منشور صلح پارسیان

آشنایی با پل معلق مشگین شهر شهرستان مشگین شهر یکی از شهرستان های استان اردبیل می باشد. مرکز این شهرستان که شهری با همین نام یعنی مشگین شهر می باشد در 92 کیلومتری شمال غربی شهر اردبیل قرار گرفته است. جمیعت این شهر حدود 75 هزار نفر می باشد. مشگین شهر بعد از شهر سرعین  توریستی ترین شهر استان اردبیل می باشد که دارای جاذبه های گردشگری تاریخی و طبیعی فراوانی می باشد. یکی از این جاذبه ها، که جاذبه های انسان ساخت است پل معلق مشگین شهر می باشد. این پل که در سال 1394 افتتاح شد تبدیل به یکی از اصلی ترین جاذبه های گردشگری استان اردبیل شده است و در سال های اخیر بازدید کنندگان فراوانی را به سوی خود جذب کرده است.       همانطور که در بالا اشاره شد پل معلق مشگین شهر یکی از جاذبه های گردشگری مشگین شهر به شمار می‌آید که در دامنه کوه سبلان و بالای پارک جنگلی این شهر ساخته شده است. این پل طولانی‌ترین پل معلق خاورمیانه محسوب می‌شود و ارتفاع آن از کف دره ۸۰ متر است. عرض پل معلق مشگین شهر دو متر و طول آن ۳۶۵ متر است. پل معلق مشگین شهر نخستین پل معلق تفریحی ایران به شمار می رود و ایده ساخت آن توسط مهندس گنجعلی بیگ مطرح شده است. او با توجه به زیبایی چشم نواز دره سرسبز این منطقه و با الهام از پل کاپیلانوی ونکوور کانادا اقدام به طراحی این پل کرد و چنین شاهکاری را به وجود آورد.         یکی از جالب‌ترین بخش‌های پل معلق مشگین شهر، بخش شیشه‌ای آن است که در وسط پل قرار دارد. در هنگام عبور از روی این قسمت می‌توانید زیر پای خود و دره را ببینید. در زمان عبور از روی پل از دویدن و پرش خودداری کنید. این کار موجب ایجاد نوسان پل می‌شود و ممکن است برای کودکان و افراد سال‌خورده مشکل ایجاد کند و باعث زمین خوردن آن‌ها شود. وجود امکانات رفاهی مناسب و قرارگیری این پل در یک پارک جنگلی از دیگر دلایل محبوب شدن این جاذبه گردشگری است.     وجود امکانات رفاهی مناسب و قرارگیری این پل در یک پارک جنگلی از دیگر دلایل محبوب شدن این جاذبه گردشگری است. یکی از این امکانات زیپ لاین مجموعه می باشد. زیپ لاین یک سرگرمی سرشار از هیجان است که امروزه طرفداران بسیاری به ویژه در میان جوانان دارد. حالا شما نیز می توانید در کنار پل معلق مشگین شهر این هیجان را نیز تجربه کنید و از روی دره ای عمیق بگذرید. پس از آنکه به پایان راه رسیدید می توانید با عبور از روی پل دوباره به نقطه شروع بازگردید و با یک تیر دو نشان را بزنید.     پارک جنگلی مشگین شهر یکی دیگر از دیدنی های اطراف پل معلق می باشد. این پارک با وسعت ۳۰۰ هکتار در کناره غربی رود خیاوچایی و به موازات آن در بالا دست رودخانه قرار گرفته و شکلی تقریبا بیضوی به طول ۵ کیلومتر دارد. وجود تفرجگاه، شهربازی، زمین اسکیت و آبشار مصنوعی در ورودی پارک زیبایی و جذابیت آن را دوچندان کرده و گردشگران در اکثر فصول سال در آن مشاهده می شوند.        مطالب مرتبط: دشت مغان اردبیل برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

جنگل ابر شاهرود جنگل ابر در مسیر جاده شاهرود به آزادشهر استان گلستان و بعد از روستای ابر در شمال شهر شاهرود قرار گرفته است.جنگل ابر شاهرود یکی از معروف ترین و زیباترین جاذبه های طبیعی ایران به شمار می رود و برای اقیانوسی از ابر که در زمان های مختلف سال، آن را در بر می گیرد، شهرت زیادی پیدا کرده است. جنگل ابر شاهرود قسمتی از قدیمی ترین جنگل های هیرکانی است و گونه های نادر و منحصر به فرد گیاهی و جانوری را در خود جای داده است و با مناظر خارق العاده خود، هر ساله گردشگران و طبیعت گردان زیادی را به سوی خود می کشاند. جنگلی به وسعت 35 هزار هکتار که ادامه جنگل های سرسبز شمال کشور به شمار می رود و برای اقیانوس ابری که فضای آن را در بر می گیرد بسیار معروف شده است. اینجا جایی است که زمین و آسمان به هم می رسند، ابرها درختان را در آغوش می کشند و گاه به نظر می رسد زمین بر بال های آسمان سوار شده است.             به دلیل اهمیت بالای طبیعی جنگل ابر، این اثر به عنوان صد و چهاردهمین اثر طبیعی در تاریخ 20 بهمن 1389 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت. در جلسه شورای عالی محیط زیست در 29 بهمن 1393، جنگل ابر به عنوان منطقه حفاظت شده انتخاب شد و در فهرست مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیط زیست قرار گرفت. این جاذبه با وجود داشتن جنگل های 40 میلیون ساله هیرکانی، یکی از میراث های طبیعی مهم ایران است.             آبشارها و چشمه های جنگل ابر آبشارهای شرشر و آلوچال دو تا از مشهورترین آبشارهای جنگل ابر هستند و بسیاری در سفر به این جا سعی می کنند تا بازدیدی از این آبشارها داشته باشند. در کنار این ها، ده ها آبشار روان دیگر نیز در دل جنگل های ابر وجود دارند که اگر خوش شانس باشید می توانید در کوه پیمایی های خود به آنها برخورد کنید. البته بازدید از آبشار شرشر به دلیل صعب العبور بودن مسیر، بسیار سخت و در بیشتر مواقع غیر ممکن است و تنها طبیعت گردان و کوه نوردان حرفه ای می توانند خود را به آن برسانند. در کنار این آبشارها، جنگل ابر پر از چشمه سارهای جوشان است که برای تامین آب می توانند کمک بزرگی برای گردشگران و جنگل نوردان باشند. از جمله معروف ترین این چشمه ها می توان به چشمه ترش و چشمه قطری اشاره کرد. چشمه ترش یکی از بهترین و محبوب ترین مکان های کمپ و اقامت نیز به شمار می رود.         عکاسی و پرنده نگری یکی از بهترین مکان هایی که می توان در آن عکاسی را چه به صورت حرفه ای یا آماتور انجام داد، جنگل ابر است. دوربین ها و گوشی های تان را بردارید، منتظر ورود ابرها شوید و با کلیکی درست و به موقع، زیبایی را در قاب عکس تان جای دهید. البته خوب است پیش از سفر با اصول عکاسی بیشتر آشنا شوید تا تصاویری جذاب تر و زیباتر از مناظر داشته باشید. پرنده نگری نیز یکی از جذابیت های سفر و گردش در این بهشت کوچک است. این منطقه به دلیل اکوسیستم خاص خود، میزبان پرنده های کوچک و بزرگی است که در آن آشیانه دارند. با کمی دقت و دانش در مورد پرنده نگری می توانید از این ویژگی جنگل نیز لذت ببرید. برای تماشای پرنده های مختلف حتما دوربین شکاری خود را به همراه داشته باشید.          بهترین زمان سفر به جنگل ابر بهترین زمان برای بازدید از جنگل ابر، اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت تا اواخر مهرماه است. میزان بارندگی در این منطقه به طور معمول 400 میلی متر است و دمای هوای آن به طور میانگین به 20 درجه سانتی گراد می رسد. در کل 6 ماه اول سال بهترین زمان برای سفر به این منطقه است و امکان حضور ابرها در این موقع سال خیلی بیشتر است.  پاییز جنگل ابر زیباست؛ اما برای افراد معمولی و آماتوری که تجربه طبیعت گردی های چند روزه را ندارند، بازدید از اینجا کار بسیار سختی است و توصیه نمی شود. زمستان جنگل ابر نیز در کل برای تمام گروه ها توصیه نمی شود، زیرا به دلیل بارش باران های مداوم، جاده لغزنده و هوا بسیار سرد است.      پوشش گیاهی و جانوری   85 گونه مختلف گیاهی مانند راش، بلوط، ممرز، افرا، شیردار، توسکا، آزاد داغداغان، گونه‌های کلاه میر حسن، چوبک، اسپرس، دم روباهی، آویشن و شبدر در کنار گونه های نادر گیاهی مانند نارون، گیلاس وحشی، نمدار، بارانک و سرخدار این جنگل را به موزه ای طبیعی و منحصر به فرد تبدیل کرده است. اینجا برای گونه های مختلف گیاهان دارویی خود نیز بسیار معروف است و به عنوان یکی از بانک های گیاهان دارویی سرشار در کشور شناخته می شود. قسمت های جنوبی تر این منطقه طبیعی که به روستای ابر نزدیک تر است پوشش گیاهی تُنُک است؛ اما هرچه به سمت شمال و داخل جنگل پیش می رویم پوشش گیاهی انبوه تر می شود تا جایی که در عمق جنگل ابر تپه های پرشیبی را می بینیم که سراسر پوشیده از درختان بلند است.  گونه های جانوری مختلف خرس قهوه‌ای، گرگ، پلنگ، خوک وحشی، شغال، روباه، خرگوش کل و بز، شوکا و مار و از پرندگان کبک، کبوتر جنگلی، بلدرچین، عقاب جنگلی، کرکس، شاهین، فاخته و قرقاول گونه های جانوری این جنگل را تشکیل می دهند.       

آشنایی با کلوت های شهداد  کلوت به برجستگی هایی گفته می شود که بین شیارهای U شکل ایجاد شده اند. راس این برجستگی ها صاف به نظر می رسد؛ اما طرفِ رو به باد آن ها به صورت پرشیب و طرف دیگر آن ها به صورت کم شیب شکل گرفته است. این اشکال معمولا در رسوبات قدیمی و نرم دریاچه ها ایجاد می شوند و به شکل تپه‌های فرسایشی رخ می نمایند. کارشناسان بر این باورند که کلوت از دو واژه «کل» به معنای «آبادی» و «لوت» اسم همین منطقه یعنی دشت لوت، تشکیل شده است.حالا که با کلوت آشنا شدید باید بگوییم که کلوت های شهداد در گستره ای 11 هزار کیلومترمربعی شکل گرفته اند و برخی این منطقه را شهر افسانه ای کلوت ها می نامند. این عارضه طبیعی حدود 20 هزار سال قبل در اثر فرسایش آبی و بادى، ایجاد شده است. زمین شناسان این منطقه را یکی از قطب های گرمایی زمین می دانند و ساکنان اروپای سبز برای دیدن آن به ایران می آیند. آن قدر طرفداران سفر به این منطقه زیاد شده اند که یک کمپ کویری هم در حوالی کلوت ها احداث شده است تا گردشگران به امکانات مناسب دسترسی داشته باشند.       کلوت‌ های شهداد از لحاظ شکل ناهمواری و شرایط پیدایش، پدیده ای بی نظیر در دنیا به شمار می روند و هنوز اصول و خواص پیدایش آنها در هاله ای از ابهام قرار دارد. این کلوت ها که از شمال به جنوب کشیده شده اند، حدود ۱۴۵ کیلومتر طول دارند و  عرض شان از غرب به شرق به ۷۰ کیلومتر می رسد.این سازه های طبیعی در موازات تل ماسه‌های بزرگ شرق دشت لوت واقع شده اند؛ دشتی که نامش در فهرست میراث جهانی یونسکو به چشم می خورد. در نزدیکی کلوت‎های شهداد و در دل دشت لوت، تمدنی با قدمت بیش از 6 هزار سال کشف شده است. کارشناسان آثار بسیاری از جمله سفال، مجسمه و زیوآلات و قدیمی ‎ترین درفش جهان با نام «درفش شهداد» را از همین منطقه به دست آورده اند. این منطقه هم از نظر طبیعی پدیده ای منحصر به فرد است و هم از نظر تاریخی اهمیت فراوانی دارد.     کلوت شهداد | گرم ترین نقطه زمین؟ پروفسور پرویز کردوانی -بیابان‌شناس و استاد دانشگاه‌های تهران- کویر شهداد را از زیباترین کویرهای دنیا وصف می کند و منطقه کلوت ها را گرم ترین نقطه کره زمین می داند. وی بیابان دشت لوت شهداد را سرشار از عجایب و شگفتی‌‌ می داند که مردم ایران کمتر به آنها توجه کرده اند. او می گوید که در هیچ جای دنیا چنین کلوت‌های زیبایی دیده نمی شود. در سال 2005 نیز ناسا دمای هوا در این قسمت را حدود 70.7 درجه سانتیگراد اندازه گیری کرد.البته این نظریه تا به حال در جایی ثبت نشده است و زمانی صحرای آریزونای آمریکا با دمای 63 درجه سانتیگراد گرم ترین نقطه شناخته می شد؛ حال آنکه دمای کویر شهداد، بیش از این حرف ها بوده و هست.      تفریحات در کلوت های شهداد  1- سافاری و گشت و گذار در میان کلوت ها اگر اهل آفرود و سافاری هستید و به این نوع تفریح علاقه دارید، می توانید در میان کلوت ها هم آن را تجربه کنید. اگر ماشین مناسب این کار را ندارید، نگران نباشید، کمپ کویری شهداد این ماشین را با راننده راهنما در اختیارتان می گذارد تا از تجربه این تفریح بی نصیب نمانید. اقامتگاه های منطقه هم تورهای مختلف سافاری کویر را برگزار می کنند که می توانید از آنها هم استفاده کنید.     2- شترسواری شترسواری در کویر یکی از تجربه هایی است که نباید آن را از دست بدهید. اگر مقصدتان کلوت های شهداد بودند، در حوالی آنها هم می توانید به شترسواری بپردازید. کمی به گشت و گذار بپردازید و خاطره ای خوش در ذهن تان حک کنید.     3- موتور چهارچرخ یکی از وسایلی که کویرگردی با آن تجربه ای تازه به شما هدیه می دهد، موتور چهارچرخ یا ATV است. می توانید سوار بر این وسیله شوید و گشتی هیجان انگیز را تجربه کنید. پستی ها و بلندی ها را بپیمایید و حسابی خوش بگذرانید.     4- پیاده روی و عکاسی کویر ظاهری ساده اما جذاب دارد و دوست دارانش جذب همین یک‌رنگی و سادگی آن می شوند. می توانید بر روی شن های داغ قدم بزنید و گرمای خورشید که در در دانه دانه این شن ها ذخیره شده است را به بدن تان منتقل کنید. اگر به ثبت تصاویر علاقه مندید کویر سوژه نابی برای شماست. فقط به یاد داشته باشید که شن ها می توانند آسیب هایی جدی به دوربین عکاسی تان بزنند. در اینجا، یا باید تجهیزات لازم را داشته باشید و یا به عکاسی با موبایل اکتفا کنید.     فصل سفر شهداد منطقه ای کویری است و باید در فصول خنک و به ویژه پاییز به آن سفر کنید. بهار: در اوایل بهار و موسم نوروز، سفر به شهداد در برنامه خیلی از مسافران قرار می گیرد. هوا هنوز آن قدر گرم نیست و می توان بر روی خلق یک روز خوب در این کویر حساب باز کرد. تابستان: گرمای هوا در این فصل به اوج می رسد و کمتر کسی هوس سفر به شهداد را می کند. پاییز: بهترین فصل سفر به شهداد، پاییز است و هوا رو به اعتدال می رود. زمستان: شب های به شدت سردی در این فصل انتطار شما را می کشد؛ اما باز هم مسافران به سوی شهداد می روند. به ویژه در اواخر اسفند گردشگری این منطقه جانی تازه می گیرد.       مطالب مرتبط:  کویر مرنجاب برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

آشنایی با پیست بین‌ المللی دیزین | مقصد هیجان‌انگیز زمستانه بیست اسکی دیزین یکی از مقاصد جذاب و پرطرفدار برای ورزش‌های زمستانی است که در زمره مهم‌ترین پیست اسکی ایران و منطقه خاورمیانه نیز قرار دارد. این مجموعه به عنوان نخستین پیست بین‌المللی ایران دارای تأییدیه برگزاری مسابقات رسمی توسط فدراسیون جهانی اسکی است. وجود امکانات ویژه و خاص و دارا بودن نکات فنی مانند، شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی این پیست را واجد شرایط برای برگزاری مسابقات در سطح جهانی کرده است.     با وجود آنکه از تأسیس این پیست حدود 50 سال می‌گذرد اما همچنان اولویت اول برای علاقه‌مندان به اسکی است. از جمله امکانات این مجموعه می‌توان به ۴ تله کابین (شاله، قله، دره، چمن) ۲ تله سیژ (قله و چمن)، ۷ تله اسکی بشقابی (دوبل مایر، سی چال، گوزنی، پشت ویل، مبتدی، چمن و غیره) و یک تله اسکی چکشی اشاره کرد. ارتفاع این منطقه از سطح دریا در پایین‌ترین نقطه 2650 متر و در بلندترین قسمت 3600 متر است و بازگشایی آن نیاز به بارش حدود 60 سانتی‌متر برف دارد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این پیست جدا بودن پیست حرفه‌ای‌ها به علت شیب زیاد از پیست مبتد‌ی‌ها است، مجموعه دیزین علاوه بر فصل زمستان در تابستان هم تفریحاتی مانند اسکی روی چمن دارد.     تفریحات و دیدنی‌ ها در دیزین تفریحات زمستانی دیزین اسکی، اسنوبرد و آلپاین اسکی و اسنوبرد از جذاب‌ترین ورزش‌های زمستانی است. افراد حرفه‌ای می‌توانند نهایت هیجان و لذتی فوق‌العاده را در این پیست تجربه کنند. در اسنوبرد شما تنها به یک تخته چوب و در آلپاین، به دو چوب دستی و دو تخته نیاز دارید.  اسنو پارک در پیست اسنو پارک اسکی بازان حرفه‌ای از یک ورزش رومزه فراتر رفته‌اند و با حرکات نمایشی هیجانی دو برابر را برای خود خلق می‌کنند. فان پارک دیزین فقط مخصوص ورزشکاران و اسکی بازان نیست اگر می‌خواهید ساعاتی را همراه با خانواده و دوستان به تفریح در فضای برفی بپردازید به فان پارک بروید. تیوپ سواری روی برف، امکانات صرف چای و قهوه، فضایی مناسب گروه‌های خانوادگی و دوستانه، وجود مجسمه‌های برفی، پخش موزیک و غیره برخی از جذابیت‌های این بخش است. پیست VIP برای افرادی که شلوغی پیست را دوست ندارند و یا به سبب موقعیت اجتماعی خاص ترجیح می‌دهند تا در میان جمع دیده نشوند، این پیست مکان مناسبی است. استفاده از این پیست مزایایی همچون پارکینگ مجزا، اسکورت و کمک در حمل وسایل، اسکورت امنیتی، پذیرایی صبحانه و ناهار در رستوران، 30 درصد تخفیف اسنومبیل، تله کابین ویژه، ورودی مجزا و لاین اسکی مجزا را به همراه دارد.         اسنومبیل اسنومبیل‌ها خودروهای موتوری و تک سرنشین است که به جای سورتمه‌ها طراحی شده و به سرعت بر روی برف حرکت می‌کنند. سوار شدن بر این وسایل هیجان خاصی را به دنبال دارد که برای تجربه آن می‌توانید سری به پیست دیزین بزنید. تله سیژ، تله اسکی و تله کابین تله سیژ ، تله کابین و تله اسکی یکی دیگر از تفریحات پر طرفدار دیزین است. می‌توانید با تله‌کابین دره به ارتفاع ۵۱۰ متری، با تله‌کابین قله به ارتفاع ۴۳۰ متری و با تله‌کابین چمن به ارتفاع ۳۸۰ متری برسید. همچنین اگر به اندازه کافی شجاع هستید می‌توانید با تله‌سیژ یا تله اسکی خودتان را به بالای کوه برسانید، در طی این مسیر می‌توانید نظاره‌گر دامنه‌های البرز باشید.       فصل سفر به دیزین دیزین مقصدی برای تمام فصول است اما ورزش‌های زمستانی آن طرفداران بیشتری دارد. در زمستان میانگین دمای دیزین به 20 درجه سانتی‌گراد زیر صفر با تعداد روزهای آفتابی زیاد و در تابستان دمای آن به حداکثر 20 درجه سانتی‌گراد بالای صفر می‌رسد. برای شروع ورزش‌های زمستانی ارتفاع برف در این منطقه باید به 60 سانتی‌متر برسد. بهترین فصل برای اسکی بازان از اوایل آذر تا اواخر اردیبهشت است اما می‌توانید در تمام فصول راهی این مجموعه شوید و از امکانات آن استفاده کنید.        مطالب مرتبط: پارک جمشیدیه برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و یفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

شهرزیر زمینی کاریز کیش شهر زیرزمینی کیش که با نام‌های قنات کیش، کاریز کیش و شهر زیرزمینی کاریز نیز خوانده می‌شود، یکی از جاذبه های گردشگری کیش است که قدمت آن به بیش از 2500 سال پیش باز می‌گردد. این مجموعه، هرگز یک شهر زیرزمینی تاریخی نبوده و در اصل شبکه‌ای از مسیرهای زیرزمینی را تشکیل می‌دهد که توسط ایرانیان برای هدایت آب حفر شده است. کاریز معادل فارسی قنات است و به سازه‌ای خطاب می‌شود که در گذشته برای هدایت آب های زیرزمینی مورد استفاده قرار می‌گرفت. از دیرباز، هنر احداث کاریز، مخصوص ایرانیان و در انحصار آنان بوده است و از آنجا که قدمت برخی کاریزهای ایران به شش هزار سال نیز می‌رسد، می‌توان ایرانیان را صاحبان اصلی هنر ایجاد قنات دانست.            کاریز کیش حدود 15 کیلومتر طول دارد و در عمق 14 متری زیرِ زمین ایجاد شده است. این کاریز حدود 10000 متر مربع وسعت دارد و از نظر طول رشته قنات و یا عمق چاه ها قابل مقایسه با قنات‌هاى دیگر در سایر نقاط ایران نیست‌. این ساختار تماشایی، بدون ابزارآلات پیشرفته و با وسایلی مانند تیشه و كلنگ احداث شده است و هنوز آثار این ابزار بر سقف مشاهده می‌شود. از ویژگی‌های منحصر به فرد این ساختار زیرزمینی می توان به مرجانی بودن، جریان آب شیرین، هوای خنک در زیرِ زمین و سقف مرجانی مملو از فسیل‌های با قدمت بسیار بالا اشاره کرد. همه این ویژگی‌ها باعث می‌شوند از کاریز کیش در زمره مهم‌ترین جاذبه های ایران و حتی جهان نام برده شود.           یکی از ویژگی‌های قنات کیش، هوای خنک و معتدل آن است که در طول سال هیچ تغییری نمی‌کند. فرقی ندارد که چه فصلی از سال وارد کاریز شوید؛ در تمام ایام سال دمای این ساختار زیرزمینی بین 22 تا 25 درجه سانتی‌گراد است و گردش شما را دلپذیر می‌سازد. همین هوای معتدل آب را نیز در دمای مناسبی نگه می‌دارد و کیفیت آن را برای شرب حفظ می‌کند. از ویژگی‌های منحصر به فرد این ساختار زیرزمینی می توان به مرجانی بودن، جریان آب شیرین، هوای خنک در زیرِ زمین و سقف مرجانی مملو از فسیل‌های با قدمت بسیار بالا اشاره کرد. همه این ویژگی‌ها باعث می‌شوند از کاریز کیش در زمره مهم‌ترین جاذبه های ایران و حتی جهان نام برده شود.             آبی که در کاریز کیش جریان دارد، حاصل بارندگی‌های فصلی جزیره است. مرجان ها به صورت یک فیلتر طبیعی عمل می کنند و آب با عبور از آنها تصفیه شده و در لایه گل مارن ذخیره می شود تا در قنات جریان یابد. از این آب گوارا برای مصرف شرب ساکنان جزیره استفاده می شد و برای آبیاری گیاهان نیز به کار می رفت. کشتی ها نیز این آب را برای مصرف و فروش و یا معاوضه با اجناس دیگر به نواحی حاشیه خلیج فارس می بردند چرا که در حدود قرون پنجم و ششم هجری، جزیره کیش مرکز تجارت خلیج فارس و دریای عمان به شمار می آمد و آب آشامیدنی آن نزد اعراب حاشیه جنوبی خلیج فارس از ارزش بسیار بالایی برخوردار بود.       در مجموعه شهر زیرزمینی کیش موزه‌ای با مساحت بیش از 280 متر مربع قرار دارد که در آن نتیجه آزمایش‌های کارشناسان شهر مونیخ آلمان بر روی فسیل‌ها به همراه شناسنامه، قدمت و دوره‌های مختلف زمین‌شناسی آنها نگهداری می‌شود. انواع مختلف فسیل ها با نام و اصطلاحات علمی مشخص شده اند و در معرض بازدید عموم قرار دارند. یکی از این فسیل‌ها مربوط به لاک پشتی است که از 570 میلیون سال قبل به جا مانده و در این مجموعه به نمایش در آمده است. در مجموعه فرهنگی سیاحتی شهر زیرزمینی کیش می‌توانید از بازارچه سنتی دیدن کنید که در دالان های آن برپاست و مجموعه‌ ای ارزشمند از آثار هنرمندان این مرز و بوم را در خود دارد. در این بازارچه می توانید بر دست و بدن خود نقش حنا نیز بزنید و بیشتر در فرهنگ و سنت‌ها غرق شوید.     مطالب مرتبط: سافاری کیش برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.

معرفی موزه قاجار تبریز در دوره ناصرالدین شاه بود که حسنعلی خان گروسی ملقب به امیرنظام گروس، سیاستمدار، ادیب، نویسنده و خوشنویس این عمارت زیبا را ساخت. منابع نشان می‌دهند که پس از مرگ امیرنظام، این عمارت محل سکونت والیان آذربایجان در دوران‌ مختلف بوده و در خاطرات ناصرالدین شاه از این خانه توصیف بسیاری شده است. در دوران پهلوی این خانه به عنوان اداره دارایی و فرهنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت و سرانجام در سال 1370 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد. با توجه به آسیب‌های زیادی که به این خانه وارد شده بود، بازسازی عمارت با حفظ ویژگی‌های معماری بنا و شاخص‌های سنتی انجام شد و پس از اتمام عملیات ساختمانی در سال 1385 با کاربری موزه قاجار مورد بهره‌برداری قرار گرفت.        عمارت امیرنظام گروسی، توسط حاکم وقت آذربایجان در سال 1270 هجری شمسی ساخته شد و در دوره‌های بعد نیز محل سکونت والیان آذربایجان بوده است. عمارتی که سراسری آن بر روی 16 ستون استوار شده و امروز میزبان یکی از موزه های تبریز است. از جمله اشیایی که در این موزه نگهداری می‌شود می‌توان به مجسمه‌های شخصیت‌های برجسته دوره قاجار از جمله ع‍ب‍‍اس‌ م‍ی‍رز‌ا ول‍ی‍‍ع‍‍ه‍د، ‌ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ق‍ائم‌ م‍ق‍‍ام‌ ف‍ر‌ا‌ه‍‍ان‍‍ی و...، خوشنویسی‌ها و دستنویس‌های آن دوران اشاره داشت. این عمارت تاریخی در سال 1370 و با شماره 1749 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.       عمارت امیرنظام در دو طبقه و با زیربنای ۱۵۰۰ مترمربع ساخته شده‌است. ساختمان مشتمل بر دو حیاط اندرونی و بیرونی و دارای باغچه‌ها و حوض‌هایی است. ۱۶ ستون با سرستون‌های مربوطه، ایوان سراسری را نگه داشته‌اند. در طبقهٔ بالا پنجره‌های مشبک ارسی با شیشه‌های رنگی، گچبری‌های نمای شمالی و جنوبی، و همچنین آینه‌کاری‌ها و گچبری‌های تالارهای داخلی و طنبی‌ها به چشم می‌خورند و در زیرزمین حوض خانه وسیعی وجود دارد که یکی از قسمت‌های جالب بنا است. ستون‌های استوار حوضخانه و آجرکاری سقف آن نیز قابل توجه است.       موزه قاجار 4 اتاق در قسمت شرقی، 5 اتاق در قسمت غربی و چندین تالار  با نام‌های متفاوت و اختصاصی دارد. از طریق پلکانی که در جلوی ساختمان است می‌توانید به طبقه اول دسترسی داشته باشید.  در طبقه اول عمارت تالارهایی همچون تالار سکه، خاتم، ابزارهای فلزی، ظروف آبگینه، ادوات موسیقی، ظروف چینی و تالار بافته و منسوجات قرار دارد. همچنین می‌توانید در یکی از اتاق‌ها عکس‌هایی از اولین دوربینی که در زمان ناصرالدین‌شاه به ایران وارد شده است را ببینید.  قسمت پشتی عمارت اندرونی‌ست که محل سکونت و گذر زنان، فرزندان و خدمتکاران محسوب می‌شد و شامل بخش‌های مختلفی همچون مطبخ، انبار و اتاق‌های اهل منزل بوده است.        مطالب مرتبط: موزه شهرداری تبریز برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به تبریز با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

خانه لاری ها ی یزد بیش از 270 سال پیش بود که خاندان لاری‌ها برای تجارت از استان فارس به یزد آمدند و در نقاط مختلف شهر ساکن شدند. سال 1286 هجری قمری و دوره سلطنت سلسله قاجار، خانه لاری‌ها در شهر یزد ساخته شد. مالک این خانه یکی از تجار برجسته‌ لاری در شهر یزد به نام حاج محمد ابراهیم لاری و بنیان گذارش حاج غلامحسین ملازینل بود. در و دیوارهای خانه مامنی برای نسل‌های مختلف خاندان لاری‌ها شدند و قد کشیدن فرزندان خاندان را به تماشا نشستند تا این که خانه از رونق افتاد و کاربری‌های دیگری پیدا کرد. تا اواخر دوران حکومت رضا شاه پهلوی، خانه لاری‌ها، به عنوان یکی از خانه‌های اعیان و اشراف دوران خود مورد توجه خاص و عام بود اما به علت موروثی شدن به متروکه‌ای تبدیل شد و خسارات و آسیب‌های جدی به آن وارد آمد. این خانه برای مدتی خانقاه نعمت اللهی (محل زندگی دراویش مسلک نعمت اللهی) نیز بود و دراویش در آن گرد هم می‌آمدند.       در سال 1363 این بنای تاریخی توسط میراث فرهنگی یزد از صاحبش که در آن زمان آقای علی یزدی نژاد بود خریداری و مرمت شد و به عنوان محل اداره میراث فرهنگی مورد استفاده قرار گرفت. امروز این بنا به عنوان یکی از نمونه‌های معماری اصیل ایرانی علاقه‌مندان بسیاری را به درون خود می‌کشاند. بنای خانه لاری‌ها تحت تملک سازمان اسناد و کتابخانه ملی قرار دارد و از سال 1385 قسمت‌هایی از آن برای استفاده اداری و برپایی موزه اسناد ملی در اختیار این سازمان قرار گرفته است. با قدم گذاشتن به درون این خانه، ویژگی‌های معماری یزدی را در جای‌جای آن می‌بینید. ویژگی‌هایی مثل حفظ حریم خانه از نگاه نامحرم، همبستگی فضاهای مختلف، احترام به حریم خصوصی، چیدمان اصولی فضاها در کنار هم و غیره همه‌وهمه در خانه لاری‌ها دیده می‌شوند.         این خانه مساحتی برابر 1700 متر و زیربنایی معادل 1200 متر را به خود اختصاص داده و مجموعه‌ای از 3 حیاط و 6 باب خانه به همراه ایوان‌ها، تالارها، اتاق‌ها و یک سردر و هشتی را در خود جای داده است. امروزه در سراسر خانه، اسناد تاریخی به نمایش درآمده و اینجا را تبدیل به موزه اسناد کرده‌اند تا سفر تاریخی شما را تکمیل کنند. این خانه به تلویزیون هم راه پیدا کرد و به عنوان لوکیشن یکی از سریال‌های معروف به نام حانیه مورد استفاده قرار گرفت.  نام این اثر از تاریخ 24 بهمن ماه سال 1375 با شماره ۱۸۳۷ در فهرست آثار ملی ایران قرار دارد.        اصلی‌ترین قسمت خانه لاری‌ها حیاط بزرگ آن است که به عنوان حیاط اصلی در نظر گرفته می‌شود؛ حیاطِ مستطیلی شکلی در امتداد شمالِ‌شرقی-جنوبِ‌غربی بنا قرار دارد. جبهه‌های جنوب‌غربی و شمال‌شرقی و قسمت‌های جنوب‌شرقی و شمال‌غربی این حیاط وسیع تفاوت‌هایی با هم دارند. به سمت جنوب‌غربی بچرخید و در پیش رویتان ایوان بلندی را ببینید که اختلاف ارتفاع فاحشی میان این بخش و شمال حیاط ایجاد کرده است. اختلافی که ارزش و اهمیت این قسمت از ساختمان را به رخ می‌کشد. گرمای هوا که بیشتر شود، این ایوان غنیمتی در خانه به شمار می‌رود چرا که وجود آن در ضلع جنوبی و جنوب‌غربی باعث وجود سایه می‌شود. اهالی خانه را تصور کنید که در فصل تابستان در ایوان می‌نشستند و به دور از تابش مستقیم خورشید هوای خنکی را تجربه می‌کردند.      در مرکز بخش جنوب‌شرقی حیاط وضعیتی کاملا متفاوت به چشم می‌آید و فضاهای بسته خودنمایی می‌کنند. در مرکز این بخش یک اتاق پنج دری جا خوش کرده و در اطراف آن ایوان‌های کوچک و باریکی دیده می‌شوند. هم ردیف با این قسمت‌ها، یک اتاق سه دری و ایوان کوچکی قرار گرفته است. در کنار همه این فضاهای بسته، راهروهایی هم هستند که به عنوان فضای نیمه‌باز شناخته می‌شوند و در حد فاصل فضاهای بسته قرار گرفته‌اند. بر روی حوض لاجوردی میان حیاط تختی قرار دارد که با سه پله از سطح حیاط جدا می‌شود و نیمی از فضای حوض را اشغال می‌کند. این تخت و فضای آن اصطلاحا غروب‌نشین یا سایه‌نشین نامیده می‌شود.         ایوان بلند و دهانه وسیع آن، حیاط را به درون خود کشیده و پیوند خاصی را در مرز این دو قسمت به وجود آورده است. دیوارهای داخلی ایوان یکی از پرکارترین قسمت‌های حیاط اصلی را به نمایش می‌گذارند که در ادامه تزییناتِ دیوارِ حیاط، امتداد یافته‌اند. این ویژگی‌ها ایوان را یکی از قسمت‌های مهم حیاط اصلی جلوه می‌دهد. دلیل دیگری که اهمیت و منزلت این ایوان را افزایش می‌دهد، اتاق‌ها و گوشوارهایی (اتاق هایی در چهار سوی ایوان) است که در اطراف آن و در دو طبقه شکل گرفته‌اند و درها و پنجره‌های شان به ایوان گشوده می‌شود. در پشت ایوان، بادگیر بلندی قد برافراشته که از داخل حیاط به خوبی مشخص است.       اتاق‌های این عمارت با سه پله که با سنگ‌های مشبک‌کاری تزیین شده است از حیاط جدا می‌شوند. اتاق‌های چهارضلعی دورتادور حیاط را در بر گرفته‌اند و در هر ضلع با درهای چوبی به یکدیگر راه دارند. هنر گچ‌بری و رنگ بنفش در داخل اتاق‌ها به زیبایی به‌کاررفته است. سقف مسطح اتاق‌ها را با تیرهای چوبی پوشانده‌اند و روی آن‌ها توفال‌کاری (گچ‌کاری بر روی آهن توری) و بر روی توفال‌ها نیز نقاشی گل‌وبوته دارد. هر یک از 22 اتاق این مجموعه با نام خاصی مشخص شده و کاربرد خاصی داشته‌اند. اتاق سه دری مخصوص بچه‌ها و اتاق پنج دری مخصوص خانواده و اتاق ارسی با درب کشویی به سمت بالا همگی در این عمارت قرار دارند.        مطالب مرتبط: موزه آب یزد برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به یزد با شماره 0216714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

محله جلفا اصفهان نوجُلفا یا جُلفای نو، یک محله کهن ارمنی نشین است که در عصر صفویان، در شهر اصفهان، در کنارهٔ جنوبی زاینده رود بنا شد. نامِ جلفای نو، از نام شهر جلفا در کرانه رود ارس گرفته شده‌است که ساکنان اصلی آن ارمنیان هستند. ارمنی‌های جلفای نو در زمان شاه عباس یکم صفوی در سال ۱۰۱۳ق. (۱۶۰۵م) از آنجا به اصفهان کوچانده شدند.نزدیک به ۴۰۰ سال قبل به دستور شاه عباس صفوی مردم یک شهر خانه و کاشانه خود را رها کرده و وارد شهر جلفا که هم‌اکنون در خاک آذربایجان قرار دارد، شدند. مردم این شهر که همگی ارامنه بودند، پاییز و زمستان سختی را در مسیر گذراندند، اما با آمدن فصل بهار راهی استان‌های اصفهان و چهار محال و بختیاری شدند. حدود ۳۰۰۰ خانوار از این گروه وارد شهر اصفهان شده و پادشاه برای ثابت کردن حسن‌نیت خود، زمین‌هایی را در حاشیه زاینده رود به آن‌ها هدیه کرد. این زمین‌ها هم‌اکنون به یک شهرک بسیار زیبا با معماری بی‌نظیر تبدیل شده و نام آن با توجه به مامن اصلی ارمنی‌ها، جلفای نو انتخاب شد.       به مرور زمان ارمنی‌های دیگر هم به این محله آمدند و خانه‌ها کاملا به شیوه آن‌ها ساخته شد. پس از ساخت خانه‌ها، نوبت به ساخت کلیساها رسید تا محله کاملا رنگ و بوی مسیحی بگیرد. محله جلفای اصفهان دارای یک خیابان طویل بوده که از غرب تا شرق کشیده شده است. خانواده سرشناس خواجه سرافرازیان در راس غربی این محله و خانواده معروف یمانیان هم در راس شرقی آن سکونت گزیدند، تا نام دروازه غربی سرافرازیان و دروازه شرقی یمانیان بر سر زبان‌ها بیفتد.       اسکان و حیات ارامنه در جلفای نو شاه عباس توجه خاصی به ساکنان جلفای قدیم داشت و دستور داد تا آنها را سواره، از رودخانهٔ ارس به تبریز، انتقال دهند. پس از اقامت و استراحت در تبریز با آمدن فصل بهار به سمت گیلان، مازندران و قزوین حرکت کرده و درنهایت در اصفهان نقل مکان کردند. طبق منابع موجود تعداد ارامنهٔ ساکن شده در جلفای نو اصفهان (در سال ۱۰۱۴ق/۱۶۰۵م) نزدیک به شصت تا هفتاد هزار نفر بود، که با در دست داشتن امکانات رفاهی و همچنین وام‌هایی برای تأمین حقوق اجتماعی و مذهبی خود و صادر شدن فرامینی از سوی شاه عباس، استقلال حیات در سرزمین جدید خود (جلفای نو) را به‌دست آوردند.در پی امکانات یاد شده، ساختار اداری شامل کلانتر و داروغه برای انجام امور اداری و حقوقی به‌وجود آمد، که حاکی از عطای استقلال و خودمختاری به ساکنان جلفای نو، از سوی شاه عباس بود.       کلیساهای جلفا کلیسای وانک کلیسای وانک را می‌توان یکی از اصلی‌ترین و مهم‌ترین کلیساهای جلفا به حساب آورد که از آن با نام کلیسای جامع ارامنه اصفهان هم یاد می‌شود، البته ارمنی‌های ساکن اصفهان نام این کلیسا را آمنا پرکیچ به معنای کلیسای نجات دهنده مقدس گذاشته‌اند. مساحت این کلیسا در حدود ۸۷۳۱ مترمربع بوده که ۳,۸۵۷ مترمربع آن را ساختمان و بقیه آن را فضای سبز تشکیل می‌دهد. وانک یکی از کلیساهای تاریخی استان اصفهان است که در زمان شاه عباس دوم و بر اساس معماری کلیسای سنت استپانوس در جلفای آذربایجان ساخته شد. این کلیسا دارای گنبدی عظیم بوده و دیواره‌ها و طاق‌های بلندی دارد، همچنین نقاشی‌ها و طلاکاری سقف این بنا بسیار حیرت‌انگیز و مشهور است، تا اندازه‌ای که چشم همگان را به خود خیره می‌کند.       کلیسای بیت لحم کلیسای بیت لحم مربوط به دوران صفوی بوده و در سال ۱۶۲۸ میلادی بنا نهاده شده است. این کلیسا در نزدیکی میدان جلفا اصفهان و دو کلیسای هاکوپ و مریم مقدس واقع شده است. این کلیسای نسبتا بزرگ، توسط شخصی به نام خواجه پطرس ولیجانیان که یکی از بازرگانان معروف دوران صفوی بود، ساخته شد و هم‌اکنون وی و برخی از اعضای خانواده او در حیاط این کلیسا آرام گرفته‌اند.کلیسای بیت لحم به رغم نقاشی‌های زیبایی که در فضای داخلی و نمای بیرونی آن کشیده شده، به یکی از باشکوه‌ترین کلیساهای اصفهان تبدیل شده و بزرگترین گنبد را در میان آن‌ها دارد. معماری این کلیسا بسیار هنرمندانه و حرفه‌ای انجام شده است، تا جایی که نام این کلیسا در لیست ۲۳ کلیسای زیبای جهان در روزنامه دیلی تلگراف که در سال ۲۰۱۶ منتشر شد، به چشم می‌خورد. بد نیست بدانید که نام کلیسای بیت لحم در تاریخ ۱۷ اسفند سال ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.       کلیسای سرکیس کلیسای سرکیس مربوط به دوران صفوی بوده و در سال ۱۶۵۹ میلادی ساخته شده است. نام کلیسای سرکیس در ابتدا آمناپرکیچ مقدس بود، اما در سال ۱۸۵۰ میلادی که این کلیسا ویران شد، وسایل آن بنا به سرکیس انتقال پیدا کرد و نام آن هم تغییر یافت. جالب است بدانید که این کلیسا دارای دو گنبد است که هر کدام دارای هشت نورگیر هستند. نقاشی‌های زیبایی در بخش‌های مختلف این کلیسا به تصویر درآمده بود که به دلیل مرمت‌های بسیار از بین رفتند و هم‌اکنون تنها نقاشی‌های روی گنبد باقی مانده‌اند. این بنا در تاریخ ۱۷ اسفند ۱۳۸۱ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.     مطالب مرتبط: مسجد شاه اصفهان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.

موزه آب یزد در شمال میدان امیرچخماق و در ابتدای خیابان قیام بر سردر یکی از خانه های قدیمی، عبارت موزه آب به چشم می‌خورد که با ورود به آن می‌توانید به مرور تاریخ چندهزارساله آب در این مرزوبوم بپردازید. موزه آب یزد سال‌هاست که در خانه تاریخی کلاهدوزها برپا شده و توانسته است توجه گردشگران را به خود جلب کند. در سال 1379 و همزمان با برگزاری نخستین همایش بین‎‌المللی کاریز بود که این موزه کار خود را آغاز کرد تا ارزش و اهمیت آب را در منطقه‌ای کویری به مردم نشان دهد. حالا بسیاری از این موزه با عنوان یکی از بهترین موزه‌های آب دنیا یاد می‌کنند؛ جایی که در آن می‌توان آثار و ابنیه‌های تاریخی در زمینه‌های مختلف مربوط به آب را شناخت و کمی بیشتر در مورد تاریخ این سرزمین دانست.آنچه که موزه آب یزد را از دیگر موزه‌های آب متمایز می‌کند گذشتن یک رشته کاریز صدها ساله از میان آن است؛ کاریزی که روزگاری آب مورد نیاز مردم را تامین می‌کرد.در پنج طبقه این موزه می‌توانید آثار متنوعی با موضوع آب و چگونگی استفاده از آن در گذشته را ببینید.       خانه کلاهدوزها یکی از آثار ارزشمند یزد است که به درخواست مرحوم حاج سید‎علی اکبر کلاهدوز، یکی از بازرگانان عصر قاجاریه، در فاصله سال‌های ۱۲۶۶ تا ۱۲۶۹ خورشیدی ساخته شد. هم اكنون مالک این بنا شركت آب منطقه‌ای يزد است و همه می‌توانند به عنوان موزه آب از آن دیدن کنند. زمین این بنا حدود 720 متر ‎مربع است و بنا 5 طبقه  دارد.   اشیای موجود در موزه یادگاری قنات ها یکی از سازه‌های مهم ایرانیان در زمینه آب، قنات است که امروزه در محافل جهانی هم نام آن مطرح می‌شود و قنات ایرانی نیز در فهرست یونسکو قرار دارد. لوازم مختلف حفر قنوات، کلنگ‌های ویژه کندن کاریز، چرخ ‎چاه، لباس مقنی، ابزار و ادوات اندازه‌گیری حجم آب، ماکت چگونگی گردش آب قنات‎‌ها و وسایل تامین روشنایی در قنات از جمله چیزهایی هستند که در این موزه می‌بینید.مجسمه‌هایی از مردم را می بینید که به کارهای مربوط به قنات مشغول‌اند. مقنی ها از جمله این افراد هستند و نکته جالب توجه آن‌ها لباس سفیدشان است. دلیل پوشیدن لباس سفید این بود که همدیگر را در درون چاه‌های بزرگ ببینند و همچنین به آن به چشم کفن نگاه می‌کردند چرا که هر لحظه ممکن بود بر اثر ریزش جان خود را از دست بدهند. در بخشی از موزه یکی از اصلی­‌ترین ابزار حفر قنات یعنی چرخ چاه را می‌بینید که ماکتی از یک چاه ­کن نیز در جوار آن قرار داده‌اند.           اسناد و وسایل مربوط به تقسیم و وقف آب اسناد و مدارک خرید و فروش آب و وقف‌نامه‌های قدیمی از دیگر آثار موزه آب یزد هستند. یکی از اسناد جالب توجه، کتابچه میرآب‌ها و اسناد توزیع آب است. میرآب یعنی امیر یا رئیس آب؛ کسی که در گذشته مدیر و محاسبه‌گر زمان و ساعت آبی بود و تقسیم‌گر عادلانه و تعیین کننده زمان تحویل دادن آب قنات به افراد محسوب می‌شد. او آب کشاورزی را تقسیم می‌کرد و دستمزد خودش را هم از سهم آب قنات می‌گرفت. ابزار کارش ساعت آبی بود و جالب آنکه بدانید نخستین ساعت آبی دنیا با قدمت ۷۰۰ سال در این موزه نگهداری می‌شود و به دوره سید ركن الدین تعلق دارد.در میان این اسناد چند سند ازدواج نیز به چشم می‌خورد چرا که در آن زمان برخی از مردم مهریه زن را آب تعیین می‌کردند؛ همان چیزی که در کویر حکم طلا را داشت. مدارک دیگری نیز دیده می‌شود که بر اساس آن‌ها خیرین به زنان بی‌سرپرست و یتیمان سهم آب می‌دادند.     ظروف و وسایل در گذشته خبری از لوله‌کشی‌های امروزی نبود و مردم مجبور بودند آب را از منبع تا محل استفاده حمل کنند و البته جایی هم برای نگهداری آب مورد نیاز خود داشته باشند. ظروف نگهداری و حمل آب و بسیاری لوازم و اشیای مرتبط با آن از جمله انواع شیر‎های برداشت آب از آب‌انبار‎ها، ظرف‎های سفالی و شیشه‌ه‎ای ویژه حمل و نگهداری آب، یک رشته مشک سقایی و لوازم دیگر را می‌توانید در موزه آب یزد ببینید.مشربه چند هزار ساله یکی از دیدنی‌های این موزه است که از آن در کتاب‌های تاریخی کهن یاد شده است. ظرفی شیشه‌‎ای نیز در این موزه به چشم می‌خورد که دارای لوله‌های جانبی است؛ صدها سال پیش، آب را داخل این ظرف می‌ریختند و بالای آن برف می‌گذاشتند. این ظرف دو جداره است و آب شدن تدریجی برف باعث می‌شد تا آب خنک، تازه و عاری از هرگونه آلودگی باشد و از ورود حشرات به داخل آن جلوگیری شود.          مطالب مرتبط:  آشنایی با زندان اسکندر یزد یا مدرسه ضیائیه برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر یه یزد با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

کویرمرنجاب کویر مرنجاب یکی از توریستی ترین جاذبه های گردشگری استان اصفهان می باشد که در شهرستان آران و بیدگل قرار گرفته است.  کویر مرنجاب از شمال به (( دریاچه نمک مسیله)) در آران و بیدگل، ازغرب به بیابان مسیله و کویر آب شیرین، از شرق به بیابان پشت ریگ و پارک ملی کویر و از جنوب به بیابان بند ریگ و تپه‌های ماسه‌ای روان می‌رسد. فاصله تهران تا کویر مرنجاب در حدود ۲۷۰ کیلومتر است. فاصله کوتاه این کویر تا پایتخت و امکانات مناسب آن، کویر مرنجاب را به مقصدی محبوب میان ساکنان تهران و شهرهای اطراف آن تبدیل می‌کند. شهرهای کاشان و آران و بیدگل در استان اصفهان دسترسی مناسبی به کویر مرنجاب دارند و بسته به محل اقامتتان می‌توانید، بهترین مسیر را با توجه به منطقه ورودتان به استان اصفهان انتخاب کنید.        این کویر که در قلب بیابان‌های مرکزی ایران قرار دارد در دل خود دارای یک کاروانسرای بسیار زیبا به‌ نام مرنجاب است. این کاروانسرا یکی از 999 کاروانسراهایی است که شاه عباس صفوی در ایران ساخت . اینکاروانسرا در سال ۱۰۱۲ هجری قمری به دستور شاه عباس صفوی در مسیر جاده تجاری ابریشم ساخته شد. در اصل این کاروانسرا جهت رفاه حال تاجران و مسافرانی ساخته شده بود که اغلب از مسیرهای کویری عبور می‌کردند. این کاروانسرا تقریبا به شکل مربع و در زمینی به مساحت نزدیک به 3500 متر مربع ساخته شده و دارای 29 اتاق است. بالای کاروانسرا باروهایی وجود دارد که به شکل سنگرهای حفاظتی‌اند و گفته می‌شود که در گذشته حدود ۵۰۰ پاسدار مسلح وظیفه محافظت از این  کاروانسرا یا قلعه (به دلیل کاربرد نظامی آن) را داشتند.           تفریحات کویر مرنجاب      پیاده روی شن های روان  یکی از بهترین تفر یحات کویر، قدم زدن روی شن های داغ است که طرفداران بسیاری دارد که می تواند گردشگران را به سوی خود جذب کند.       شتر سواری قطعا یکی از تفریحات جذاب کویر مرنجاب شتر سواری است. این تفریح می‌تواند تجربه فضای زندگی بومیان منطقه در گذشته را برای شما تداعی کند.       موتور چهار چرخ و آفرود آفرود سواری نیز نوع دیگری از تفریحات بیابانی به شمار می‌رود. به دلیل وجود ماسه‌های روان فقط این دسته ماشین‌های شاسی بلند می‌توانند در این مناطق حرکت کنند. هزینه آفرود با توجه به مدل ماشین، مسافت و مدت زمان متفاوت است. یکی دیگر از تفریحات هیجان‌انگیز کویر موتورهای چهارچرخ است که با سرعت زیاد روی تپه‌های شنی حرکت می‌کنند.       کمپینگ و شب نشینی یکی دیگر از تفریحات هیجان‌انگیز کویر، چادر زدن و شب‌مانی است. افراد زیادی که تمایل به چادر زدن در کویر را دارند با تجهیزات کمپینگ به مناطق کویری سفر می‌کنند. در کنار آن روشن کردن آتش و شب‌نشینی نیز از تفریحات رایج کویر محسوب می‌شود.        مطالب مرتبط: آشنایی با کویر مصر  برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به کویر مرنجاب با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.