سفر کلید فهم زندگی است
img
تلگرام
img
واتساپ
img
دمپختک ماهی بوشهری یا به گویش محلی، همان دمی لخلاخ، محبوب‌ترین غذای بوشهر است که در زبان محلی به آن ماهی می‌یَدُم می‌گویند. در زبان عربی لخلاخ به معنای خوش عطر است و این غذا واقعا عطری فوق‌العاده دارد. برای تهیه این غذا فیله ماهی شیر در عصاره تمرهندی، سبز

دمپختک ماهی بوشهری یا به گویش محلی، همان دمی لخلاخ، محبوب‌ترین غذای بوشهر است که در زبان محلی به آن ماهی می‌یَدُم می‌گویند. در زبان عربی لخلاخ به معنای خوش عطر است و این غذا واقعا عطری فوق‌العاده دارد. برای تهیه این غذا فیله ماهی شیر در عصاره تمرهندی، سبز

غذاهای محلی بوشهر  دمپخت ماهی بوشهری (دمی لخلاخ ) دمپختک ماهی بوشهری یا به گویش محلی، همان دمی لخلاخ، محبوب‌ترین غذای بوشهر است که در زبان محلی به آن ماهی می‌یَدُم می‌گویند. در زبان عربی لخلاخ به معنای خوش عطر است و این غذا واقعا عطری فوق‌العاده دارد. برای تهیه این غذا فیله ماهی شیر در عصاره تمرهندی، سبزی‌های معطر مثل گشنیز و شوید، سیر و ادویه‌های مختلف کمی پخته می‌شود. در مرحله بعد ماهی را از داخل سس خارج می‌کنند و برنج را با همان آب می پزند. در نهایت برنج و ماهی را با هم نوش جان می‌‌کنند.      قلیه میگو یکی از غذاهایی که در سفر به بوشهر نباید آن را از دست بدهید قلیه میگو است. برای طبخ این غذا ابتدا پیاز و سیر را با سبزی‌های معطر شامل شنبلیله و گشنیز سرخ می‌کنند تا سیاه رنگ شود. سپس به این مخلوط رب گوجه‌فرنگی، تمرهندی، ادویه‌های دلخواه و مقداری آب اضافه می‌کنند و اجازه می‌دهند مواد با هم بپزند. در مرحله بعد باید میگوهای سرخ شده را به مخلوط قبلی اضافه کنید و اجازه دهید تا خوراک شما خوب جا بیفتد. در نهایت می‌توانید قلیه میگوی بوشهری را به همراه برنج سرو کنید.     یتیمک یتیمک خوراکی گیاهی و بدون گوشت است و بیشتر با نان سرو می‌شود. اگر از طرفداران بادمجان هستید حتما این خوراک را امتحان کنید. لوبیا، بادمجان و تمرهندی ترکیبات این خوراک هستند و به عنوان یک غذای رژیمی و یا یک وعده کامل برای افراد گیاهخوار بسیار مناسب است.     لَلَک یا گَمِنه لَلَک یا به گویش محلی همان گَمِنه، بلغور ریز دانه گندم است. این غذا در واقع جایگزینی برای برنج و نان است که در کنار غذاهایی مثل ماهی و میگو، قلیه ماهی، قلیه میگو و بادمجان سرو می‌شود. برای طبخ للک یا گمنه، بلغور ریز دانه گندم را جداگانه تفت دهید تا رنگش قهوه‌ای شود. در ظرفی دیگر پیاز داغ را آماده می‌کنیم و با مقداری آب، اجازه می‌دهیم تا مخلوط به جوش آید. حالا نوبت اضافه کردن للک سرخ شده به مخلوط است. در مرحله بعد باید اجازه دهید تا للک مثل برنج، دم بکشد.     قیمه بوشهری شاید نام این غذا در ابتدا شما را یاد همان قیمه معروف بیاندازد؛ ولی بهتر است بدانید که قیمه بوشهری ظاهری شبیه به حلیم بادمجان دارد. لپه و گوشت را با هم می‌کوبند تا کاملا له شوند به طوری که هنگام سرو و قاشق زدن حسابی کش بیاید. این خورش اغلب به همراه شکر پلو صرف می‌شود و یکی از غذاهای رسمی مراسم‌های محرم و صفر در استان بوشهر است. اتفاق خوب این است که می توانید این غذا را، در رستوران‌های بوشهر به راحتی پیدا کنید تا طعم و عطر آن برای همیشه در یادتان بماند.      دوقوس ماهی  این غذای بوشهری، را می توان در واقع یک نوع سس دانست که روی ماهی سرخ شده ریخته می شود و با برنج خورده می شود. برای تهیه این غذا، سیرها را می‌کوبیم و با پیاز رنده شده تفت‌ می‌دهیم و رب گوجه فرنگی را در یک لیوان آب‌ حل کرده و به آن اضافه می‌کنیم. وقتی به جوش‌آمد، نمک و فلفل و ادویه را به آن اضافه کرده و می‌گذاریم بجوشد، در آخر به آن زعفران اضافه‌کرده و روی ماهی سرخ شده می‌ریزیم. برای دوقوس ماهی معمولا از ماهی حلوای سفید که از بهترین و گران‌ترین ماهی‌های جنوبیست استفاده می شود.     ماهی حمام شکم‌پر  از دیگر غذاهای مشهوری که بوشهری‌ها با ماهی درست می‌کنند می‌توان به ماهی حمام شکم‌پر اشاره کرد. ماهی حمام از نوع ماهی‌های گوشتی و مرغوب محسوب می‌شود و فقط در دو ماه اول بهار در بازار موجود است. مواد لازم برای پر کردن داخل شکم ماهی حمام شامل سبزی شنبلیله، گشنیز، شوید، زرشک و تمبرهندی است. نکته‌ای را در نظر داشته باشید که سبزی پلو برای این نوع ماهی اصلا پیشنهاد نمی‌شود، چرا که طعم مخلفات داخل شکم ماهی را تحت تاثیر قرار می‌دهد. در کنار ماهی حمام شکم‌پر بوشهری، بهتر است برنج سفید قرار بگیرد تا طعم آن کاملا محسوس باشد.     مجبوس پلوی بوشهری  مجبوس نام یک پلوی خوش عطر عربیست که معمولا در روزهای عید و یا مهمانی‌ها تدارک دیده می‌شود. برای تهیه آن برنج باسماتی با ادویه‌های خوش عطری نظیر میخک و رازیانه مخلوط می‌شود. لپه، کشمش، زرشک و پیاز داغ را هم به برنج اضافه می‌کنند. تکه‌های مرغی که از قبل مزه‌دار شده را ته قابلمه‌ای که در نظر دارند می‌چینند سپس پلوی مخلوط آماده شده را روی آن می‌ریزند. مرغ جزء اصلی این غذاست اما در برخی از شهرهای جنوبی از گوشت و ماهی هم استفاده می‌کنند. مجبوس بوشهری به علت استفاده از ادویه‌های خاص طبع گرمی دارد و بسیار مقوی است.       مطالب مرتبط: معرفی سواحل جذاب بوشهر برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

۱۹ تیر ۱۴۰۴
پارک ملی دیلیجان، پارکی وسیع و بکر است که در شمال شرقی کشور ارمنستان قرار دارد و یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین مناظر طبیعی این کشور محسوب می شود، به طوری که آن را با نام سوئیس ارمنستان می شناسند. در مجموع کشور کوچک ارمنستان 4 پارک ملی دارد که دیلیجان یکی

پارک ملی دیلیجان، پارکی وسیع و بکر است که در شمال شرقی کشور ارمنستان قرار دارد و یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین مناظر طبیعی این کشور محسوب می شود، به طوری که آن را با نام سوئیس ارمنستان می شناسند. در مجموع کشور کوچک ارمنستان 4 پارک ملی دارد که دیلیجان یکی

آشنایی با پارک ملی دیلیجان | Dilijan National Park پارک ملی دیلیجان، پارکی وسیع و بکر است که در شمال شرقی کشور ارمنستان قرار دارد و یکی از جذاب ترین و دیدنی ترین مناظر طبیعی این کشور محسوب می شود، به طوری که آن را با نام سوئیس ارمنستان می شناسند. در مجموع کشور کوچک ارمنستان 4 پارک ملی دارد که دیلیجان یکی از قابل توجه ترین آن هاست. این پارک ملی وسعتی برابر با 24000 هکتار داشته و انواعی از جنگل های راش و بلوط ارزشمند در آن به چشم می خورد که تحت حفاظت قرار دارند. البته که تنوع زیستی و گیاهی پارک دیلیجان در این درختان خلاصه نمی شود و درختان دیگری چون سرخدار، کاج، ممرز، سرخ چوب و ... نیز بخشی از این پهنه وسیع و سرسبز را به خود اختصاص داده اند.          اگر بخواهیم به موقعیت جغرافیایی پارک ملی دیلیجان اشاره کنیم، خوب است بدانید که این پارک در استان تاووش (Tavush) واقع شده و از روی دامنه کوه های پامبک (Pambak) شروع می شود و تا روی دامنه کوه های آرگونی (Areguni)، میاپور (Miapor)، آیجوان (Ijevan) و حلب (Halab) ادامه پیدا می کند. ارتفاع این پارک ملی در حدود 1070 تا 2300 متر بالاتر از سطح دریاست و همچنین رود آقستو (Aghstev)، گتیک (Getik) و انشعبات‌ شان نیز از بخش های مختلفی از پارک ملی دیلیجان عبور می کنند.      دیدنی های پارک ملی دیلیجان 1- دریاچه پارز | Lake Parz دریاچه پارز نه تنها یکی از زیباترین بخش های پارک ملی دیلیجان است بلکه یکی از زیباترین دریاچه های کشور ارمنستان به شمار می رود. کافیست نگاهی به عکس های این دریاچه بیندازید تا شما هم تصدیق کنید که چه طبیعت دلبرانه ای در انتظارتان است. این دریاچه که بر اثر تغییرات جغرافیایی پدید آمده است، وسعتی برابر با 3 هکتار دارد. طول و عرض دریاچه پارز را نیز به ترتیب در حدود 350 و 100 متر ارزیابی می کنند. در دریاچه پارز می توانید قایق سواری و ماهیگیری را تجربه و یا اطراف آن را برای کمپ و پیک نیک انتخاب کنید.      2- صومعه هاگارتسین | Haghartsin Monastery اگر راه خود را به سوی بخش شمالی پارک ملی دیلیجان کج کنید، در دل جنگل های انبوه، با صومعه زیبا و تاریخی هاگارتسین رو به رو خواهید شد. این صومعه که فاصله‌ای 15 کیلومتری از شهر دیلیجان ارمنستان دارد، در طی قرن های دهم تا سیزدهم میلادی ساخته و به مرکز معنوی و فرهنگی منطقه بدل شد. وقتی به درون صومعه هاگارتسین بروید، 3 کلیسای مختلف با نام های کلیسای سنت آستواتساتین، سنت گریگوری و سنت استپانوس در آن خواهید دید. البته به غیر از کلیساها، چند بخش دیگر نیز در این صومعه تاریخی وجود دارد که یکی از آن ها قبرستان خانواده سلطنتی باگراتونی (Bagratuni) است.      3- صومعه گشوانک | Goshavank Monastery صومعه گشوانک، یکی دیگر از بخش های تاریخی و قابل توجهی است که نباید دیدنش را در پارک ملی دیلیجان از دست بدهید. این صومعه 900 ساله، در نزدیکی روستایی به نام «گش» قرار دارد و در واقع نام خود را نیز از همین روستا گرفته است. امروزه صومعه گش گرچه به مانند روزهای گذشته خود کارکردی مذهبی ندارد؛ اما به یکی از محبوب ترین جاذبه های منطقه بدل شده است. صومعه گشوانک با وجود قدمت بسیارش امروز در وضعیت خوبی قرار دارد چرا که بازسازی ها و رسیدگی های پی در پی، این میراث ارزشمند را از خطر تخریب در امان نگه داشته اند.یکی از ویژگی های قابل توجه گشوانگ، وجود یکی از ممتازترین نمونه های خاچکار جهان در این صومعه است. خاچکارها یا چلیپاسنگ ها در واقع نوعی سنگ قبرهای قدیمی بوده که به تزیینات، نمادها و حکاکی های منحصر به فردی آراسته شده اند.     4- دریاچه گش | Gosh lake دریاچه کوهستانی و زیبای دیگری در محدوده وسیع پارک ملی دیلیجان قرار دارد که با نام «گُش» شناخته می شود. این دریاچه که در بخش جنوب شرقی پارک ملی واقع شده، با شهر دیلیجان فاصله ای 24 کیلومتری دارد و ارتفاع آن از سطح دریا برابر با 1450 متر است. طول و عرض دریاچه گش را در حدود 100 و 80 متر ارزیابی کرده و حداکثر عمق آن را برابر با 8 متر می دانند. بنابر گزارش های موجود، آب دریاچه در روزهای تابستانی تا 14 درجه سانتی‌گراد نیز افزایش می یابد و برای دریاچه ای کوهستانی این دما، قابل توجه است. در مجموع دریاچه گش و طبیعت اطرافش مکانی مناسب برای ماهیگیری و صید میگو بوده و طبیعت گردی، کمپ و آفرود گزینه های جذابی برای این بخش هستند.      5- صومعه ماتوساوانک | Matosavank  ماتوساوانک یکی دیگر از صومعه های تاریخی و قرون وسطایی پارک ملی زیبای دیلیجان است. سال ساخت این صومعه کوچک به 1247 میلادی بر می گردد و در فاصله 3 کیلومتری شمال غربی شهر دیلیجان واقع شده است. وقتی از بیرون نگاهی به ساختمان صومعه می اندازید، احتمالا در ابتدا متوجه نمی شوید با چه ساختمانی رو به رو شده اید و ممکن است آن را تنها با یک بنای قدیمی اشتباه بگیرید. صومعه ماتوساوانک در ظاهر بیرونی شباهتی به دیگر صومعه های هم عصر خود ندارد و در آن خبری از گنبد و معماری کلیساگونه نیست.      6- دریاچه تزرکا | Lake Tzrka یکی از دیگر دریاچه های زیبایی که در پارک ملی دیلیجان می توانید از آن بازدید کنید، دریاچه تزرکاست. این دریاچه در مقایسه با پارز و گش، وسعت کمتری دارد؛ اما همچنان جذابیت های مخصوص خود را داشته و نمی توان بازدیدش را از دست داد. از طرفی، مسیر دسترسی به این دریاچه نیز بسیار دیدنی است و اگر به طبیعت گردی علاقه دارید می توانید با یک تیر دو نشان بزنید. البته دسترسی به دریاچه تزرکا تنها از طریق پیاده روی نیست و با ماشین هم می توانید به این دریاچه بروید.دریاچه تزرکا، وسعتی 2000 متر مربعی دارد و عمق آن بین 6 تا 10 متر ارزیابی می شود. البته عمق برخی از قسمت های دریاچه بیش از 10 متر است. جالب آن که از آب دریاچه تزرکا که در نزدیکی روستای گش قرار دارد برای مصارف آشامیدن و آبیاری محوصلات کشاورزی استفاده می کنند همچنین بد نیست بدانید که در گذشته این دریاچه محلی برای پرورش زالو جهت کاربرد سنتی و غیر سنتی بود؛ اما امروزه دیگر در این دریاچه زالو وجود ندارد. اما این نام همچنان بر روی دریاچه مانده است. تزرکا در زبان بومی به معنای زالوست.        چه حیواناتی در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند؟ طبیعی است که در پهنه وسیعی چون پارک ملی دیلیجان، تنوع بالایی از حیوانات و جانداران نیز وجود داشته باشد. وقتی نگاهی به تعداد گونه های جانوری این پارک می اندازیم با 800 گونه مختلف از حشرات، خزندگان، دوزیستان و ماهی ها رو به رو می شویم. همچنین باید بدانید پرندگان بسیاری درختان و آسمان پارک ملی دیلیجان را برای زندگی انتخاب کرده اند که از آن جمله می توان به مواردی چون عقاب طلایی، عقاب ریش دار، سیاه‌خروس سیاه، کبک کاسپیان و ... اشاره کرد. البته که تنوع گونه های جانوری این پارک در موارد یاد شده خلاصه نمی شود و پستانداران نیز نقش پر رنگی در این زمینه دارند. بیش از 40 گونه از پستانداران مانند گوزن قرمز، خرس قهوه ای، وشق، گرگ خاکستری، گربه وحشی، گراز، روباه قرمز، گورکن، سنجاب ایرانی، شوکا و ... در پارک ملی دیلیجان زندگی می کنند.          مطالب مرتبط: دریاچه سوان ایروان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به ارمنستان با شماره 02162714 در تماس باشید.

۱۸ تیر ۱۴۰۴
 دشت مغان در قسمت شمال غربی ایران و شمال استان اردبیل قرار گرفته است. دشت مغان در حقیقت جلگه ای حاصلخیز است که یک سوم آن در ایران و مابقی در جنوب جمهوری آذربایجان قرار دارد. دشت مغان با طبیعت سرسبز و رودخانه‌های پرآب، تنوع زیستی، مزارع حاصلخیز، جاذبه‌های

 دشت مغان در قسمت شمال غربی ایران و شمال استان اردبیل قرار گرفته است. دشت مغان در حقیقت جلگه ای حاصلخیز است که یک سوم آن در ایران و مابقی در جنوب جمهوری آذربایجان قرار دارد. دشت مغان با طبیعت سرسبز و رودخانه‌های پرآب، تنوع زیستی، مزارع حاصلخیز، جاذبه‌های

آشنایی با دشت مغان اردبیل  دشت مغان در قسمت شمال غربی ایران و شمال استان اردبیل قرار گرفته است. دشت مغان در حقیقت جلگه ای حاصلخیز است که یک سوم آن در ایران و مابقی در جنوب جمهوری آذربایجان قرار دارد. دشت مغان با طبیعت سرسبز و رودخانه‌های پرآب، تنوع زیستی، مزارع حاصلخیز، جاذبه‌های طبیعی و تاریخی فراوانی را در اطراف خود جای داده است. آب‌وهوای مطبوع دشت مغان  اردبیل و سرسبزی اطراف برای گذراندن تعطیلات و دوری از شلوغی‌های شهر مناسب است. با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با ناحیه دشت مغان آشنا شویم.     دشت مغان از دوران باستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و حاصلخیزی زمین‌هایش مورد توجه بوده است. این دشت در زمان حکومت‌های مختلف، از جمله دوران نادرشاه، نقش مهمی در تامین محصولات کشاورزی و دامداری ایفا کرده است. همچنین به‌عنوان یک منطقه راهبردی برای تجارت و کشاورزی شناخته می‌شد.     پوشش گیاهی و جانوری دشت دشت مغان با پوشش گیاهی متنوعی از جمله مزارع گندم، جو، یونجه و مراتع سرسبز، به‌عنوان یکی از مناطق حاصلخیز شناخته می‌شود. این دشت همچنین زیستگاه گونه‌های مختلف جانوری مانند گوزن، خرگوش، روباه و پرندگان مهاجر است.         میوه ها و محصولات کشاورزی دشت مغان مغان به دلیل خاک حاصلخیز، هوایی مناسب و بارانی کافی و همچنین رود ارس از جمله مناطق کاشت و برداشت محصولات کشاورزی محسوب می‌شود. هلو،شلیل،زردآلو،آلو،گیلاس،خرمالو،گوجه سبز،هندوانه  و تمشک از جمله میوه های منطقه مغان هستند. از سایر محصولات کشاورزی مغان می توان به ذرت،کلزا،زیتون، برنج،حبوبات و بادام زمینی اشاره کرد.       بخش‌های مختلف دشت  کوهستانی این منطقه در قسمت‌های مرتفع دشت قرار دارد و به دلیل ارتفاع بالاتر، آب‌وهوای خنک‌تر و پوشش گیاهی متراکم‌تری دارد. کوه‌های اطراف به این بخش جلوه‌ای دیدنی و منحصربه‌فرد می‌بخشند.     کوهپایه‌ای در این بخش، دشت با دامنه‌های کوه‌های اطراف پیوند می‌خورد و منطقه‌ای معتدل‌تر با چشم‌اندازهای زیبا از مراتع و رودخانه‌ها پدید می‌آید. این بخش برای دامداری و کشاورزی بسیار مناسب است.     جلگه‌ای قسمت جلگه‌ای دشت مغان که گسترده و مسطح است، از خاک‌های حاصلخیز و زمین‌های کشاورزی وسیع تشکیل شده و به‌عنوان یکی از مهم‌ترین مناطق تولید محصولات کشاورزی در منطقه مغان شناخته می‌شود.   جاذبه های دیدنی اطراف دشت مغان  قلعه اولتان مغان یکی از قدیمی‌ترین آثار تاریخی دشت مغان، قلعه اولتان است که به دوران ساسانیان بازمی‌گردد. این قلعه با دیوارهای ضخیم و معماری نظامی، بازمانده‌ای از استحکامات دفاعی منطقه به شمار می‌رود.     تپه نادر اصلاندوز این تپه به نام نادرشاه افشار نام‌گذاری شده و با تاریخچه‌ای طولانی، از مکان‌های دیدنی و تاریخی منطقه مغان محسوب می‌شود. بر فراز این تپه می‌توانید چشم‌اندازهای بی‌نظیری از دشت را مشاهده کنید.      پل تاریخی خمارلو پل خمارلو یکی از سازه‌های تاریخی دشت مغان است که روی رود ارس بنا شده و از آثار معماری ارزشمند دوران گذشته است. این پل، بخشی از مسیرهای ارتباطی تاریخی منطقه بوده و به‌عنوان جاذبه گردشگری شناخته می‌شود.     جنگل‌های مغان جنگل‌های مغان، با پوشش گیاهی متنوع و طبیعت بکر، فضایی ایدئال برای علاقه‌مندان به طبیعت‌گردی و آرامش است. این جنگل‌ها زیستگاه بسیاری از گونه‌های جانوری و گیاهی بوده و از جاذبه‌های طبیعی این منطقه محسوب می‌شوند.     مطالب مرتبط: معرفی دریاچه نئور اردبیل برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

۱۷ تیر ۱۴۰۴
جنگل راش یکی از جاذبه های طبیعی گردشگری استان مازندران است که در شهرستان شیرگاه قرار دارد. کافیست راه‌تان را به سمت جاده هراز کج کنید و خودتان را به روستایی به نام سنگده در سایه‌سار قله خرونرو برسانید تا یکی از زیباترین و ارزشمندترین جاذبه های طبیعی ایران

جنگل راش یکی از جاذبه های طبیعی گردشگری استان مازندران است که در شهرستان شیرگاه قرار دارد. کافیست راه‌تان را به سمت جاده هراز کج کنید و خودتان را به روستایی به نام سنگده در سایه‌سار قله خرونرو برسانید تا یکی از زیباترین و ارزشمندترین جاذبه های طبیعی ایران

آشنایی با جنگل راش  جنگل راش یکی از جاذبه های طبیعی گردشگری استان مازندران است که در شهرستان شیرگاه قرار دارد. کافیست راه‌تان را به سمت جاده هراز کج کنید و خودتان را به روستایی به نام سنگده در سایه‌سار قله خرونرو برسانید تا یکی از زیباترین و ارزشمندترین جاذبه های طبیعی ایران را ببینید. جنگل راش یا مرسی‌سی در جوار این روستا جای خوش کرده و دل بسیاری را برده است. آنچه که به این جنگل اهمیتی دو چندان می‌بخشد، حضور درختان زیبای راش است که درختی کمیاب در مناطق کم ارتفاع شمال کشور به شمار می‌رود و ارزش طبیعی بسیاری دارد.چیزی که در جنگل راش نصیب‌تان می‌شود، قدم زدن در مسیری رویایی و لذت‌بردن از چشم‌اندازهای زیباست. اگر خستگی را به جان بخرید و هر چه بیشتر در جنگل پیش بروید عیش‌تان با دیدن آبشار زیبای این جنگل که نامش اوبن است، کامل می شود. در کنار اینها در فصل پاییز می توان شاهکار خلقت را در سنگده و جنگل زیبایش به نظاره نشست؛ برگ‌هایی هزار رنگ که همه جا را پوشانده اند و تصویری به یادماندنی را به شما هدیه می‌دهند.          دیدنی ها و تفریحات جنگل راش مسیر جنگل راش: فرقی نمی کند که از کجا راهی روستای سنگده شوید، به هر حال سر و کارتان با جاده فیروزکوه است و چشم‌اندازهایی تماشایی. همین که از این جاده به سمت روستای سنگده خارج شوید، با دیدن زیبایی‌های این جاده فرعی، حسی وصف نشدنی وجودتان را می گیرد. می‌توانیم ساعت ها در مورد هنرنمایی طبیعت در این جاده حرف بزنیم اما همین بس که بدانید شما در جاده تماشایی سنگده هستید؛ جاده‌ای که از دو سو با درختان احاطه شده است. در بهار و تابستان با سرسبزی به استقبال‌تان می‌آید، در پاییز، هزار رنگ به خود می‌گیرد. جنگل نوردی: قدم زدن در میان این جنگل مانند گذر از مسیری رویایی است که برای لحظاتی، آرامش را برای شما به ارمغان می‌آورد. البته برخی هم با اتومبیل بخش‌هایی از این جنگل را طی می‌کنند و به نوعی دیگر از زیبایی‌ها لذت می‌برند. رودخانه خروشان: این رودخانه با عبور از میان جنگل راش طراوت فضا را چندین برابر کرده و موجب تماشایی‌تر شدن آن شده است.             بازدید از آبشار اوبن: اگر همت کنید و چند ساعت پیاده‌vوی را به جان بخرید، با پیشروی در جنگل صدای ریزش آب به گوش می‌رسد. آبشار زیبای اوبن در دل جنگل راش خودنمایی می‌کند و بر زیبایی طبیعت اطراف‌تان می‌افزاید. این آبشار از چشمه های طبیعی بالا دست خود سرچشمه می‌گیرد و پس از سرازیر شدن در میان جنگل به رود تجن می‌ریزد. دوچرخه سواری در دل جنگل: با وجود آن که در جنگل راش امکاناتی برای اجاره دوچرخه وجود ندارد، اما کسانی که به دنبال تفریحی متفاوت و دوچرخه سواری خاطره‌انگیز هستند، با دوچرخه‌های‌شان راهی این جنگل می شوند و آرامش و خوشگذرانی را طور دیگری تجربه می‌کنند. اگر شما هم از این دست افراد هستید، دوچرخه خود را به همراه ببرید و تجربه دوچرخه‌سواری در میان درختان زیبای این جنگل را از دست ندهید.               بهترین فصل سفر به جنگل راش راش در ارتفاع نسبتا بالایی قرار دارد و آب و هوای کوهستانی بر آن حکم‌فرماست پس بهترین زمان برای بازدید از جنگل راش، اواسط بهار تا اوایل زمستان است اما پاییز این جنگل شهرت زیادی دارد. بهار: جوانه ها کم‌کم خودشان را روی درخت نشان می‌دهند و سرسبزی جنگل بسیار تر و تازه به نظر می‌رسد. تابستان: شاید هوا کمی گرم باشد اما به دلیل ارتفاع این منطقه، آن قدرها آزاردهنده نیست و می توانید از گشت و گذار در جنگل سرسبز حسابی لذت ببرید. پاییز: در فصل پاییز، جنگل راش به سبب رنگارنگی برگ‌هایش بر سر زبان‌ها می‌افتد و گردشگران بسیاری را به سوی خود می‌کشاند. البته سرمای هوا هم جای خود را دارد اما به دیدن زیبایی‌های جنگل می‌ارزد. زمستان: ارتفاع زیاد منطقه باعث می‌شود که سرمای سختی بر آن حاکم شود؛ اما سپیدی برف آن قدر زیباست که باز هم عاشقانش را به سوی خود می‌کشاند.               مطالب مرتبط: جنگل دوهزار تنکابن جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید.

۱۶ تیر ۱۴۰۴
شهر ریزه در منطقه دریای سیاه در ترکیه و در قسمت شمال شرقی این کشور قرار دارد. ریزه که منطقه ای ییلاقی است با مساحتی بالغ بر 3920 کیلومتر مربع و جمعیعتی نزدیک به 100 هزار نفر در سالهای گذشته به یکی از قطب های گردشگری کشور توریستی ترکیه تبدیل شده است. این ش

شهر ریزه در منطقه دریای سیاه در ترکیه و در قسمت شمال شرقی این کشور قرار دارد. ریزه که منطقه ای ییلاقی است با مساحتی بالغ بر 3920 کیلومتر مربع و جمعیعتی نزدیک به 100 هزار نفر در سالهای گذشته به یکی از قطب های گردشگری کشور توریستی ترکیه تبدیل شده است. این ش

آشنایی با شهر ریزه شهر ریزه در منطقه دریای سیاه در ترکیه و در قسمت شمال شرقی این کشور قرار دارد. ریزه که منطقه ای ییلاقی است با مساحتی بالغ بر 3920 کیلومتر مربع و جمعیعتی نزدیک به 100 هزار نفر در سالهای گذشته به یکی از قطب های گردشگری کشور توریستی ترکیه تبدیل شده است. این شهر مرکز تولید چای در ترکیه می باشد و این محصول نیز یکی از سوغاتی های ریزه و همچنین نماد این شهر نیز می باشد.  این شهر دارای مراتع سرسبز و طبیعت بکر و چشم نوازی می باشد که هر بیننده را مجذوب خود می سازد. نقاط کوهستانی شهر ریزه در بین کوهنوردان از محبوبیت بالایی برخوردار بوده و همه ساله پذیرای طبیعت گردان و علاقه مندان به کوهپیمایی است.      شهر ریزه آب و هوایی معتدل و مرطوب دارد و در اکثر فصول بارانی است. حدود 25 درصد از کل جنگل های کشور ترکیه در این شهر قرار دارند که پوشش گیاهی آن را اکثرا درخت های پهن برگ تشکیل می دهند. رطوبت هوای این شهر در حد متعادل است و زمستان های سردی دارد اما شهر ریزه در فصل پاییز و بهار به زیباترین شکل خود در می آید و بهترین زمان برای سفر و گردش در شهر می باشد. بارش زیاد باران سبب شده است تا این منطقه پوشش گیاهی غنی و انبوه داشته باشد و به منطقه ای سرسبز با خاک حاصل خیز تبدیل شود.      کوهستان کاچکار:  کوهستان کاچکار در شهر ریزه یکی از جاذبه های گردشگری این شهر می باشد که با طبیعت فوق العاده خود هرساله گردشگران فراوانی را از سراسر دنیا مخصوصا کشورهای عربی به سوی خود جذب می کند.  بلندترین قله این رشته کوه، ۳۹۳۷ متر ارتفاع دارد و میانگین ارتفاع رشته کوه حدود ۳۰۰۰ متر است. کوهستان کاچکار با دریاچه‌های متعدد و صخره‌های سنگی پرشیب، در سال ۱۹۹۴ به‌عنوان پارک ملی معرفی شد. برخی از گونه‌های جانوری موجود در کوهستان کاچکار شامل بز، سمور دریایی، سیاهگوش و گربه‌های وحشی می‌شود. از جمله فعالیت‌های گردشگری در این منطقه نیز می‌توان به راهپیمایی، کمپینگ و کوهنوردی اشاره کرد.      مزارع چای: همانطور که در بالا اشاره شد چای یکی از اصلی ترین محصولات ریزه می باشد و مزارع چای نیز به یکی از جاذبه های توریستی این شهر تبدیل شده است. پیشنهاد می کنیم حتما از این مزارع بازدید کرده و چند کیسه چای نیز خریداری کنید و با خود به خانه بیاورید. می توانید طرز دم کردن چای را از مردم محلی بیاموزید تا از یک چای خوش عطر و طعم و اصیل ترکی لذت ببرید.       دره و رودخانه فیرتینا ( طوفان ): رودخانه فیرتینا که درست از میان دره ی فیرتینا جاری شده است آنچنان زلال و شفاف می باشد که به آینه شباهت دارد. صدای آب سکوت دره را می شکند و محیطی سرشار از آرامش را پدید می آورد که خستگی را از روح و جسم هر بیننده ای می زداید. در امتداد این رود چندین پل سنگی احداث شده اند که همگی مربوط به قرن 18 و 19 میلادی هستند. سنگ تراشان دوران گذشته این پل ها را به عنوان سیل بند طراحی کرده اند تا از طغیان رودخانه در فصل های پرباران جلوگیری شود. توصیه می کنیم حتما از پل های سنگی رودخانه فیرتینا بازدید کرده و هنر دست مردمان پیشین این سرزمین را ببینید.         آیدره: آیدره یکی دیگر از جاذبه های گردشگری ریزه می باشد. این منطقه که در 19 کیلومتری مرکز ریزه قرار دارد به منبع انرژی نیز معروف است. امکانات رفاهی و توریستی این منطقه در سطح منسبی قرار دارد. در اطراف آیدره چشمه های متعدد آبگرم وجود دارد که موضوع باعث شده است گردشگران فراوانی به این منطقه بیایند.  چشم انداز زیبا و خارق العاده ی این دشت برای طبیعت گردی و عکاسی عالی است.       فرودگاه ریزه: کار ساخت فرودگاه شهر ریزه که مابین دوشهر ریزه و آرتوین قرار دارد در تاریخ 8 سپتامبر سال 2016 آغاز شد و در تاریخ 22 مه سال 2022 و با حضور رجب طیب اردوغان رییس جمهوری ترکیه افتتاح شد. جالب است بدانید این فرودگاه در سطح آب و درکنره دریای سیاه ساخته شده است. یکی از خصوصیات این فرودگاه برج مراقبت آن می باشد که به شکل استکان چای ترکی می باشد و تبدیل به یکی از نمادهای توریستی این شهر شده است.       مطالب مرتبط: شهر توریستی مارماریس | Marmaris برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.  

۱۳ تیر ۱۴۰۴
شی نوعی سوپ سبزی است که به سبک روسی طبخ می شود. مواد اصلی این سوپ قارچ و کرفس است؛ اما برای لذیذتر کردن این سوپ از اسفناج نیز استفاده می شود و حتا گاهی دیده شده که برخی سبزی های بومی روسی را نیز در آن به کار می برند. رنگ اصلی این سوپ سبز کمرنگ است اما گاه

شی نوعی سوپ سبزی است که به سبک روسی طبخ می شود. مواد اصلی این سوپ قارچ و کرفس است؛ اما برای لذیذتر کردن این سوپ از اسفناج نیز استفاده می شود و حتا گاهی دیده شده که برخی سبزی های بومی روسی را نیز در آن به کار می برند. رنگ اصلی این سوپ سبز کمرنگ است اما گاه

بهترین سوپ های روسی 1- شی | Shchi شی نوعی سوپ سبزی است که به سبک روسی طبخ می شود. مواد اصلی این سوپ قارچ و کرفس است؛ اما برای لذیذتر کردن این سوپ از اسفناج نیز استفاده می شود و حتا گاهی دیده شده که برخی سبزی های بومی روسی را نیز در آن به کار می برند. رنگ اصلی این سوپ سبز کمرنگ است اما گاهی استفاده بیش از اندازه از ادویه ها در این سوپ رنگش را تغییر می دهد.شاید جالب باشد که بدانید این سوپ از قرن نهم در میان مردم ساکن در روسیه امروزی رواج داشت. برخی عقیده دارند که در گذشته در آن گوشت و کلم نیز می ریختند؛ اما امروزه شی یک سوپ تمام عیار سبزیجات به شمار می رود.     2- اوخا | Ukha اوخا برای افرادی که از خوردن غذاهای دریایی لذت می برند مناسب است. در این غذا از ماهی استفاده می کنند. محبوب ترین ماهی ها برای این غذا ماهی روغن، قزل آلا یا خاویار هستند؛ اما اوخا یک خوراک آب‌دار ماهی است و برای خوش طعم تر کردن ماهی های آن از مواد دیگر چون جعفری، تره فرنگی، سیب زمینی، برگ بو، شوید، ترخون و جعفری سبز، فلفل سیاه، زعفران، جوز و دانه رازیانه نیز بهره می برند.اوخا در اواخر قرن 17 و اوایل قرن 18 در میان مردم روسیه رواج پیدا کرد. برخی معتقد هستند که اوخا در حقیقت ریشه ای بلاروسی دارد و از دیرباز در این کشور طبخ می شده است و روس ها بعدها ادعا کردند که اوخا غذای سنتی آن هاست. در هر صورت این سوپ امروزه در روسیه طرفداران زیادی دارد و یافتنش کار آسانیست.     3- اکرشکا | Okroshka اکرُشکا یک سوپ سبزی است؛ اما گاهی دیده می شود که به آن گوشت یا سوسیس اضافه می کنند که این موضوع با دستور پخت اولیه اکرشکا فرق دارد. این سوپ را در تابستان سرو می کنند و اعتقاد بر این است که اگر آن را زیر نور آفتاب میل کنید برای تان بسیار جذاب تر خواهد بود.برای تهیه این سوپ ابتدا سیب زمینی و هویچ ها را شسته و به صورت نگینی خرد می کنند، سیب زمینی و هویچ باید بپزند اما نباید حالت خمیری و له شده به خود بگیرند. این سوپ سرد است و مواد داخلش نباید خیلی نرم باشند. در ظرفی دیگر ترب قرمز، پیاز، شلغم، تخم مرغ و خیار را خرد کرده و با هم مخلوط می کنند و در آخر همه مواد خام و پخته شده با هم ترکیب می شوند. برای طعم دار کردن اکرشکا نیز از نمک و شکر استفاده می کنند. آبی که در این سوپ مشاهده می کنید هم کاواس نام دارد؛ کاواس نوعی نوشیدنی سنتی روسی به شمار می آید. توجه داشته باشید آشپز می تواند سبزی های دیگر را هم به سلیقه خود به این سوپ لذیذ اضافه کند.     4- سوپ قارچ | Mushroom soup سوپ قارچ در روسیه با نام گریبنوی (gribnoy) شناخته می شود. درست است که قارچ ماده اصلی این سوپ به شمار می آید؛ اما مواد متعدد دیگری هم در این غذای خوشمزه وجود دارند موادی چون سیب زمینی، پیاز، هویچ، جعفری، کرفس، برگ های معطر و... روس ها برای طعم دار کردن سوپ های قارچ شان از نمک، فلفل و سبزی های معطر استفاده می کنند که به راستی طعم سوپ را تغییر می دهد. اگر دوست داشته باشید می توانید به این سوپ خامه هم اضافه کنید. جالب است بدانید که روس ها طعم قارچ را دوست دارند و به قدری از سوپ قارچ خوش شان می آید که به راحتی آن را به سوپ هایی که گوشت دارند ترجیح می دهند.       5- سلیانکا | Solyanka سلیانکا هم از دیگر سوپ های پرطرفدار روسیست -نام این غذا در زبان انگلیسی به صورت سولیانکا تلفظ می شود-. این غذا یکی از عجیب ترین سوپ های روسی است و آن را به صورت گرم سرو می کنند و برای فصل زمستان و زمان های بیماری بسیار مناسب است.در این سوپ می توانید به وضوح طعم گوشت و زیتون را احساس کنید. اگر علاقه مندید که سلیانکا را به عنوان پیش غذا بخورید، باید بدانید که این سوپ سنگین است و شاید شما را از خوردن غذای اصلی منصرف کند. سلیانکا به سه صورت با قارچ، گوشت و با ماهی درست می شود؛ اما نوع گوشت آن طرفداران بیشتری دارد. اگر از آن دسته افرادی هستید که به هیچ وجه نمی توانید از تجربه طعم جدید سوپ ها بگذرید حتما سلیانکا را در روسیه امتحان کنید.     6- سوپ داغ شیر | Hot Milk Soup این سوپ هم از غذاهای عجیب و غریب روسی به شمار می آید. سوپ داغ شیر برای کودکان بسیار مناسب است زیرا خوردن آن کار دشواری نیست و باعث می شود کودکانی که طعم شیر را دوست ندارند این ماده مقوی را بخورند.از دیگر ویژگی های خوب این سوپ، آسان بودن روش پخت آن است. برای داشتن یک سوپ شیر داغ باید شیر را روی حرارت قرار بدهید تا جوش بیایید سپس نمک، شکر و رشته فرنگی را به آن اضافه کنید و مراقب باشید تا شیر سَر نرود؛ هر زمانی که رشته فرنگی ها پخت، سوپ داغ شیر شما آماده شده است. در آخر اگر دوست داشتید می توانید از دیگر طعم دهنده های مورد علاقه تان نیز در این غذا استفاده کنید.     7- سوپ برش | Borsch بُرشت، بُرشچ یا بُرش نام یکی از محبوب و مشهورترین سوپ های روسیه است که به نوعی نماد سبک غذاهای روسی و اوج اصالت خوراکی های این سرزمین به شمار می آید.چغندر نقش اصلی را در این سوپ کلاسیک ایفا می کند، چغندر خوب با گوشت گاو سرخ شده و ادویه های مختلف، مخلوط می شود. از فلفل نیز در این سوپ زیاد استفاده می کنند به همین دلیل سوپ مزه ای تند و شیرین دارد. همیشه بر روی این سوپ مقداری خامه هم می ریزند که اغلب این خامه طعمی ترش دارد و به شما این امکان را می دهد که طعم های تند، ترش و شیرین را در یک قاشق در کنار هم بچشید.علاوه بر طعم فوق العاده این سوپ، برش ظاهر زیبایی دارد و رنگ قرمز آن شما را راغب به خوردن می کند، پس به هیچ عنوان برش را در روسیه از یاد نبرید.     8- سوپ مرغ | Chicken Soup سوپ مرغ در همه کشورها پیدا می شود اما به دلیل آن که در روسیه طرفدارانش زیاد هستند و در اغلب منوهای رستوران ها به چشم می خورد ما هم در این بخش از آن نام می بریم. بد نیست بدانید که در کشورهایی مثل گرجستان، یونان و مکزیک هم سوپ مرغ پرطرفدار است.این غذا رنگی روشن دارد و هیچ گونه رب یا طعم دهنده ای که رنگ سوپ را تغییر دهد در آن وجود ندارد. این سوپ را به بیماران برای بهبود پیشنهاد می کنند زیرا هم مقویست و هم مواد ساده ای دارد.      مطالب مرتبط: عروسک ماتروشکا | سوغات روسیه برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

۱۰ تیر ۱۴۰۴

محبوب ترین مقالات