناره دیگر، بلکه کل بنا میلرزد. به همین خاطر در بخشهای مختلف بنا اشیایی قرار دادهاند تا این لرزشها بهخوبی قابل مشاهده باشد. این اشیا شامل زنگولههایی روی جفت منارهها، ساعت دیواری در ایوان و شیشه کشیده شده دور قبر عمو عبداللهاند که به هنگام لرزش همگی تکان میخورند. چه کسی منارهها را تکان میدهد؟ داخل ساختمان فردی به نام جنباننده وجود دارد که تنها او اجازه دارد از پلههای مناره بالا برود و منارهها را تکان دهد. البته در قدیم بازدیدکنندگان هم میتوانستند بهصورت انفرادی منارهها را تکان دهند؛ اما اکنون بهخاطر حفاظت بهتر از بنا اینکار ممنوع شده است. در گذشته نیز موذن برای گفتن اذان بالای منارهها میرفت و همزمان با تکان دادن منارهها اذان میگفت. ایوان منار جنبان ایوان ساختمان جایی است که مقبره عمو عبدالله در آن قرار دارد. این ایوان حدود 10 متر ارتفاع و 146 متر مساحت دارد و به احتمال خیلی زیاد پیش از منارهها ساخته شده است. مقبره عموعبدالله عموعبدالله با نام کامل "عموعبدالله کارلادانی یا عموعبدالله سقلابی (یا صقلایی)" یکی از عارفان قرن هشتم هجری بود که پس از مرگش در همین مکان فعلی به خاک سپرده شد. اطلاعات زیادی از عموعبدالله وجود ندارد اما روی قبر او چنین نوشتهاند که: این قبر شیخ زاهد عموعبدالله بن محمد بن محمود سقلابی است. خدا او را رحمت کند. او در هفدهم ذی الحجه سال 716 به رحمت خدا رفت. تاریخ مرگ وی که روی قبرش حک شده نشان میدهد که وی در دوره سلطنت سلطان محمد خدابنده زندگی میکرده است. چله خانه منار جنبان چلهخانه جایی است که عرفا به مدت 40 روز دست از همه چیز میشویند و با خدای خود خلوت میکنند. در بنای منارجنبان نیز دو اتاق کوچک وجود دارد که به چلهخانه منارجنبان مشهورند. مطالب مرتبط: غذاهای سنتی اصفهان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.
معرفی فواره تروی | Trevi Fountain سال 1762 میلادی بود که فواره زیبای تروی یا آبنمای دختر دوشیزه را ساختند و از همان ابتدا به یکی از فاخرترین آثار موجود در ایتالیا تبدیل شد. البته باید بدانید که دستور ساخت بنا را در سال 1629 داده بودند و از همان زمان علاقه داشتند که چنین سازه ای ساخته شود. در ابتدا این فواره در 35 کیلومتری شرقِ شهر قرار داشت ولی حالا با گسترش رم، آبنما جزوی از مرکز شهر به حساب می آید. نکته جالب دیگری که فواره تروی را منحصر به فرد کرده، موقعیت قرار گیری آن است؛ گفته می شود که از چند سال پیش از میلاد مسیح در همین جا چشمه ای وجود داشت که مسافران را سیراب می کرد. به مرور زمان رومی ها آب آن چشمه را مقدس شمردند و حالا نیز شاهدیم که فواره تروی با صلابت هرچه تمام تر در همین ناحیه قد علم کرده است. ارتفاع آبنمای تروی 26.3 متر و عرضش 49.15 متر است و در همان نگاه اول به آن متوجه خواهید شد که چقدر در ساختنش دقت نظر و ظرافت به خرج داده اند. همه چیز با سنگ تراورتن و توسط بهترین معماران آن زمان ساخته شده است. مجسمه هایی در میان این آبنما ساخته اند که هر کدام به یک خدا یا یک افسانه کهن رومی اشاره دارند، اگر کمی درباره افسانه های رومی بدانید این سازه شما را به وجد خواهد آورد. همه مجسمه ها کاملا حساب شده در جای خود قرار گرفته اند و حتا موقعیت قرارگیری اجزای بدن هریک از آن ها نیز مهم بوده است. ساخت این سازه زیبا و دوست داشتنی حدود 30 سال طول کشید و تعدادی از دست اندرکاران پروژه در همین مدت از دنیا رفتند و نتوانستند تکمیل شدن فواره را ببینند. رسم پرتاب سکه فواره تروی یکی از جذابیت های فواره تروی وجود سکه در حوضچه آن است. داستان سکه ها به مقدس بودن آب این چشمه باز می گردد. مردمی که از فواره تروی بازدید می کنند برای برآورده شدن آرزوهای شان سکه هایی را داخل آب می اندازند. پرتاب سکه درون حوضچه تروی حالا به یک رسم تبدیل شده است؛ اما پرتاب یک سکه کافی نیست و در روایت ها آمده که هر کس باید حتما سه سکه را درون آب بیندازد تا به مراد دلش برسد. هر یک از این سکه ها معنای خاصی دارند: سکه اول: تضمین کننده بازگشت شما به شهر رم سکه دوم: عاشق شدن سکه سوم: تضمین کننده ازدواج بد نیست بدانید که هر روز حدود 22,300,000 تومان به داخل حوضچه این فواره می اندازند. آمارها نشان می دهند که در سال 2016 حدود 1 و نیم میلیون دلار به صورت سکه از این فواره خارج کرده بودند. با پول هایی که مردم داخل این فواره می اندازند برای فقرا غذا تهیه می کنند. مجسمه های فواره تروی 1- خدای اقیانوس | God Oceanus در میان فواره تروی مجسمه یک مرد به چشم می خورد، او تندیس اوکئانوس (Oceanus) است. در افسانه های یونانی وی به عنوان خدای اقیانوس شناخته می شود. بر اساس داستان ها او فرزند گایا (خدای زمین) و اورانوس (خدای آسمان) بوده است. در بسیاری از کتاب ها، خدای اقیانوس را به صورت نیمی انسان و نیمی پری یا اسب دریایی به تصویر کشیده اند؛ اما همان طور که می بینید در آبنمای تروی او ظاهری شبیه به انسان دارد. 2- هدایتگران در دو سوی خدای اقیانوس دو مجسمه دیگر نیز به چشم می خورند. آن ها مردانی هستند که در تلاش اند تا اسب ها را هدایت کنند. آن ها نماد انسان های پیروی خدای اقیانوس اند و هدف از ساخت آن ها نشان دادن پیروان اوکئانوس بوده است. 3- مجسمه های اطراف گذشته از مجسمه هایی که در داخل فواره تروی قرار دارند، دو مجسمه نیز در دو سوی این سازه جای گرفته اند. یکی از مجسمه ها پلوتوس (Plutus) نام دارد که در افسانه های یونان الهه ثروت و فراوانی بوده است. وجود این مجسمه در فواره تروی به این دلیل بود که می خواستند شهر رم همیشه پر از ثروت و نعمت و به خصوص میوه و محصولات کشاورزی باشد. مجسمه خدای سلامتی (Salubrity) است یک دیگر از مجسمه ها می باشد. در یک دست او ظرف شرابی به چشم می خورد، در دست دیگرش یک نیزه. مقصود سازنده از وجود این مجسمه به صورت کنونی، نشان دادن مبارزه با بیماری ها و درمان مریض ها بوده است. مطالب مرتبط: برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید و یا با شماره 02162714 در تماس باشید.
آشنایی با کاسکاد ایروان کاسکاد به معنی آبشارهای کوچک است. بنای کاسکاد یکی از مهم ترینجاذبه های گردشگری شهر ایروان است که اغلب گردشگران این شهر از آن دیدن می کنند. کاسکاد در حقیقت پلکانی عظیم است که با الهام از طرح آبشار ساخته شده و چهره زیبایی دارد. ساخت کاسکاد از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۰ میلادی به طول انجامید. چشمانداز فوقالعاده زیبایی که از فراز این بنا به شهر ایروان باز میشود، دلیل بارزی برای حضور خیل کثیر گردشگران در هر روز و در تمام فصول سال است. بنای هزار پله همیشه و حتی در ایام سرد زمستان، شاهد حضور مسافران و گردشگران مشتاق از سراسر جهان است. کاسکاد ۳۰۲ متر طول دارد که برای جا به جا شدن در این ارتفاع باید ۵۷۰ پله را بالا یا پایین بروید. اگر بالکن بالایی آن را نیز در نظر بگیرید ارتفاع آن به ۴۵۰ متر افزایش میابد. عرض مجموعه ۵۰ متر است و هنوز ساخت ۹۰ متر از آن باقی مانده است. فضای سبزی که جیم توروسیان در سر داشت نیز اجرایی شد. باغچه های کوچک در سراسر محوطه پلکان ساخته شده اند که تمام طول سال شهرداری ایروان گل های زیبا را در آن می کارد. درون این مجموعه سیستم پلهبرقی متناسب با ارتفاع بنا تعبیه شده و گزینه مناسبی برای آن دسته از گردشگرانی است که به صعود از پلهها علاقهای ندارند، این کار را بسیار خستهکننده میدانند یا فاقد توانایی لازم برای راهپیمایی هستند. اگر از پلکان کاسکاد بالا بروید چندین مجسمه و آبنما را خواهید دید که در سطوح مختلف این سازه ساخته شده اند. اینجا امروزه به پاتوق جوانان برای نوشیدن چای و قهوه و گذران اوقاتی خوش با دوستان شان تبدیل شده است و حتی گاهی موسیقی های زنده نیز در اینجا برپا می شوند. اگرچه مجموعه کاسکاد با قدمت ۴۰ سالهاش بنای نسبتا جدیدی محسوب میشود؛ اما این بنا با توجه به چند مرتبه بازسازی و نوسازی که از سال ۲۰۰۲ تاکنون روی آن انجام گرفته فراز و نشیب زیادی را پشت سر گذاشته است. در حال حاضر، بنای هزار پله نهفقط برای چشمانداز دلانگیزی که به پیرامون شهر دارد، بلکه به سبب شاهکار معماریاش تبدیل به یکی از زیباترین و پر بازدیدترین بناهای کشور ارمنستان شده است. سازندگان هنرمند آن جیم توروسیان (Jim Torosyan)، اسلان ماهیتاریان (Aslan Mkhitaryan) و سرگیس گورزادیان (Sargis Gurzadyan) بودند که اثری جاودان از خود به جای گذاشته اند. مطالب مرتبط: آشنایی با پارک ملی دیلیجان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به ارمنستان با شماره 02162714 در تماس باشید.