منشور صلح پارسیان

معرفی موزه موسیقی تهران حوالی سال 1351 خورشیدی بود که فردی به نام مهندس سیروس سمراد (سازنده هتل اینترکنتینانتال تهران- هتل لاله فعلی) حدود 400 هکتار از باغی را در منطقه تجریش تهران خرید که به نام باغ نمازی معروف بود. وی پس از خرید باغ، عمارت زیبایی در مرکز آن ساخت که پس از وقوع انقلاب اسلامی در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت و بعد از گذشت چند سال، بنیاد، خانه را به شهرداری تهران واگذار کرد. در سال 1372 چند تن از مسئولان تصمیم می‌گیرند تا این ساختمان را به موزه تبدیل کنند و سرانجام در روز 22 آبان ماه سال 1388 موزه موسیقی ایران در این مکان افتتاح می‌شود.          این موزه در دو بخش مجزا با به نمایش گذاشتن آلات موسیقی به معرفی موسیقی سنتی (کلاسیک) ایرانی و موسیقی نواحی ایران (موسیقی بومی و محلی) می پردازد. از دیگر بخش‌های موزه می توان به آرشیو بزرگ آثار ضبط شده، کارگاه ساخت ساز، گنجینه و نمایشگاه تجهیزات اشاره کرد. نکته جالب در مورد این موزه طراحی داخلی آن است؛ به محض ورود رگه‌های مسی رنگی را بر روی دیوار‌های سفید داخل موزه خواهید دید که همگی یادآور سیم‌های سازهای زهی موسیقی هستند. ردیف موسیقی سنتی یا کلاسیک ایرانی یکی از چند میراث معنوی ایران است که در سال 1388 توسط سازمان بین‌المللی یونسکو به ثبت رسید.     بخش های مختلف موزه موسیقی ایران در این سالن چند دسته از سازهای محلی ایران به نمایش درآمده‌اند، سازهای بادی یا هواصدا، شامل انواع نی‌ها، سرناها و سوتک‌هاسازهای زهی شامل انواع “زه صداهای مضرابی” و “زه صداهای آرشه ای” مثل انواع دوتار، قیچک و … سازهای خودصدا شامل سازهایی از نقاط مختلف ایران شامل زنگوله‌ها و … ساز های کوبه‌ای شامل “پوست صداهای یک طرفه” ثل تنبک و پوست صداهای دوطرفه مثل دُهُل از اقصا نقاط ایران.      سالن سازهای سنتی یا کلاسیک ایران | سازهای ملی و فاخر این سالن در طبقه اول موزه قرار دارد و در آن انواع آلات موسیقی سنتی ایرانی نظیر انواع تار، سه‌تار، سنتور، سازهای آرشه‌ای مانند کمانچه و ویلون و... به نمایش درآمده است. علاوه بر این سازها می‌توانید آلات موسیقی ساخته شده توسط استاد ابراهیم قنبری مهر و هم‌چنین سازهای اساتید بزرگ موسیقی سنتی مانند تارهای یحیی، سه تار میرزاعبدالله، سه‌تار ناصرالدین شاه و سنتور حسین ملک را تماشا کنید.        نمایشگاه تجهیزات تاریخ ضبط موسیقی در این بخش دستگاه‌های ضبط موسیقی نظیر فنوگراف، انواع گرامافون­‌های کوکی، برقی، باطری‌دار و قابل حمل و مخصوص اتومبیل، نوارهای مغناطیسی، نوارهای کاست، دستگاه‌های ضبط سیمی و... به نمایش درآمده‌اند. جالب است بدانید که بیشتر این دستگاه‌ها ساخت کمپانی‌های بزرگ و معروف آمریکایی و آلمانی هستند. هدف از تاسیس این بخش آشنایی با فرآیند پیشرفت صنعت ضبط صدا و موسیقی در دنیاست. این مجموعه بزرگ دربردارنده بیش از 42000 ساعت آثار صوتی ضبط شده در قالب صفحه‌های موسیقی، نوارهای ریل، نوار کاست، CD و DVD و همچنین عکس‌های قدیمی هنرمندان بزرگ موسیقی است. این مجموعه بزرگ با آثار اهدایی از طرف مهندس محمدعلی گلشن ابراهیمی شکل گرفت و سپس افراد دیگری نظیر امیرحسین سلطان نیز آثاری را به این موزه اهدا کردند که دربردارنده آثار ضبط شده از سال 1284 خورشیدی تا امروز است.         مطالب مرتبط:  معرفی موزه سینما تهران برای واندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

شهریار:نگین سرسبز تهران شهرستان شهریار نگین سرسبز ، در قسمت غربی استان تهران قرار گرفته است. شهریار با جمیعتی بالغ بر 800 هزار نفر و با مساحت 320 کیلومتر مربع در 30 کیلومتری شهر تهران قرار گرفته است. در حال حاضر شهرستان شهریار شامل 7 شهر شهریار،باغستان، اندیشه، امیریه ، صباشهر ، فردوسیه، وحیدیه و شاهد شهر است. با مشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با شهریار ( علیشاه عوض ) آشنا شویم.     تاریخچه تاریخ 7 هزار ساله شهریار شاید خوانندگان این مقاله را متعجب کند. روستای قره تپه شهریار به گفته باستان شناسان به هزاره ی چهارم و پنجم قبل از میلاد مسیح بازمی گردد. شواهد نشان می دهد که این شهرستان در دوره ساسانیان منطقه ی مهمی محسوب می شده است. از جمله آثار به جای مانده از دوران ساسانی در شهریار را می توان به تپه جوقین، تخته کیکاووس اشاره کرد.     حسینعلی رزم آرا  ( ملقب به افتخار نظام در زمان احمد شاه قاجار) در کتا ب فرهنگ جغرافیایی ایران نوشته است: علیشاه عوض قصبه ای مرکز بخش شهریار تابع شهرستان تهران است که در 30 کیلومتری باختر تهران واقع است. در جلگه واقع است و آب و هوایی معتدل دارد 2964 سکنه شیعه مذهب فارسی زبان دارد. دارای قنات جدید و آب از رودخانه کرج . شغل مردم زراعت و باغداری است. و حصولات این قصبه غلات، اتگور، چغندر قند و سیب زمینی و انواع میوه جات است. 30 باب دکان مختلفه دارد . ادارات دولتی این ده عبارت اند از بخشداری،امین صلح،دامپزشکی، شعبه بانک کشاورزی،آمار، بهداری، فرهنگ،دفترپست،دفترزاندارمری،بیمارستان و دبستان. کارخانه برق کوچک و آسیاب موتوری دارد. راه فرعی شوسه به تهران دارد. که در کیلومتر 15 از جاده تهران به قزوین جدا شده است. از طریق باباسلمان- بادامک و سید آباد همه روزه اتوبوس بین تهران و این قصبه رفت آمد می نمایند. جالب است بدانید شهر شهریار در سال 1331 صاحب شهرداری شد.     جاذبهه های گردشگری شهریار تخت رستم: تخت رستم از اصلی ترین جاذبه های گردشگری شهریار است که مربوط به دوران ساسانیان است. تخت رستم با ارتفاع 1318 متر در جاده ی پرندک به بیدگنه و روستای قجر قرار گرفته است.     قلعه دهشاد شهریار: قلعه دهشاد یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهریار است که از آن به عنوان تنها قلع روستایی ایران یاد می شود. این قلعه  برج در اطراف خود دارد که از آن برای دیدبانی استفاده می شد ه است.     تپه جوقین: تپه جوقین یکی دیگر از جاذبه های گردشگری شهریار است که در سال 1379 و با شماره 2889 به عنوان یکی از آثار ملی ثبت شده است. این تپه نظامی باستانی مربوط به دوران یزدگرد سوم ساسانی است.       تخت کیکاووس: تخت کیکاووس یکی دیگر از آثار تاریخی فرهنگی شهریار است که مربوط به دوران ساسانی است. تخت کیکاووس در روستای بیدگنه شهریار در 18 کیلومتری جنوب شهریار قرار دارد. در گذشته این کوه تاریخی مکانی برای برگزاری مراسم و آیین های مذهبی بوده و پیشینه تاریخی زیادی دارد.     خیابان ولیعصر: بدون شک خیابان ولیعصر و پیاده روی در آن را می توان یکی از جاذبه های گردشگری شهریار نامید. این خیابان حدود 2 کیلومتری دارای مراکز خرید متعددی است که خریداران را از سراسر شهریار و شهرهای اطراف به سوی خود جذب می کند.      محوطه باستانی بابا سلمان: این موطه از لحاظ تاریخی ارزش زیادی دارد و در سال 1380 و با شماره 9897 به عنوان اثر ملی به ثبت رسیده است. محوطه باستانی بابا سلمان در دوران آهن و مفرغ به عنوان سکونت گاه مورد استفاده قرار می گرفته است. طبق آثار به دست آمده از این محوطه در دوران هخامنشیان و ساسانیان نیز محل سکونت بوده است.     سوغات شهریار: میوه جات شهریار را می تتوان اصلیترین سوغات این شهرستان نام برد.شهرستان شهریار باغهای متعدد و حاصلخیز از قطب های تولید میوه در استان تهران است. گوجه سبز، زرد آلو و آلو پرمحصولترین میوه های شهریار هستند . بازدیدکنندگان در سفر به شهریار ، میوه های فصل شهریار را به عنوان سوغات تهیه می کنند.       باد شهریار: شهریار دارای یک جریان هوایی است که به نام باد وشهریار شهرت یافته است. جهت وزش این باد در منطقه از غرب به شرق با اندکب تمایل به سمت جنوب است. همچنین در تاریخ آمده است که بادهای موسمی شهریار، دارای شدت بوده و با برخود با چهره ی افراد آن را سیاه می نموده است. اما امروزه نه از آن بادها خخبری استو نه از مردمی که چهره هایشان بر اثر وزش باد سیاه شده باشد. شهریار به دلیل داشتن درختان و باغهای متعدد به ریه استان تهران نیز شهرت دارد. مطالب مرتبط: آشنایی با غار بورنیک | طولانی ترین غار تهران برای خواندن سایرمطالب وارد مجله گردشگری مشنور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.  

آشنایی با غار بورنیک | طولانی ترین غار تهران بورنیک، نام غاری سنگی و آهکی دراستان تهران نزدیکی شهر فیروزکوه و روستای هرانده است که در ارتفاع 2000 متری از سطح دریا و 100 متر بالاتر از دشت بورنیک قرار دارد. اندازه‌گیری‌هایی که تاکنون انجام شده‌اند طول غار را  ۳٤٧0 متر بدون تغییری در ارتفاع آن نشان می‌دهند؛ نتایجی که باعث شده تا این غار عنوان طولانی‌ترین غار استان تهران و چهارمین غار طولانی ایران را به خود اختصاص دهد. برای ورود به غار به صورت عمودی، از 148 پله به پایین می‌روید. با آغاز سفر به درون این غار از دیدن شگفتی‌های طبیعی آن غرق در لذت می‌شوید و در کنار این زیبایی‌ها به محوطه‌هایی برخورد می‌کنید که زمانی سکونتگاه‌های امنی برای انسان‌های غارنشین بوده‌اند و امروزه اسرار زیادی را در قلب خود حفظ کرده‌اند. این غار را به دلیل برخورداری از ویژگی‌های خاص زمین شناسی می‌توان به عنوان یکی از مقاصد ژئوتوریسم هم در نظر گرفت.ارزش‌های تاریخی و باستان‌شناسی غار در کنار ارزش‌های زمین‌شناسی و تفریحی باعث شده تا نام آن از تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شماره ثبت ۶۳۳۷ در فهرست آثار ملی ایران قرار گیرد.         ورود به دنیای شگفت‌انگیز غار بورنیک در طول پیمایش بورنیک 4 تالار را می‌بینید و مبهوت عظمت و زیبایی این غار خواهید شد:  تخته‌سنگ‌ها: تخته سنگ‌های بزرگی در غار دیده می‌شوند که با لایه‌ای از خاک رس پوشیده شده و تصویری خاص را ایجاد کرده اند. تخته‌سنگ‌های بزرگی در کف تالارهای اول و سوم غار قرار دارند که روی بعضی از آنها با لایه‌های خاک رُسِ مرطوب پوشیده شده است.  چکنده‌ها یا استالاکتیت‌ها: رسوبات استوانه‌ای یا مخروطی شکلی که در طول سالیان طولانی به شکل قندیل بر سقف یا دیواره‌های غارهای آهكی شکل می‌گیرند و بسته به اینکه از چه موادی تشکیل می‌شوند رنگ خاص خود را دارند. در بورنیک چکنده‌ها به رنگ نخودی دیده می‌شوند.  چکیده ها یا استالاگمیت ها: رسوباتی در زیر استالاكتیت‌ها که بر كف غار شکل می‌گیرند و به سمت بالا هستند. این آثار در اثر چكیدن قطرات حاوی مقدار زیادی مواد معدنی و ته‌نشین شدن و رسوب كردن كلسیم كربنات ایجاد می‌شوند. چکیده‌ها در غار بورنیک به رنگ‌های گل‌کلمی، نخودی، سفید و صورتی و میخی شکل هستند و با ظاهر خاص شان عامل تمایز بورنیک با سایر غارها به شمار می‌روند. بد نیست بدانید چکیده‌ها و چکنده‌ها در طی فعالیت‌هایی که اصطلاحا غار سنگ‌سازی نامیده می‌شود، شکل گرفته‌اند.           تالارهای غار بورنیک تالار اول:  محل اصلی سکونت غارنشینان که به تالار بیرونی هم شهرت دارد و ابعاد آن 50 در 40 متر و ارتفاع آن 8 متر است. آثاری همچون سفال‌های شکسته از دوره‌های تاریخی مختلف در این تالار به دست آمده که نشان می‌دهد انسان‌ها از دوران غارنشینی به بعد از آن به عنوان سکونتگاه اصلی خود استفاده می‌کردند. دو ایوان در این محل وجود دارد که با سنگ‌چین کردن کفِ شیب‌دار غار، درست شده‌اند و در سمت راست، دیواری سنگ‌چین و دروازه‌دار دیده می‌شود که در پشت آن یک دهلیز وجود دارد و احتمالا برای نگهداری احشام به کار می‌رفته است.     تالار دوم:  در گوشه چپ تالار اول دهانه‌ای به عرض 8 متر و ارتفاع 10 متر، وجود دارد که ورودی تالار دوم است. ابعاد تالار دوم  30 در 60 متر و ارتفاع آن 15 تا 20 متر است و شیب تندی به سمت پایین دارد. دالانی طولانی به طول 40 متر در انتهای سمت راست این تالار وجود دارد که به یک چاه به عمق 5 متر و یک دهلیز 6 متری می‌رسد. در این قسمت چکنده‌ها یا استالاگتیت‌های گل‌کلمی و نخودی شیری و صورتی دیده می‌شود.   تالار سوم:  دو دالان در تالار دوم وجود دارد که شما را به تالار سوم می‌رسانند. تالار سوم غار محوطه‌ای به ارتفاع 12 متر و ابعاد 20 در 25 متر است که یک شیب تند سنگلاخی و لغزنده از ابتدا تا انتهای خود دارد. عمیق‌ترین بخش غار در این تالار قرار دارد که در حدود 60 متر پایین تر از سطح دهانه غار است.   تالار پرتگاه ها:  .دهلیزی با طول 8 متر در انتهای تالار سوم شما را به تالار پرتگاه‌ها می‌رساند. این تالار بسیار متفاوت از محوطه‌های دیگر غار بوده و با پرتگاه‌هایی عمیق پوشیده شده است که عمق بعضی از آنها به 20 متر هم می‌رسد. سنگ‌های ستونی، چکنده‌های مخروطی شکل و چکیده‌ها در سرتاسر این فضا دیده می‌شوند. در گوشه‌ای از این تالار، دالانی به طول 20 متر و عرض 5 متر با کف مسطح قرار دارد که گمان می‌رود محلی برای پنهان شدن ساکنان غار به هنگام خطر بوده است.     معنای نام غار بورنیک نام این غار از دو بخش تشکیل شده است : بور + نیک. بور در واقع کلمه « بار» بوده که برای سهولت در تلفظ به این صورت درآمده و به معنی ساحل، کنار، و جای امن است. واژه «نیک» نیز به معنای خوب در ادبیات به کار می‌رود. به دلیل قرار گیری غار در موقعیتی خاص که آن را برای زندگی و پناه گرفتن مناسب می‌کند، تعبیر  «محل امن خوب» کاملا به جا و درست به نظر می‌رسد. دهانه غار از دیدها پنهان است و در نزدیکی رودخانه قرار گرفته و طبق شواهد موجود انسان‌ها در دوره غارنشینی برای سکونت در مواقع خطر و زندگی از آن استفاده می‌کردند. مردم بومی منطقه این غار را با نام پور نیک نیز می‌شناسند. پور در لهجه محلی به معنای گودال به کار می‌رود و ترکیب آن با نیک می‌تواند تعبیری از گودال یا چاله خوب و یا دخمه بزرگ باشد. احتمال می‌رود که مردم در گذشته عنوان دخمه یا گودال را به دلیل عمق و ژرفای غار به آن نسبت داده باشند.       مطالب مرتبط: بیست اسکی دیزین  برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

کلیسای سرکیس مقدس تهران کلیسای سرکیس مقدس یا کلیسای سارکیس مقدس (Saint Sarkis Cathedral) کلیسایی متعلق به ارمنیان است که از سال 1349 در قلب شهر تهران قرار دارد. این کلیسا با هزینه یکی از خیران ارمنی به نام «مارکار سرکیسیان» ساخته شده و طرح آن کاری از مهندس اوژن آفتاندلیانس است. نمای سفید رنگ این بنا آرامش خاصی دارد و قامت افراشته آن شکوه و صلابت چشم نوازی را به چشمان شما هدیه می دهد. پیش از آنکه این کلیسا ساخته شود، مقر خلیفه‌گری ارامنه تهران، در کلیسای مریم مقدس بود؛ اما پس از اتمام ساخت کلیسای سرکیس مقدس به این مکان منتقل شد. خلیفه‌گری ارمنی‌های تهران، یک مرجع و سازمان دینی است که مسوولیت اداره امور ارمنی‌های تهران و منطقه شمال کشور را بر عهده دارد و در زمینه اداره امور کلیساها، مدارس، گورستان‌ها و رسیدگی به زندگی فرهنگی و اجتماعی ارمنی‌های حوزه تهران فعالیت می کند. پس از انتقال ساختمان این مرجع دینی به کلیسای سرکیس مقدس، از این کلیسا به عنوان نماد مسیحیت تهران یاد می شود.         معماری کلیسای سرکیس مقدس کلیسای سرکیس مقدس ابعادی به طول ۳۶/۵ متر و عرض ۱۷/۸ متر دارد و از آن به عنوان بزرگترین کلیسای تهران یاد می کنند. مهندس آفتاندلیانس برای ساخت کلیسای سرکیس مقدس از معماری قرون وسطی و عصر جدید ارمنستان الهام گرفته اما در عین حال تغییرات قابل توجهی در این دو سبک معماری ایجاد کرده است. این کلیسا بر اساس پلان بازیلیکا ساخته شده است. بازیلیکا به کلیساهای مهم و بزرگی اتلاق می‌شود که شکل صلیب دارند. پلان کلیسای سرکیس نیز چه از داخل و چه از خارج به شکل بازیلیکاست و مستطیلی با جهت طولی شرق به غرب را تشکیل می دهد. در کلیسای سرکیس مقدس امانت خانه های دو سوی محراب، در سمت شرقی ساختمان قرار دارند و راهروی ورودی اصلی، در غرب بنا واقع شده است. نحوه قرار گیری این عناصر در کنار هم باعث می شود که کلیسا از داخل نیز دارای پلان صلیبی شکل باشد. در ادامه بخش های مختلف این کلیسا را مرور می کنیم: 1- گنبد کلیسای سرکیس مقدس به شیوه تک ناوی ساخته شده است، طراح بنا به خوبی می دانسته که در کلیساهای تک ناوی وزن سقف بنا به وسیله قوس‌های واقع در زیر سقف، به دیوارهای طولی دو طرف بنا وارد می شود. به همین دلیل این بناها نمی‌توانند عرض زیادی داشته باشند چرا که در تحمل وزن سقف به مشکل بر می خورند. سازه های چنینی معمولا بناهایی کوچک و فاقد گنبد هستند در حالی که کلیسای سرکیس مقدس، هم بزرگ است و هم گنبدی بر فراز خود دارد. این نشان دهنده هوشمندی معمار است که معماری کلیساهای تک ناوی را با معماری تالارهای گنبد دار در آمیخته تا بتواند گنبد بزرگی بر روی بنا قرار دهد؛ گنبدی که گویی بدون داشتن تکیه گاه بر روی سقف مستقر شده و در هوا معلق است.      2- ناقوسخانه ها ورودی های کلیسای سرکیس مقدس در دیوار غربی بنا واقع شده اند. یک ورودی اصلی و بزرگتر در وسط قرار دارد و دو ورودی کوچکتر نیز در دو طرف شمال و جنوب بنا دیده می شوند. این دو ورودی کوچک عقب تر از ورودی اصلی و در زیر ‏برج های ناقوس قرار گرفته اند. قسمت بالای دیوار ضلع غربی، دارای سنتوری( سه‌گوش بالای درگاه جلوخان سَنتوری نام دارد که بیشتر در معماری یونانی و رومی استفاده می شده است) با ارتفاع کم است. این دیوار بر خلاف دیوارهای دیگر قسمت های ‏کلیسا نمایی شیشه ای با نقش صلیب های بزرگ داشت که پس از تخریب در جریان جنگ تحمیلی تغییر یافت. از آنجا که کلیسا بر روی سکوی نسبتا کوتاهی ساخته شده، طراح در بخش غربی آن پله هایی را تعبیه کرده که در مقابل در ورودی کلیسا قرار دارند.      3- فضای صحن می توان 3 بخش برای صحن کلیسا در نظر گرفت: شرقی، غربی و میانی. قسمت میانی از دو قسمت شرقی و غربی پهن تر است و از هر طرف ۷۵ سانتی‌متر پهنای بیشتری دارد. گنبد 16 ضلعی بنا در این قسمت دیده می شود و به وسیله یک چهار ضلعی بر روی یک چهار طاقی قرار گرفته است. چهار طاقی نیز بر روی شاه تیرها تکیه دارد و در ساق و گنبد کلیسا نورگیرهای زیادی دیده می شود. در بالای دیوارهای خارجی قسمت میانی صحن، یک سنتوری تعبیه شده است که به دلیل همانگ سازی با بالای دیوارهای صحن های شرقی و غربی زاویه ای باز و قاعدتا، ارتفاع کمی دارد. هریک از دیوارهای صحن میانی، دارای سه نورگیر باریک هستند که از بالا تا پایین دیوار امتداد یافته اند. این در حالی است که در دیوارهای صحن های شرقی و غربی تنها از دو نورگیر، استفاده شده است. شیشه های نورگیرها مزین به نقاشی  هایی با موضوعات ملی و مذهبی ‏ارمنیان هستند و جلوه بسیار زیبایی دارند.         4- محراب محراب کلیسا به صورت نیم دایره بوده و بر اساس سنت کلیساهای ارمنیان در سمت شرقی بنا واقع شده است. کف این قسمت بالاتر از کف صحن کلیساست و یک نورگیر در آن دیده می شود. در دو سوی محراب، امانت خانه ها به چشم می خورند که هر یک نورگیر کوچکی دارند. این امانت خانه ها یک ورودی به داخل صحن کلیسا دارند و ورودی مجزایی نیز به محوطه خارج از بنا در آنها تعبیه شده است. دیوارهای بالای محراب و دو سمت آن با نقاشی‌های دیواری مزین است. موضوع های این نقاشی ها از کتاب مقدس، اثر ادمان آیوازیان، بر گرفته شده اند.     آداب ورود کلیسا مکانی مقدس برای مسیحیان است پس به هنگام حضور در آن احترام این مکان را حفظ کنید. عکس برداری و صحبت با همراهان در فضای کلیسا ممنوع است. اگر قصد دارید که در این کلیسا شمع روشن کنید باید آن را از فروشگاهی که در حیاط کلیسا وجود دارد بخرید چرا که از شمع های باریک و مخصوصی استفاده می شود. خوردن و آشامیدن و به ویژه جویدن آدامس در کلیسا ممنوع است. به هنگام ورود و حضور در کلیسا نباید عینک تان را بالای سرتان بزنید. به هنگام نشستن در کلیسا پای تان را روی پای دیگر نیندازید؛ این کار نوعی بی احترامی محسوب می شود. سعی کنید از فضای معنوی این مکان بهره مند شوید و از صحبت های اضافی، تولید صدا و کارهای ناشایست جدا بپرهیزید.    

معرفی موزه سینما تهران حدود 170 سال پیش محمد شاه قاجار، نوه فتحعلی شاه قاجار که در تهران زندگی می کرد دستور داد تا در محله محمودیه امروزی کاخی به نام قصر محمدیه برایش بسازند؛ اما با مرگ وی، ساخت محمدیه نیمه کاره ماند. همزمان با ساخت کاخ، درباریان نزدیک به شاه هم در همان حوالی اقدام به ایجاد باغ و عمارت دیگری کردند. حسینعلی معیرالممالک -از دامادهای فتحعلی شاه، این باغ و عمارت را در محله باغ فردوس تهران ساخت که اکنون آن را به نام باغ فردوس می شناسیم. باغ فردوس تهران میزبان موزه سینما می باشد. این باغ دل انگیز به شیوه چهار باغ ایرانی طراحی شده و عناصر اصلی مثل چهار محور اصلی، آب، درخت، چهارگوش بودن محیط باغ، کوشک میانی در آن به چشم می خورد.       موزه سینما در خرداد ماه سال 1377 با تلاش های زنده یادان عباس کیارستمی، عزت الله انتظامی و هنرمندان دیگری مثل بهزاد رحیمیان، عزیز الله ساعتی در خیابان لاله زار تهران با هدف ثبت، نگهداری و حفظ میراث سینمای ایران آغاز به کار کرد. چند سال بعد در شهریور ماه 1381 موزه سینما با حضور سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت به مکانی کنونی خود، یعنی باغ فردوس تهران منتقل شد و آثار موجود در آن در عمارت قدیمی این باغ به نمایش درآمد. در حال حاضر موزه دارای 9 تالار با موضوعات متنوع از سینماست. در این تالارها گنجینه بزرگی از عکس های سینمای ایران، تجهیزات سینما، جوایز ارزنده بین المللی، وسایل شخصی هنرمندان بزرگ، آثار مربوط به سینمای کودک و سینمای دفاع مقدس به نمایش درآمده است.      تالارها و نمایشگاه های موزه سینما ساختمان موزه سینما از دو طبقه تشکیل شده است و مسیر بازدید شما از طبقه دوم، تالار آبی شروع و به خانه فرهاد در طبقه اول ختم می شود. در این بخش نگاهی کلی به بخش های مختلف موزه خواهیم داشت. طبقه دوم موزه  1- تالار آبی: در این تالار، شما با تصاویر و اسنادی از تاریخچه ساختمان باغ فردوس، پیشینه شکل گیری سینمای ایران شامل پرده نقالی، شهر فرنگ، اولین تصویر برداری ها در سینمای ایران توسط میرزا ابراهیم خان عکاس باشی، اولین آگهی های مربوط به سینمای ایران، سینمای جهان و ابزار اولیه فیلم سازی آشنا خواهید شد.     2- تالار معاصران: همانطور که از نام تالار پیداست، این بخش به معرفی هنرمندان معاصر در صنعت فیلم سازی می پردازد. آثار به نمایش درآمده در این تالار شامل تصاویری از فیلم های ایرانی و پشت صحنه های آنها، تصاویر کارگردان ها، فیلمبرداران و سایر عوامل پشت صحنه فیلم ها، ابزار آلات مورد استفاده در بخش گریم و چهره پردازی، پوستر برخی از فیلم ها می شود.       3- تالار بین الملل: تالار بین الملل نمادی از موفقیت ها و ظهور سینمای ایران در کشور های دیگر است. در این تالار می توانید انواع جوایز جهانی برده شده توسط هنرمندان ایرانی مثل نخل طلای کن، خرس برلین  را ببینید. در کنار این جوایز با جشنواره های سینمایی ایران و 45 تندیس از جوایز تاریخ سینمای ایران آشنا خواهید شد.     طبقه اول موزه نمایشگاه دفاع مقدس یکی از سالن های طبقه اول می باشد. برای طراحی این اتاق از اِلِمان های دوران جنگ مثل سیم خاردار، گونی های سنگر، ماسک اکسیژن استفاده شده است. در این نمایشگاه می توانید جوایز برده شده در ژانر سینمای جنگ، تصاویر کارگردان ها، نویسنده ها و افراد فعال در سینمای جنگ و دفاع مقدس و غرفه اختصاصی شهید آوینی را ببینید. تماشاخانه یکی دیگر از سالنهای این طبقه می باشد. در تماشاخانه می توانید به تماشای اولین فیلم های تاریخ سینمای ایران و جهان شامل تعدادی فیلم سیاه سفید، صامت بنشینید. علاوه بر تماشای فیلم، تعدادی سند درباره نخستین فیلم ها، نخستین کارگردانان، نخستین بازیگران و پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینما در ایران و جهان و همچنین گاه شمار تاریخ سینمای ایران هم در این بخش می بینید.       نمایشگاه کودک یکی دیگر از تارهای باغ موزه سینما می باشد. در این نمایشگاه می توانید تصاویر هنرمندان و پیشکسوتان سینمای کودک و نوجوان و هنرمندان خردسال را ببینید. جالب ترین بخش این نمایشگاه ویترین عروسک های اصلی فیلم های عروسکی مثل کلاه قرمزی و پسر خاله، گلنار، دربدرها، شهر موش ها است که یاد دوره کودکی نسل های دهه 60 و 70 خورشیدی را زنده می کنند. نمایشگاه علی حاتمی از دیگر مجموعه های این موزه می باشد. در این نمایشگاه مجسمه های زنده یادان علی حاتمی و عزت الله انتظامی را خواهید دید که در حال تماشای فیلم حاجی واشنگتن (به کارگردانی علی حاتمی - 1361) هستند. علاوه بر مجسمه ها، لباس های استفاده شده در فیلم های این دو هنرمند (قبل و بعد از انقلاب) نیز به نمایش گذاشته شده است.     نمایشگاه نام آوران از دیگر تالارهای موزه می باشد. در این بخش یک اتاق وجود دارد که در آن ماکت بازیگران بزرگ ایرانی که در بخش های مختلف داخلی و بین المللی جوایز ارزنده ای کسب کرده اند و یا پیشکسوت هستند به نمایش درآمده است. خانه فرهاد نیز از دیگر مجموعه های باغ موزه سینما می باشد. این نمایشگاه یادبودی از خانه فرهاد است. فرهاد آهنگساز، نوازنده و خواننده پاپ و راک ایرانی که در سال 1382 در شهر پاریس درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.      مطالب مرتبط: معرفی موزه قاجار تبریز برای خواندن سایر وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.

آشنایی با پیست بین‌ المللی دیزین | مقصد هیجان‌انگیز زمستانه بیست اسکی دیزین یکی از مقاصد جذاب و پرطرفدار برای ورزش‌های زمستانی است که در زمره مهم‌ترین پیست اسکی ایران و منطقه خاورمیانه نیز قرار دارد. این مجموعه به عنوان نخستین پیست بین‌المللی ایران دارای تأییدیه برگزاری مسابقات رسمی توسط فدراسیون جهانی اسکی است. وجود امکانات ویژه و خاص و دارا بودن نکات فنی مانند، شیب مسیر، طول مسیر، محل برگزاری مسابقات و امکانات رفاهی این پیست را واجد شرایط برای برگزاری مسابقات در سطح جهانی کرده است.     با وجود آنکه از تأسیس این پیست حدود 50 سال می‌گذرد اما همچنان اولویت اول برای علاقه‌مندان به اسکی است. از جمله امکانات این مجموعه می‌توان به ۴ تله کابین (شاله، قله، دره، چمن) ۲ تله سیژ (قله و چمن)، ۷ تله اسکی بشقابی (دوبل مایر، سی چال، گوزنی، پشت ویل، مبتدی، چمن و غیره) و یک تله اسکی چکشی اشاره کرد. ارتفاع این منطقه از سطح دریا در پایین‌ترین نقطه 2650 متر و در بلندترین قسمت 3600 متر است و بازگشایی آن نیاز به بارش حدود 60 سانتی‌متر برف دارد. یکی از مهم‌ترین ویژگی‌های این پیست جدا بودن پیست حرفه‌ای‌ها به علت شیب زیاد از پیست مبتد‌ی‌ها است، مجموعه دیزین علاوه بر فصل زمستان در تابستان هم تفریحاتی مانند اسکی روی چمن دارد.     تفریحات و دیدنی‌ ها در دیزین تفریحات زمستانی دیزین اسکی، اسنوبرد و آلپاین اسکی و اسنوبرد از جذاب‌ترین ورزش‌های زمستانی است. افراد حرفه‌ای می‌توانند نهایت هیجان و لذتی فوق‌العاده را در این پیست تجربه کنند. در اسنوبرد شما تنها به یک تخته چوب و در آلپاین، به دو چوب دستی و دو تخته نیاز دارید.  اسنو پارک در پیست اسنو پارک اسکی بازان حرفه‌ای از یک ورزش رومزه فراتر رفته‌اند و با حرکات نمایشی هیجانی دو برابر را برای خود خلق می‌کنند. فان پارک دیزین فقط مخصوص ورزشکاران و اسکی بازان نیست اگر می‌خواهید ساعاتی را همراه با خانواده و دوستان به تفریح در فضای برفی بپردازید به فان پارک بروید. تیوپ سواری روی برف، امکانات صرف چای و قهوه، فضایی مناسب گروه‌های خانوادگی و دوستانه، وجود مجسمه‌های برفی، پخش موزیک و غیره برخی از جذابیت‌های این بخش است. پیست VIP برای افرادی که شلوغی پیست را دوست ندارند و یا به سبب موقعیت اجتماعی خاص ترجیح می‌دهند تا در میان جمع دیده نشوند، این پیست مکان مناسبی است. استفاده از این پیست مزایایی همچون پارکینگ مجزا، اسکورت و کمک در حمل وسایل، اسکورت امنیتی، پذیرایی صبحانه و ناهار در رستوران، 30 درصد تخفیف اسنومبیل، تله کابین ویژه، ورودی مجزا و لاین اسکی مجزا را به همراه دارد.         اسنومبیل اسنومبیل‌ها خودروهای موتوری و تک سرنشین است که به جای سورتمه‌ها طراحی شده و به سرعت بر روی برف حرکت می‌کنند. سوار شدن بر این وسایل هیجان خاصی را به دنبال دارد که برای تجربه آن می‌توانید سری به پیست دیزین بزنید. تله سیژ، تله اسکی و تله کابین تله سیژ ، تله کابین و تله اسکی یکی دیگر از تفریحات پر طرفدار دیزین است. می‌توانید با تله‌کابین دره به ارتفاع ۵۱۰ متری، با تله‌کابین قله به ارتفاع ۴۳۰ متری و با تله‌کابین چمن به ارتفاع ۳۸۰ متری برسید. همچنین اگر به اندازه کافی شجاع هستید می‌توانید با تله‌سیژ یا تله اسکی خودتان را به بالای کوه برسانید، در طی این مسیر می‌توانید نظاره‌گر دامنه‌های البرز باشید.       فصل سفر به دیزین دیزین مقصدی برای تمام فصول است اما ورزش‌های زمستانی آن طرفداران بیشتری دارد. در زمستان میانگین دمای دیزین به 20 درجه سانتی‌گراد زیر صفر با تعداد روزهای آفتابی زیاد و در تابستان دمای آن به حداکثر 20 درجه سانتی‌گراد بالای صفر می‌رسد. برای شروع ورزش‌های زمستانی ارتفاع برف در این منطقه باید به 60 سانتی‌متر برسد. بهترین فصل برای اسکی بازان از اوایل آذر تا اواخر اردیبهشت است اما می‌توانید در تمام فصول راهی این مجموعه شوید و از امکانات آن استفاده کنید.        مطالب مرتبط: پارک جمشیدیه برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و یفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

پارک جمشیدیه از قدیمی ترین و نوستالژیک ترین پارکهای شهر تهران است که در سال 1357 و با حضور محمدرضا پهلوی و همسرش فرح دیبا و همچنین رییس جمهور کشور سنگال افتتاح شد. این پارک 10 کیلومتری در ابتدا قرار بود به سرای سالمندان تبدیل شود  اما این تصمیم هرگز به اجرا در نیامد و به سود احداث پارک عمومی و استفاده همگانی از صحنه کنار رفت. جالب است بدانید این پارک از سال 1358 تا سال 1371 به روی عموم مردم بسته بود!این پارک در منطقه تجریش و خیابان باهنر قرار گرفته است. با منشور صلح پارسیان همراه باشید.       دیدنی ها و تفریحات پارک جمشیدیه دریاچه و آب نماها: حضور آب در این پارک طراوت خاصی به آن بخشیده و به نوعی، تصویری از باغ‌های ایرانی را در ذهن تداعی می کند. در مجاورت آبشار و دریاچه نیمکت‌هایی وجود دارند که به شما فرصت می‌دهند برای ساعت‌ها به این جلوه روح‌نواز آب خیره شوید و از رقص ماهی‌ها در آب نیز لذت ببرید. اردک‌ها و مرغابی‌ها نیز سر و صدای خودشان را دارند و در میان دریاچه چرخ می‌زنند. حضور این جانداران نیز زیبایی این مکان را دوچندان می‌کند.       تندیس های سنگی: یکی از جذابیت های پارک جمشیدیه، تخته سنگ‌هایی هستند که تغییر شکل داده شده‌اند و هیبت حیوانات مختلف را در ذهن تداعی می‌کنند. این باغ وحش سنگی به حدی جذاب است که گردشگران سختی پیمودن ۶۰۰ پله را برای تماشای این حیوانات، به جان می‌خرند و از گردش خود لذت می‌برند. در این میان، به جز حیوانات، تندیس‌های دیگری هم دیده می‌شوند که مفاهیم طبیعی، فرهنگی و عرفانی دارند و با شکل و شمایل خاص خود قوه تخیل شما را به کار می‌اندازند.        بوستان فردوسی: پارک جمشیدیه از ابتدای تاسیس در سال 1357 تاکنون 2 بار مورد بازسازی قرار گرفته است. در یکی از این بازسازی ها در سال 1374، 16 هکتار دیگر به این پارک اضافه شد. نام این محوطه اضافه شده را بوستان فردوسی قرار دادند در این بوستان بیش از 6000 متر مربع فضای گلکاری شده وجود دارد.     کوه نوردی در مسیر کلکچال: این پارک میعادگاه کوهنوردانی است که قصد رفتن به کلک‌چال و ارتفاعات شمالی تهران را دارند. در بوستان فردوسی و در نزدیکی تندیس این شاعر بزرگ، تابلویی را می‌بینید که شما را به مسیر کوهنوردی کلک‌چال هدایت می‌کند. در این مسیر به کنار رودخانه می‌رسید که با فنس از پارک جدا شده است. کمی که جلوتر بروید، فنس به پایان می‌رسد و می‌توانید به رودخانه نزدیک شوید. اگر ادامه راه را بپیمایید، به پناهگاه کلکچال برسید که نماد همبستگی اجتماعی است و سنگ بنای اولیه آن پس از سرنگونی دولت مردمی دکتر مصدق در کودتای ۲۸ مرداد سال 1332  گذاشته شد. البته این برج چند سالی است که به روی کوهنوردان بسته شده است.     گیاهان پارک جمشیدیه در پارک جمشیدیه تنوع درختان و گیاهان فراوانی وجود دارد که جلوه زیبایی را به پارک داده اند. در این فضای سبز درختان و گیاهانی همچون اقاقیا، نارون، چنار، زبان گنجشک، افرای سیاه، بیدمجنون، سرو، بلوط، زردآلو، سیب، گلابی و گیلاس را خواهید دید که هر یک زیبایی خاص خودشان را دارند.       برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.