منشور صلح پارسیان

خانه و موزه نیما یوشیج نیما یوشیج چه برای آنها که اهل شعر و ادب‌اند و چه برای آنهایی که نیستند شخصیت شناخته شده‌ای است. علی اسفندیاری ملقب به نیما یوشیج در سال 1276 در یوش مازندران متولد شد و تحولی شگرف را در شعر فارسی پدید آورد. در سال 1207 شخصی به‌نام ناظم الایاله، از اجداد نیما دستور ساخت این خانه را در محله لالوی یوش داد؛ این خانه قاجاری با سبک و سیاق معماری آن دوره و از خشت، گل و چوب و در عین زیبایی و سادگی ساخته شده است. نیما اینجا را همانند یک قصر برای خود می‌دانست و پس از مرگش وصیت کرد وی را در حیاط این خانه به خاک بسپرند. علاوه بر نیما خواهر و دوست وی نیز در این حیاط آرمیده‌اند. این خانه چندین‌بار مورد بازسازی قرار گرفت و هم اکنون اتاق‌های آن تبدیل به کتابخانه و موزه شده است، که در آن کتاب‌های متنوع، برخی عکس‌ها و وسایل شخصی پدر شعر نوی فارسی نگهداری می‌شود. عینک، قلم، لباس، کفش، چراغ، پیه‌سوز و... برخی از اشیا شخصی نیما‌ست که در گوشه‌ای از این خانه جای دارند.خانه موزه نیما یوشیج در سال 1375 با شماره 1802 به ثبت ملی رسیده است.           این خانه دارای سه درب ورودی و تعدادی اتاق است که امروز به موزه و کتابخانه تبدیل شده‌ است. در میان حیاط، سه سنگ قبر دیده می‌شود که به نیما، خواهرش بهجت و دیگری به سیروس طاهباز ( زنده یاد سیروس طاهباز از دوستان نزدیک نیما بود) تعلق دارند. اتاق‌های بنا به مکانی برای نگهداری آثار به‌جا مانده از نیما اختصاص یافته که از این اتاق‌ها سه اتاق به کتابخانه تبدیل شده و کتاب‌هایی با موضوع ادبیات، تاریخ، دین، و کتابی درباره‌ی میکروالکترونیک در آنها نگهداری می‌شود. در اتاق‌های دیگر نامه‌ها، بخشی از دست‌نوشته‌ها، یک نقاشی ساده از مناره قزوین با امضای خود نیما و چند عکس از نیما قرار دارد. همچنین تعدادی شعر که همگی از سوی شاعران مازندرانی و در وصف نیما، یوش، نور و مازندران سروده شده‌اند، بر تاقچه‌های اتاق‌ها نصب شده‌اند. دیگر اتاق‌ها به اشیای باقی‌مانده از نیما و خانواده‌اش اختصاص دارد، ظروف مسی، برنزی و گاه چوبی، وسایل شخصی نیما مانند عینک، قلم، لباس، کفش و چراغ پیه‌ سوز برخی از این اشیاست.            معماری خانه نیما یوشیج برای ساخت این بنا معماران و گچ‌کاران اصفهانی، 8 سال کار کردند و در وصف زیبایی آن همین کافی که بدانید نیما خانه‌اش را این چنین توصیف می‌کرده است: پدربزرگ من برای من قصر و قلعه ساخته است نه خانه. جالب که بدانید معماری خانه نیما یوشیج با دیگر خانه‌های این روستا و حتی کل معماری خانه‌های شمال کشور مغایرت عجیبی دارد.  این خانه دارای پلان قاجاری‌ست و ۳ ورودی، شاه‌نشین و اتاق‌های تابستانی و زمستانی سه‌دری و شش‌دری و همچنین آفتابگیرهای مشبک (اُرسی) دارد. بیشتر مصالح استفاده شده در آن، چوب و گل و خشت است. بنای داخلی خانه با گچبری‌های سفیدرنگ تزئین شده است اما قسمت پایینی دیوارهای بنا به رنگ نارنجی درآمده که به نظر، نتیجه‌ کج‌سلیقگی و بی‌توجهی مسئولان مرمت آن است. باروهای بلند، دیوارهای منقش، سقف‌های منبت‌‌کاری شده از دیگر ویژگی‌های این خانه است.           خانه دارای حیاط مرکزی است و چندین اتاق دورتادور آن‌را فراگرفته است.  این خانه یک بار در سال ۱۳۷۰ مورد مرمت قرار گرفت و در سال ۱۳۷۳ توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد و مجددا در سال ۱۳۷۵ مرمت اساسی بر روی آن صورت گرفت.          زندگینامه مختصری از نیما یوشیج نیما در سن 12 سالگی به همراه خانواده‌اش تهران را ترک کرد و در مدرسه عالی سن لویی مشغول به تحصیل شد. سپس به تشویق معلم خود به‌نام نظان وفا شعر گفتن را آغاز کرد. در همین زمان با زبان فرانسه آشنا شد و به شعر سبک خراسانی روی آورد. وی در سال ۱۳۰۵ خورشیدی با عالیه جهانگیر ازدواج کرد و در سال ۱۳۲۴ صاحب پسری به نام شراگیم شد. انقلاب نیما با دو شعر ققنوس (بهمن ۱۳۱۶) و غراب (مهر ۱۳۱۷) آغاز شده است، نیما این دو شعر را در مجله موسیقی که یک مجله دولتی بود، منتشر کرد. او در سن ۶۲ سالگی توانست پس از هزار سال معیارهای شعر فارسی را دگرگون کند. نیما یوشیج به علت ذات‌الریه ناشی از سرمای شدید یوش سخت بیمار شد، معالجه در تهران نیز روی او موثر نبود و سرانجام در تاریخ ۱۳ دی ماه سال ۱۳۳۸ چشم از جهان فرو بست. ابتدا او را در امامزاده عبدالله تهران به امانت به خاک سپردند و سپس در سال 1372بنا به وصیت وی پیکر او را به خانه‌ِی پدری‌اش در یوش منتقل کردند. مطالب مرتبط:  همه چیز درباره موزه میراث روستایی گیلان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه قاجار تبریز در دوره ناصرالدین شاه بود که حسنعلی خان گروسی ملقب به امیرنظام گروس، سیاستمدار، ادیب، نویسنده و خوشنویس این عمارت زیبا را ساخت. منابع نشان می‌دهند که پس از مرگ امیرنظام، این عمارت محل سکونت والیان آذربایجان در دوران‌ مختلف بوده و در خاطرات ناصرالدین شاه از این خانه توصیف بسیاری شده است. در دوران پهلوی این خانه به عنوان اداره دارایی و فرهنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت و سرانجام در سال 1370 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد. با توجه به آسیب‌های زیادی که به این خانه وارد شده بود، بازسازی عمارت با حفظ ویژگی‌های معماری بنا و شاخص‌های سنتی انجام شد و پس از اتمام عملیات ساختمانی در سال 1385 با کاربری موزه قاجار مورد بهره‌برداری قرار گرفت.        عمارت امیرنظام گروسی، توسط حاکم وقت آذربایجان در سال 1270 هجری شمسی ساخته شد و در دوره‌های بعد نیز محل سکونت والیان آذربایجان بوده است. عمارتی که سراسری آن بر روی 16 ستون استوار شده و امروز میزبان یکی از موزه های تبریز است. از جمله اشیایی که در این موزه نگهداری می‌شود می‌توان به مجسمه‌های شخصیت‌های برجسته دوره قاجار از جمله ع‍ب‍‍اس‌ م‍ی‍رز‌ا ول‍ی‍‍ع‍‍ه‍د، ‌ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ق‍ائم‌ م‍ق‍‍ام‌ ف‍ر‌ا‌ه‍‍ان‍‍ی و...، خوشنویسی‌ها و دستنویس‌های آن دوران اشاره داشت. این عمارت تاریخی در سال 1370 و با شماره 1749 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.       عمارت امیرنظام در دو طبقه و با زیربنای ۱۵۰۰ مترمربع ساخته شده‌است. ساختمان مشتمل بر دو حیاط اندرونی و بیرونی و دارای باغچه‌ها و حوض‌هایی است. ۱۶ ستون با سرستون‌های مربوطه، ایوان سراسری را نگه داشته‌اند. در طبقهٔ بالا پنجره‌های مشبک ارسی با شیشه‌های رنگی، گچبری‌های نمای شمالی و جنوبی، و همچنین آینه‌کاری‌ها و گچبری‌های تالارهای داخلی و طنبی‌ها به چشم می‌خورند و در زیرزمین حوض خانه وسیعی وجود دارد که یکی از قسمت‌های جالب بنا است. ستون‌های استوار حوضخانه و آجرکاری سقف آن نیز قابل توجه است.       موزه قاجار 4 اتاق در قسمت شرقی، 5 اتاق در قسمت غربی و چندین تالار  با نام‌های متفاوت و اختصاصی دارد. از طریق پلکانی که در جلوی ساختمان است می‌توانید به طبقه اول دسترسی داشته باشید.  در طبقه اول عمارت تالارهایی همچون تالار سکه، خاتم، ابزارهای فلزی، ظروف آبگینه، ادوات موسیقی، ظروف چینی و تالار بافته و منسوجات قرار دارد. همچنین می‌توانید در یکی از اتاق‌ها عکس‌هایی از اولین دوربینی که در زمان ناصرالدین‌شاه به ایران وارد شده است را ببینید.  قسمت پشتی عمارت اندرونی‌ست که محل سکونت و گذر زنان، فرزندان و خدمتکاران محسوب می‌شد و شامل بخش‌های مختلفی همچون مطبخ، انبار و اتاق‌های اهل منزل بوده است.        مطالب مرتبط: خانه بهنام تبریز | عمارت ولیعهدنشین قاجار برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

موزه سکه تهران |موزه بانک سپه موزه سکه در دوران پهلوی و طی سال‌های 1327 تا 1352 هنگامی که فرج الله آق اولی ریاست آن‌ را بر عهده داشته، ساخته شده است. در سال 1342 ملکه ملک زاده بیانی، اولین کسی که شروع به تدریس علمی سکه‌شناسی کرد، طی ده سال به جمع‌آوری سکه‌ها از مجموعه‌داران پرداخت و در ساختمان مرکزی بانک سپه این موزه را افتتاح کرد. بانک سپه مجموعه‌ای از ساختمان‌ها بوده که ساختمان اداری بانک و ساختمان سوم که به ساختمان مرکزی متصل است را هوشنگ سیحون و ساختمان مرکزی بانک را وارطان هوانسیان ساخته است. ساختمان موزه سکه 300 متر مربع وسعت دارد و مساحت سالن اصلی موزه 150 متر مربع است.         این موزه در طبقه همکف ساختمان اداره مرکزی بانک سپه در جنوب‌شرقی میدان مشق، محدوده بین خیابان امام خمینی و سی تیر، تهران قرار داشت؛ 40 سال پس از شروع به کار موزه سکه، ساختمان اولیه دیگر پاسخگوی نیاز موزه نبود، بنابراین به درخواست اداره کل روابط‌عمومی و با موافقت هیئت مدیره بانک به ساختمان دیگری منتقل شد. در اسفند ماه سال ۱۳۹۵ هجری شمسی ساختمان جدید موزه در مجاورت ساختمان شعبه مرکزی بانک در میدان امام خمینی افتتاح شد. پس از گذر از در ورودی یک راهرو قرار گرفته که در یک سمت آن بخش اداری موزه و در سمت دیگر قسمت مرمت موزه واقع شده است، در آخر این راهرو سالن اصلی موزه قرار دارد.     بخش نمایش سکه‌ها: در این بخش مجموعه‌ای بسیار غنی و کامل از سکه‌های نایاب و کم‌یاب مربوط به دوره‌های مختلف ایران و جهان قرار دارد. بسیاری از سکه‌های موجود در موزه قدمت بسیاری داشتند و قابل نمایش نبودند که حدود 13 هزار سکه پس ازمرمت در معرض دید عموم قرار گرفت. یکی از علل زیبایی و شگفت‌انگیز بودن گنجینه سکه این موزه، وجود سکه‌هایی از دوره‌های مختلف تاریخی است. این دوره‌های تاریخی عبارت‌اند ازدوران هخامنشی، مسکوکات ایران مرکزی، مسکوکات ساتراپی‌ها، مسکوکات امرای تابع هخامنشی، اسکندری، اسکندر و جانشینانش، اسپهبدان، اشکانیان (پارت)، الیمایی، ساسانیان، سامانیانريا، دوره سلطه اعراب بر ایران، امویان، عباسیان، آل‌بویه، غزنویان،سلجوقیان‌، خوارزمشاهیان، ایلخانان، تیموریان، آق قویونلو، قراقویونلو، صفویان، افشاریان، زندیان، قاجاریان، پهلوی و جمهوری اسلامی که در ادامه به تعدادی از آن‌ها به اختصار خواهیم پرداخت.     سکه در ادوار مختلف: اولین سکه در جهان اولین سکه حقیقی بنا به گفته مورخان متعلق به شهر لیدی، پادشاهی باستانی در عصر آهن در غرب آناتولی، بوده‌ است. قدیمی‌ترین سکه‌های لیدی متعلق به پادشاه ژیک بود که به‌صورت قطعه ضخیم و نامنظم الکتروم (مخلوط طلا و نقره) با شیارهای موازی بر روی آن ساخته می‌شده. اولین سکه استاندارد (کرزوئید) با طرح نیم‌تنه گاومیش و شیر، در حال مقابله با یکدیگرند که در پشت آن نیز دو مربع فرورفته وجود دارد. سکه‌های اسکندر این سکه‌ها، ترکیب تمدن‌های ایران و یونان را نشان می‌دهد. تعدادی از سکه‌های این دوران در کشور یونان ضرب شده و طرح و نقش‌های روی آن‌ها بسیار هنرمندانه و ظریف است.     هخامنشیان، کوروش کبیر در فتوحات خود به آسیای صغیر، متوجه ضرب سکه شد اما به علت مرگ نتوانست این مهم را به سرانجام برساند. کمبوجیه پسر او هم نتوانست تا سرانجام این سکه‌ها در دوران سلطنت داریوش اول ضرب شد، وی به سروسامان دادن وضع مالی و اقتصادی کشور پرداخت و نظم را در کشور برقرار ساخت. سکه‌های دوره هخامنشیان، به دریک معروف بودند و وزن‌های متفاوتی داشتند. طرح‌های مانند نیم‌تنه شاهنشاه کمان‌به‌دست، شاه یک زانو بر زمین، کماندار پارسی ترکش بر پشت و طرح‌های دیگر روی آن‌ها دیده می‌شد. اشکانیان این سکه‌ها ارزش تاریخی زیادی دارند و فرهنگ، هنر و تصویر پادشاهان پارتی روی این سکه‌ها دیده می‌شود. این سکه‌ها از جنس نقره و برنز است و اشکالی مانند خورشید، ستاره، ماه، فیل، فرمانروایان، الهه‌های یونانی، القاب پادشاهان با خط یونانی مانند (عادل، دوستدار پدر، دوستدار برادر، خودمختار، نیکوکار و دوستدار یونان) بر روی آن‌ها به‌چشم می‌خورد.         ساسانیان علاقه فراوان به آیین زرتشت و مزدیسنا در دوران ساسانی موجب شده تا اشکالی مانند هلال ماه (آناهیتا)، پرتوی خورشید (مهر) روی سکه‌ها حک شود. این سکه‌ها از جنس سرب، قلع، نقره و طلا بودند که به آن‌ها دینار و درهم گفته می‌شد. جالب‌ترین مسکوکات موزه سکه بانک سپه، مربوط به دوران ساسانیان است. صفویان در دوره صفویه سکه‌های بیستی، محمدی، شاهی، عباسی، لاری، اشرفی در ضرابخانه‌هایی در شهرهای لاهیجان، ابرقوه، سبزوار ضرب می‌شد و به‌طور کلی 67 ضرابخانه مختلف در این دوران در کشور وجود داشت که با قتل سلطان حسین به پایان رسید.       سکه‌های قاجار سکه‌های قاجار، از زمان حکومت آقامحمدخان ضرب شد. به دلیل اهمیت سکه‌های طلا، ضرب این سکه‌ها به ندرت و در شهرهایی مانند تهران، اصفهان، کرمان، تبریز، رشت، یزد، استرآباد، ایروان، خوی، شیراز، قزوین، کاشان و مازندران انجام می‌گرفت. در این دوران سکه با نام‌های قران، تومان، شاهی، دینار، غاز، فلوس و ریال در بازار بود. در دوران سلطنت ناصرالدین‌شاه، همه ضرابخانه‌ها تعطیل شد و تنها ضرابخانه پایتخت به فعالیت خود ادامه داد. سکه‌های عصر پهلوی در زمان سلطنت رضا شاه، سکه‌های جدیدی از جنس طلا، نقره، مس و نیکل با نام‌های متفاوت ضرب شد. مسکوکات طلا با نام‌های پنج پهلوی، دو پهلوی، یک پهلوی، نیم پهلوی، مسکوکات نقره نیز با نام‌های 5000 دینار، 2000 دینار، 1000 دینار، 500 دینار، 5 ریال، 2 ریال و نیم ریال، سکه‌های مسی یا نیکلی، 100 دینار، ۵۰ دینار، ۲۵ دینار، ۱۰ دینار و پنج دینار شناخته می‌شدند. در زمان سلطنت محمدرضا شاه، سکه‌ها دوباره تغییر کردند.        مطالب مرتبط:  معرفی موزه موسیقی تهران برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.  

معرفی موزه مادام توسو استانبول موزه های زنجیره ای مادام توسو را می توانید در معروف ترین شهرهای دنیا بیابید و البته یکی از شعبه های این موزه در خیابان استقلال استانبول قرار دارد. موزه ی مادام توسو استانبول در خیابان معروف این شهر، خیابان استقلال قرار گرفته است. موزه ی مادام توسو استانبول هم مانند باقی موزه های مادام توسو در سراسر جهان دارای تندیس و مجسمه های هنرمندان، بازیگران، ورزشکاران، سیاستمداران، افراد تاثیر گذار و سلبریتی ها است. موزه ی مادام توسو در کشور ترکیه، در تاریخ ۲۸ نوامبر سال ۲۰۱۶ میلادی در خیابان استقلال و در منطقه ی بی اغلو شهر استانبول ساخته شد.           یکی از مشهورترین چهره های این موزه که گردشگران داخلی و خارجی این شهر از آن بسیار استقبال می کنند، مجسمه ی مولانا جلال الدین بلخی، عارف و شاعر ایرانی است که توسط حاکم زمانه اش به قونیه یا همان ترکیه ی امروزی تبعید شده بود و در همان جا نیز درگذشت. درباره ی این مجسمه نکته ای وجود دارد. مجسمه ای که از مولانا در موزه ی مادام توسو استانبول به نمایش گذاشته شده است به دلیل نبودن هیچ عکس و نقاشی خاصی از مولانا از حالت و مشخصات جسمانی بیست و دومین نواده ی او به نام فاروق چلبی ساخته شده و همچنان ساخت آن بسیار زمان بر بوده است.           در این موزه مجسمه ی افراد مشهور ترکیه ای همچون: مصطفی کمال آتاتورک، سلطان سلیمان، آردا توران، برن سات، کیوانچ تاتلیتوع و تولگا تویچ، رجب طیب اردوغان، مسی، رافائل نادال، ماریا شاراپوآ، محمد علی کلی، برد پیت، آنجلینا جولی، دیوید بکام، آلبرت انیشتین، مونا لیزا، لئوناردو داوینچی، موتزارت و استیو جابز و بسیاری از افراد معروف دیگر ترکیه ای و بین المللی را به نمایش گذاشته شده است. به صورت کلی در موزه ی مادام توسو استانبول مجسمه ی ۶۰ چهره ی مشهور و محبوب محلی و بین المللی از دنیای سیاست، ورزش، فرهنگ و هنر به نمایش عموم گذاشته شده است.           موزه مادام توسو استانبول، برخلاف اکثر موزه‌ های استانبول، همه روزه میزبان بازدیدکنندگان است. از ساعت ۱۲ ظهر درب‌های این موزه برای بازدید شما باز شده و آخرین تایم ورودی این محل ساعت ۵ عصر است و بعد از آن شما نمی‌توانید به این مکان وارد شوید. در ساعت شیش عصر این موزه دیگر پذیرای بازدیدکنندگان نخواهد بود و به طور کامل بسته می‌شود. این محل به خصوص در عصرها بسیار شلوغ است و اگر بلیط خود را به صورت آنلاین تهیه نکرده باشید مجبور خواهید شد که ساعات زیادی را در صف تهیه بلیط باشید. بهترین ساعت برای بازدید از این موزه را می‌توان ساعات ابتدایی باز شدن درب‌ها دانست؛ زیرا در این ساعات بازدیدکنندگان کمتری در محل حضور دارند.       مطالب مرتبط: جزیره بیوک آدا  برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به استانبول با شماره 02162714 در تماس باشید.  

همه چیز درباره موزه میراث روستایی گیلان  یکی از موزه های متفاوتی که در ایران می توان به سراغش رفت، موزه میراث روستایی گیلان است که در پارک جنگلی سروان رشت قرار دارد. این موزه در فضای باز و زمینی به مساحت حدود ۲۶۰ هکتار برپا شده است و تجربه ای تازه از موزه گردی را در اختیارتان قرار می دهد. در موزه میراث روستایی گیلان گویی وارد روستایی بزرگ می شوید؛ روستایی در میان طبیعت زیبا که هر خانه اش رنگ و بویی متفاوت دارد. خانه های سنتی را می بینید و در این فضا به روستاهای مختلف سر می زنید. با پوشاک و لوازم زندگی سنتی گیلانی ها آشنا می شوید، مراحل پخت غذاهای سنتی را می بینید و به صورت خلاصه دنیایی دیگر را تجربه می کنید.         این موزه را می توان اولین موزه خاورمیانه در نوع خود دانست؛ جایی که تا به حال چندین جایزه و گواهینامه از سوی نهادهای ملی و بین المللی را به دست آورده است. بد نیست بدانید تاکنون 35 بنای موزه نیز در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفته اند. گفته می شود که در آینده قرار است میراث مازندران و گلستان نیز در همین موزه به نمایش درآیند. این موزه  بر پایه امکانات، ویژگی ها و نیازهای فرهنگی- محیطی منطقه شکل گرفته است و برای حفظ و ارتقای میراث، طبیعت، تاریخ، فرهنگ و صنعت یک منطقه تلاش می کند. در موزه میراث روستایی گیلان می توانید تصاویری ملموس از زندگی سنتی‌ را ببینید و با معماری، آداب و رسوم، صنایع دستی و هنرهای بومی و فضای روستایی آشنا شوید.       بازدید از فضای موزه میراث روستای گیلان نیازمند ساعاتی پیاده روی است. در اینجا خانه هایی را می بینید که از محل اصلی شان به این موزه انتقال یافته اند و به همان شکل سنتی سرپا شده اند. قدمت این بناها از ۶۵ تا ۱۸۰ سال است و سعی شده در آنها نوع زندگی، کار، مسکن و صنایع دستی بومی گیلان به نمایش درآید.این خانه ها در چند بخش به نمایش درآمده اند که هر یک بیانگر یکی از حوزه های فرهنگی - معماری گیلان هستند و براساس عوامل زیست محیطی (توپوگرافی، اقلیم و...)، نوع فعالیت کشاورزی، فرهنگ (مذهب، گویش، زبان و...) و نوع معماری بومی روستایی انجام شده اند. در این موزه سعی شده تا از هر یک از این حوزه های استان گیلان، یک یا دو اثر برجسته به صورت نمادین بازسازی شود و به همراه عناصر فرهنگی و آداب و رسوم آن به نمایش درآید. مسیرهای تعریف شده بین حوزه های مختلف این موزه، تابلوهای راهنمایی دارد که به بازدیدکننده کمک می کنند بیشتر از گیلان و سنت هایش سر در بیاورد.        به موزه که قدم می گذارید در جای جای آن بوهای خوشمزه ای به مشام تان می رسد. معروف ترین خوراکی خوشمزه ای که می توانید در این موزه به سراغش بروید، نان تازه محلی است که جلوی چشم تان آماده می شود. زنان گیلکی در حالی که با لباس های خوش رنگ و لعاب و شادشان پیش روی شما نشسته اند، طعمی تازه از فرهنگ شان را با این نان به شما می چشانند. زنان بر پشت گمج (ظرف سفالین ویژه گیلان) نان های سنتی همچون نان برنج، نان خرفه، کاکا و انواع حلواهای محلی آماده می کنند تا خاطره ای خوشمزه برای تان بسازند.       در جای جای این موزه تعداد زیادی از ابزار کشاورزی را می بینید و در خانه ها با تزیینات وسایل کاملا سنتی مواجه می شوید. بیشتر این اشیا را مردم به موزه اهدا کرده اند تا سهمی در زنده نگه داشتن سنت های خود داشته باشند. آنچه شما را بیش از همه به وجد می آورد، تنوع و رنگارنگی پوشاک سنتی گیلان است که در این موزه قابل مشاهده هستند؛ پوشاکی شاد و در عین حال راحت و متناسب با اعتقادات مذهبی. حتا راهنمایان این موزه نیز لباس سنتی بر تن دارند تا کاملا منطبق بر حال و هوای موزه باشند.     موزه میراث طبیعی گیلان برای زنده نگه داشتن فرهنگ بومی نیز فعالیت می کند. این موزه محل برگزاری برنامه های مختلف است که از جمله آنها می توان به جشنواره های نوروزی و تابستانی، جشنواره طبخ چای ایرانی، اجرای کنسرت موسیقی و آوازهای بومی، آیین سنتی شب یلدای گیلان، عروس بران، جشن خرمن، عروس گوله، نوروزی خوانی و... اشاره کرد که هر یک در نوع خود دیدنی اند. بازی های سنتی همچون کشتی‌گیله مردی، ورزاجنگ و در این محل برگزار می شوند.  در واقع این موزه شما را به دنیایی دیگر می برد، جایی که می توانید زندگی بومیان گیلان را کاملا و از همه جوانب لمس کنید. معرفی مفاخر استان نیز از جمله فعالیت های موزه میراث روستایی گیلان به شمار می آید.      مطالب مرتبط:  روستای سرولات برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی باغ موزه مینیاتور تهران  باغ موزه مینیاتور تهران بوستانی سه هکتاریست که در شرق پایتخت قرار دارد. این بوستان در سال 1392 افتتاح شد و ساخت آن حدود 2 سال زمان برد. در این مجموعه 13 جاذبه تاریخی ایران که ثبت جهانی شده‌اند در مقیاس یک بیست‌وپنجم اندازه واقعی برای علاقه‌مندان نمایش داده شده است. از نکات جالب در قرار دادن این ماکت‌ها توجه به موقعیت جغرافیایی اصلی آن‌هاست؛ برای مثال میدان نقش جهان در مرکز باغ قرار دارد، در سمت غربی آن ماکت مجموعه بیستون به‌درستی و با توجه به وضعیت واقعی خود قرار گرفته است، در شمال باغ نیز می‌توانید کلیساهای ارامنه را ببینید.               تفاوت این بوستان با دیگر بوستان‌های جهانی توجه به مجموعه‌های شاخص جهانی و محیط مربوط به آن‌ها با سناریوی تطبیق با جغرافیای ایران است. بوستان مینیاتور گونه‌های منطقه زاگرس و منطقه البرز را به طور عمومی شامل می‌شود که در اطراف ماکت‌ها پوشش‌های گیاهی ویژه هر منطقه ایجاد شده است. آثار مجموعه ازطریق تابلوهای هدایت‌گر معرفی شده‌اند. کنار هر اثر کتیبه‌ای قرار دارد که به‌معرفی کامل اثر و توضیح تاریخچه‌ آن پرداخته است و نیز نیمکتی که بتوان آنجا کمی استراحت کرد. روشنایی بوستان نیز از طریق چراغ‌های پایه ‌فلزی بلند و لامپ‌های کوچک کنار ماکت‌ها تامین می‌شود و عناصر شاخص معماری ایرانی مانند حوض و فواره، آب‌راه، کاشی‌کاری و غیره در سراسر باغ قابل‌ مشاهده است.                  آثار مجموعه از طریق تابلوهای هدایت‌گر معرفی شده‌اند و کنار هر اثر کتیبه‌ای قرار دارد که به‌معرفی کامل و توضیح تاریخچه‌ آن می‌پردازد. روشنایی باغ موزه به‌وسیله چراغ‌های پایه ‌فلزی بلند و لامپ‌های کوچک کنار ماکت‌ها تامین می‌شود و عناصر شاخص معماری ایرانی مانند حوض و فواره، آب‌راه، کاشی‌کاری و غیره در سراسر آن قابل‌ مشاهده هستند. هنگام گشت‌وگذار در موزه به کاشی‌کاری‌های بالای سر خود نگاه کنید که با الهام از کاشی‌کاری بناهای معروف دوران صفوی و قاجار ساخته‌ شده‌اند.           ماکت‌ها دارای جزییات خوبی هستند و وقت و دقتی که برای ساخت آن‌ها صرف شده است، به‌خوبی به چشم می‌خورد. این ماکت‌ها شامل تخت جمشید، چغازنبیل، میدان نقش‌ جهان اصفهان، پاسارگاد، تخت سلیمان، گنبد سلطانیه، ارگ بم، کلیساهای ارامنه، کوه و کتیبه بیستون، مجموعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، بازار تبریز، آبشارهای شوشتر و گنبد قابوس می‌شوند. مسیر بازدید باغ موزه مینیاتور از ارگ بم شروع می‌شود و با آبشارهای شوشتر پایان می‌یابد. تمامی آثار را هنرمندان ایرانی با جزئیات کامل و ظرافت خیره‌کننده با دو روش ماشینی و دستی ساخته‌اند و در معرض نمایش قرار داده‌اند.         مطالب مرتبط: معرفی موزه موسیقی تهران برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید.

آشنایی با موزه هگمتانه همدان یکی از مهم‌ترین شهرهای تاریخی و گردشگری ایران است و به‌دلیل قرارگیری شهر هگمتانه در وسط این شهر که سند بزرگی از تاریخ قبل هخامنشیان و دوران ماد ایران را رقم می‌زند، گردشگران بسیاری از داخل و خارج ایران برای بازدید از جاذبه های گردشگری به این شهر تاریخی سفر می‌کنند. تپه هگمتانه یکی از مهمترین جاذبه‌های تاریخی کشورمان است و آثار باستانی ارزشمندی در این تپه پنهان شده‌اند و کاوشگران در سال‌های اخیر، به حفاری این آثار پرداخته‌اند. امروز درست در شرق این تپه، موزه‌ای قرار دارد که آثار حفاری‌شده از این تپه را در آن نگهداری می‌کنند. این مکان که با نام موزه هگمتانه شناخته می‌شود اولین بار در سال ۱۳۷۳ در میدان هفت تیر شهر همدان و جنب گودال معروف فرانسوی‌ها افتتاح شد.         موزه هگمتانه در بین سال‌های ۱۳۲۰-۲۵ شمسی به‌عنوان مدرسه ۶ کلاسه پرورش ایجاد شده و در دهه ۱۳۵۰ با هدف برنامه‌های پژوهشی و باستان‌شناسی در اختیار مرکز باستان‌شناسی سابق درآمد. پس از کشفیات مربوطه در محوطه باستانی هگمتانه این مکان به مخزن نگهداری آثار تبدیل شد و در سال ۱۳۷۲ به مناسبت برگزاری سمینار مدیران میراث فرهنگی با حذف تیغه‌های کلاس‌ها و یک‌پارچه کردن ساختمان، تعمیرات جزئی نیز در آن صورت گرفت. در حال حاضر این موزه با یک سالن اصلی، یک سرسرا و دو راهرو به نمایش ۲۰۰ شی مربوط به دوره‌های پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی می‌پردازد. اشیا این موزه را می‌توان به دو بخش تاریخی و اسلامی تقسیم کرد. این اشیا از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند.           اشیای موزه هگمتانه از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند و در دو بخش استانی و اختصاصی به نمایش گذاشته می‌شوند. در بخش اختصاصی که راهرو و تالار سمت راست موزه را شامل می‌شود آثار به دست آمده از کاوش‌های اخیر هگمتانه نگهداری می‌شود. آثار این بخش به دوره‌های هخامنشی، اشکانی، ساسانی و ادوار مختلف اسلامی تعلق دارند و از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به پایه ستون‌های کاخ‌ها و سر گاوی از جنس سفال متعلق به دوره هخامنشی و دو مهر استامپی سنگی و شیشه‌ای مربوط به دوران قبل از اسلام اشاره کرد. در این قسمت از موزه سرپیکان‌های مفرغی و پیکره‌های انسانی از جنس سفال نیز نگهداری می‌شود.         سالن مرکزی و راهروی سمت چپ موزه هم به بخش استانی موزه اختصاص پیدا کرده است و همانطور که از نامش پیداست، اشیای گردآوری‌شده از سطح استان را در معرض دید عموم قرار می‌دهد. از آثار این قسمت می‌توان به مجموعه تابوت‌های سنگی و سفالی مربوط به دوره پارتیان اشاره کرد که از میدان شیر سنگی به دست آمده‌اند. خمره‌ها و سنگ‌های تزیینی با نقوش زیبا، انواع سنگ قبرهای مزین به خطوط کوفی، ثلث و نستعلیق متعلق به دوران اسلام، درب بزرگ اروسی مربوط به دوران معاصر از دیگر آثاری هستند که در این بخش از موزه دیده می‌شود.              مطالب مرتبط: معرفی موزه قاجار تبریز برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه تماشاگه زمان موزه تماشاگه زمان که به آن موزه ساعت نیز گفته می شود نخستین موزه ساعت در ایران است که در سال 1378 به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران افتتاح شد. موزه تماشاگه زمان در محوطه ای به گستره 5000 متر مربع و عمارتی به زیر بنای 700 متر مربع سازماندهی شده است. در این موزه با انواع و اقسام ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی از کشورهای فرانسه، سوئیس، انگلیس و آلمان آشنا خواهید شد. این موزه در تاریخ 2 بهمن ماه سال 1382 و با شماره 10868 در لیست فهرست میراث ملی ایران به ثبت.      پیشینه این بنا به دوران قاجار برمی‌گردد. این ملک در سال ۱۳۴۲ توسط حسین خداداد، صنعتگر و کارفرین ایرانی خریداری شد. ساختمان آن در یک طبقه ساخته شده بود و وی با مقاوم‌سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف، تغییراتی در بنا ایجاد کرد. خداداد به دلیل علاقه‌ای که به احیای هنر طراحی و گچ بری در ایران داشت، بهترین استاد کاران را برای گچ‌بری خانه‌اش به استخدام گرفت. گچ بری های این بنا دوازده سال به طول انجامید و در سال ۱۳۵۶ به پایان رسید. حسین خداداد تنها یک سال در این خانه زندگی کرد و پس از انقلاب خانه در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت.     موزه تماشاگه زمان ازساعتهای مختلف قدیمی تشکیل شده است که شامل آفتابی، شنی و غیره می باشد. با منشور صلح همراه باشید تا با قسمت های مختلف این موزه زیبا اشنا شوید. 1- ساعت آفتابی:  ساعت های آفتابی ابزارهایی برای سنجش زمان بودند که حدود ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شدند. در این نوع ساعت ها، چوبی عمودی به نام شاخص وجود دارد. تابش آفتاب به شاخص، سایه ای را بر روی سطح افقی می اندازد که اندازه آن زمان را مشخص می کند. این نوع از ساعت ها تا قرن ۱۸ میلادی در اروپا استفاده می شدند و هنوز هم نمونه های آنها بر دیوار کلیساها و خانه های قدیمی دیده میشوند؛ جالب آنکه ساعت های کوچک آفتابی نیز برای سفر وجود داشتند.      2- ساعت شنی:  در این نوع ساعت ها شن از مخزن بالایی و از طریق سوراخی باریک به مخزن پایینی منتقل می شود و زمان با استفاده از میزان شن مخزن ها به دست می آید. ساعت های شنی بیشتر برای اندازه گیری بخش های کوتاهی از زمان و یا مقدار ثابت آن مفید بوده و هستند.        3- ساعت شمعی: ساعت های شمعی برای اولین بار حدود ۱۰۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار گرفت. در زمان پادشاه انگلستان آلفرد کبیر اولین بار این ساعت اختراع شد. در این نوع ساعت بدنه شمع را مدرج می کنند تا با سوختن و کوتاه شدن شمع زمان محاسبه شود.       4- ساعت قایق اژدها: چینی ها دارای ساعتی سوختی به نام قایق اژدها بودند. در قسمت میانی قایق شمعی به صورت خوابیده قرار می گرفت. در راستای قایق وزنه هایی توسط یک سری ریسمان که به فواصل مساوی از قایق آویزان بودند قرار داشت که با سوختن شمع و نزدیک شدن شعله آن به هر ریسمان باعث سوختن آن می شد و در نتیجه وزنه های متصل به ریسمان ها درون ظرف فلزی زیر قایق سقوط کرده و صدای زنگ ایجاد می نمود و از طریق شمارش گلوله ها و نیز صدای زنگ آنها می توانستند پی به گذشت زمان ببرند.        5- ساعت طنابی:  ساعت طنابی نیز نوعی ساعت سوختی به حساب می آید که از تعدادی طناب تشکیل شده است. در سطح طناب ها گره هایی در فواصل مساوی قرار دارد که به نوعی درجه زمان هستند. سوختن طناب باعث از بین رفتن گره ها می شد و با توجه به گره های باقی مانده زمان را می سنجیدند.      6- ساعت روغنی:  ساعت روغنی، مخزن مدرجی دارد که در آن روغن مخصوصی می ریختند. فیتیله ای در این ساعت قرار داشت که پس از روشن شدن، از روغن موجود در مخزن به عنوان سوخت استفاده می کرد و زمان با توجه به میزان روغن باقی مانده و توسط درجه های روی مخزن سنجیده می شد. این وسیله، هم، زمان را نشان می داد و هم در طول شب باعث روشنایی می شد.        7-ساعت آبی مکانیکی: ساعت های آبی ابتدا در یونان استفاده می شد. پس از مدتی پیشرفتی نیز در ساخت این ساعت پدید آمد و ساعت آبی مکانیکی ساخته شد. در این ساعت ها آب از مخزن بالایی به تدریج وارد مخزن پایینی می شود و سطح آب در این مخزن بالا می آید. در مخزن پایینی چوبی دندانه دار قرار گرفته که در انتهای آن چوب پنبه ای نصب شده است. وقتی سطح آب بالا می آید چوب پنبه نیز حرکت می کند. بعد چوب دندانه دار به سمت بالا می آید که با بالا آمدن چوب دنده چرخ دنده نیز درگیر و عقربه های ساعت به حرکت در می آیند و زمان را نشان می دهند.        اطلاعات مورد نیاز: آدرس: تهران، میدان تجریش، خیابان زعفرانیه، نبش خیابان پرزین بغدادی. شماره تلفن: 22417336 زمان بازدید: هر روز 8 تا 19.   مطالب مرتبط: معرفی موزه سینما تهران برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه موسیقی تهران حوالی سال 1351 خورشیدی بود که فردی به نام مهندس سیروس سمراد (سازنده هتل اینترکنتینانتال تهران- هتل لاله فعلی) حدود 400 هکتار از باغی را در منطقه تجریش تهران خرید که به نام باغ نمازی معروف بود. وی پس از خرید باغ، عمارت زیبایی در مرکز آن ساخت که پس از وقوع انقلاب اسلامی در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت و بعد از گذشت چند سال، بنیاد، خانه را به شهرداری تهران واگذار کرد. در سال 1372 چند تن از مسئولان تصمیم می‌گیرند تا این ساختمان را به موزه تبدیل کنند و سرانجام در روز 22 آبان ماه سال 1388 موزه موسیقی ایران در این مکان افتتاح می‌شود.          این موزه در دو بخش مجزا با به نمایش گذاشتن آلات موسیقی به معرفی موسیقی سنتی (کلاسیک) ایرانی و موسیقی نواحی ایران (موسیقی بومی و محلی) می پردازد. از دیگر بخش‌های موزه می توان به آرشیو بزرگ آثار ضبط شده، کارگاه ساخت ساز، گنجینه و نمایشگاه تجهیزات اشاره کرد. نکته جالب در مورد این موزه طراحی داخلی آن است؛ به محض ورود رگه‌های مسی رنگی را بر روی دیوار‌های سفید داخل موزه خواهید دید که همگی یادآور سیم‌های سازهای زهی موسیقی هستند. ردیف موسیقی سنتی یا کلاسیک ایرانی یکی از چند میراث معنوی ایران است که در سال 1388 توسط سازمان بین‌المللی یونسکو به ثبت رسید.     بخش های مختلف موزه موسیقی ایران در این سالن چند دسته از سازهای محلی ایران به نمایش درآمده‌اند، سازهای بادی یا هواصدا، شامل انواع نی‌ها، سرناها و سوتک‌هاسازهای زهی شامل انواع “زه صداهای مضرابی” و “زه صداهای آرشه ای” مثل انواع دوتار، قیچک و … سازهای خودصدا شامل سازهایی از نقاط مختلف ایران شامل زنگوله‌ها و … ساز های کوبه‌ای شامل “پوست صداهای یک طرفه” ثل تنبک و پوست صداهای دوطرفه مثل دُهُل از اقصا نقاط ایران.      سالن سازهای سنتی یا کلاسیک ایران | سازهای ملی و فاخر این سالن در طبقه اول موزه قرار دارد و در آن انواع آلات موسیقی سنتی ایرانی نظیر انواع تار، سه‌تار، سنتور، سازهای آرشه‌ای مانند کمانچه و ویلون و... به نمایش درآمده است. علاوه بر این سازها می‌توانید آلات موسیقی ساخته شده توسط استاد ابراهیم قنبری مهر و هم‌چنین سازهای اساتید بزرگ موسیقی سنتی مانند تارهای یحیی، سه تار میرزاعبدالله، سه‌تار ناصرالدین شاه و سنتور حسین ملک را تماشا کنید.        نمایشگاه تجهیزات تاریخ ضبط موسیقی در این بخش دستگاه‌های ضبط موسیقی نظیر فنوگراف، انواع گرامافون­‌های کوکی، برقی، باطری‌دار و قابل حمل و مخصوص اتومبیل، نوارهای مغناطیسی، نوارهای کاست، دستگاه‌های ضبط سیمی و... به نمایش درآمده‌اند. جالب است بدانید که بیشتر این دستگاه‌ها ساخت کمپانی‌های بزرگ و معروف آمریکایی و آلمانی هستند. هدف از تاسیس این بخش آشنایی با فرآیند پیشرفت صنعت ضبط صدا و موسیقی در دنیاست. این مجموعه بزرگ دربردارنده بیش از 42000 ساعت آثار صوتی ضبط شده در قالب صفحه‌های موسیقی، نوارهای ریل، نوار کاست، CD و DVD و همچنین عکس‌های قدیمی هنرمندان بزرگ موسیقی است. این مجموعه بزرگ با آثار اهدایی از طرف مهندس محمدعلی گلشن ابراهیمی شکل گرفت و سپس افراد دیگری نظیر امیرحسین سلطان نیز آثاری را به این موزه اهدا کردند که دربردارنده آثار ضبط شده از سال 1284 خورشیدی تا امروز است.         مطالب مرتبط:  معرفی موزه سینما تهران برای واندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

موزه آینده دبی موزه آینده دبی، ساختمانی بسیار مدرن و عظیم است که آن را در منطقه اقتصادی دبی و در بزرگراه شیخ زائد، در کنار برج‌های بزرگ امارات احداث شده است. این موزه که با نام  "Museum of The Future" در جهان شهرت یافته است، جدیدترین موزه شهر دبی و کشور امارات محسوب می‌شود. موزه آینده در ۲۲ فوریه سال ۲۰۲۲ یعنی در سوم اسفندماه ۱۴۰۰ در شهر دبی افتتاح شد. هزینه بنا و راه‌اندازی این موزه ۱۳۶,۰۰۰,۰۰۰ دلار برآورد شده است. موزه آینده در ابتدا با ایده مکانی جهت نمایش آینده به مخاطبان پایه‌گذاری شد. این موزه خارق‌العاده، آزمایشگاهی جهت پرورش ایده‌ها و طرح‌ها در دنیای واقعی است و با تامین مالی و ایجاد بازاریابی برای دستاوردهای اولیه ایده‌ها، بر توانمندی آن‌ها تمرکز می‌کند.              موزه آینده دبی با این انگیزه طراحی شد که دبی با استفاده از آن، همیشه از دیگر شهرهای جهان جلوتر باشد. هدف از ساخت و راه‌اندازی این موزه مدرن، رواج و توسعه فناوری‌های روز در زمینه‌های متنوع، به‌ویژه هوش مصنوعی و رباتیک است. در این موزه، قدرت تکنولوژی و تاثیر آن بر تقویت قدرت ذهنی و جسمی بشر نشان داده می‌شود. بازدید از موزه آینده دبی گردشگران را به این نتیجه می‌رساند که تکنولوژی و فناوری روز، علاوه بر افزایش قدرت بشر، بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی جوامع را حل می‌کند. در این موزه به‌روزترین اختراعات بشر نمایش داده می‌شود.تفاوت موزه آینده دبی با دیگر موزه‌ها این است که به‌جای دعوت گردشگران به لمس گذشته و دیدن اشیای تاریخی، آینده را مقابل چشمان آن‌ها به تصویر می‌کشد.          معماری و بخش‌های مختلف موزه آینده دبی موزه آینده دبی حدود ۳۰,۰۰۰ متر مربع مساحت دارد. نمای فولادی بنا ۱۷,۰۰۰ متر و ارتفاع آن ۷۷ متر است. نمای بیضوی موزه آینده را از فولاد ضد زنگ با استفاده از الگوریتم‌های ساختمانی جدید و ابزارهای مدل‌سازی پارامتریک و با کمک ربات‌ ساخته شده است. در ساخت این نما، از ۱۰۲۴ قطعه با طول ۱۴ کیلومتر استفاده شد. هر یک از این قطعه‌ها، چهار لایه دارند و هر لایه، ۱۶ فرایند را طی کرده تا به فرم دلخواه درآمده است.  در اطراف این موزه، بیش از ۱۰۰ گونه گیاهی ایجاد شده که مجهز به سیستم آبیاری خودکار و هوشمند هستند.          نمای بیرونی موزه آینده طراحی شکل بیضی موزه با سایر سازه‌های امارات تفاوت دارد و این طرح منحصربه‌فرد، بنای موزه را در خاورمیانه و جهان بی‌همتا می‌کند. روی دیوارهای بنای بیضوی موزه آینده دبی جملاتی به‌صورت خوشنویسی حک شده است. این نوشته‌ها در واقع سخنان شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی به زبان عربی درباره آینده شهر دبی است و پنجره‌های بنا محسوب می‌شوند. جمله‌های مذکور با استفاده از پنل‌های کامپوزیت ضد حریق ساخته شده‌اند. محتوای متن‌های خوشنویسی روی دیواره‌های موزه آینده دبی چنین است: المستقبل سیکون لمن یستطیع تخیله و تصمیمه و تنفیذه. المستقبل لا ینتظر، المستقبل یمکن تصمیمه و بناؤه الیوم آینده از آن کسانی است که قادر به تصور، طراحی و اجرای آن هستند. آینده در انتظار کسی نیست؛ بلکه امروز خلق می‌شود. سر تجدد الحیاه وتطور الحضاره وتقدم البشریه هو فی کلمه واحده: الابتکار راز تجدید حیات، توسعه تمدن و پیشرفت بشر در یک کلمه خلاصه می‌شود: نوآوری  لن نعیش مئات السنین، ولکن یمکن أن نبدع شیئا یستمر مئات السنین ما نمی‌توانیم صدها سال زندگی کنیم؛ اما می‌توانیم چیزی بسازیم که صدها سال دوام داشته باشد.         موزه آینده دبی به‌صورت سه‌بعدی طراحی شده است و ظرفیت پذیرش مخاطبان پرشمار را دارد. این نوع طراحی علاوه بر زیبایی چشمگیر، مشکلات و دشواری‌های خاصی برای مهندسان طرح در میان کار ایجاد کرد. در هنگام ساخت بنای موزه، از اسکن لیزری برای مقایسه بنای ساخته‌شده با طراحی سه‌بعدی پیش از ساخت استفاده می‌شد که در  نوع خود جدید و منحصربه‌فرد بود.          مطالب مرتبط: آشنایی با آبنمای دبی | The Dubai Fountain برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به دبی با شماره 02162714 در تماس باشید.