منشور صلح پارسیان

معرفی باغ موزه مینیاتور تهران  باغ موزه مینیاتور تهران بوستانی سه هکتاریست که در شرق پایتخت قرار دارد. این بوستان در سال 1392 افتتاح شد و ساخت آن حدود 2 سال زمان برد. در این مجموعه 13 جاذبه تاریخی ایران که ثبت جهانی شده‌اند در مقیاس یک بیست‌وپنجم اندازه واقعی برای علاقه‌مندان نمایش داده شده است. از نکات جالب در قرار دادن این ماکت‌ها توجه به موقعیت جغرافیایی اصلی آن‌هاست؛ برای مثال میدان نقش جهان در مرکز باغ قرار دارد، در سمت غربی آن ماکت مجموعه بیستون به‌درستی و با توجه به وضعیت واقعی خود قرار گرفته است، در شمال باغ نیز می‌توانید کلیساهای ارامنه را ببینید.               تفاوت این بوستان با دیگر بوستان‌های جهانی توجه به مجموعه‌های شاخص جهانی و محیط مربوط به آن‌ها با سناریوی تطبیق با جغرافیای ایران است. بوستان مینیاتور گونه‌های منطقه زاگرس و منطقه البرز را به طور عمومی شامل می‌شود که در اطراف ماکت‌ها پوشش‌های گیاهی ویژه هر منطقه ایجاد شده است. آثار مجموعه ازطریق تابلوهای هدایت‌گر معرفی شده‌اند. کنار هر اثر کتیبه‌ای قرار دارد که به‌معرفی کامل اثر و توضیح تاریخچه‌ آن پرداخته است و نیز نیمکتی که بتوان آنجا کمی استراحت کرد. روشنایی بوستان نیز از طریق چراغ‌های پایه ‌فلزی بلند و لامپ‌های کوچک کنار ماکت‌ها تامین می‌شود و عناصر شاخص معماری ایرانی مانند حوض و فواره، آب‌راه، کاشی‌کاری و غیره در سراسر باغ قابل‌ مشاهده است.                  آثار مجموعه از طریق تابلوهای هدایت‌گر معرفی شده‌اند و کنار هر اثر کتیبه‌ای قرار دارد که به‌معرفی کامل و توضیح تاریخچه‌ آن می‌پردازد. روشنایی باغ موزه به‌وسیله چراغ‌های پایه ‌فلزی بلند و لامپ‌های کوچک کنار ماکت‌ها تامین می‌شود و عناصر شاخص معماری ایرانی مانند حوض و فواره، آب‌راه، کاشی‌کاری و غیره در سراسر آن قابل‌ مشاهده هستند. هنگام گشت‌وگذار در موزه به کاشی‌کاری‌های بالای سر خود نگاه کنید که با الهام از کاشی‌کاری بناهای معروف دوران صفوی و قاجار ساخته‌ شده‌اند.           ماکت‌ها دارای جزییات خوبی هستند و وقت و دقتی که برای ساخت آن‌ها صرف شده است، به‌خوبی به چشم می‌خورد. این ماکت‌ها شامل تخت جمشید، چغازنبیل، میدان نقش‌ جهان اصفهان، پاسارگاد، تخت سلیمان، گنبد سلطانیه، ارگ بم، کلیساهای ارامنه، کوه و کتیبه بیستون، مجموعه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، بازار تبریز، آبشارهای شوشتر و گنبد قابوس می‌شوند. مسیر بازدید باغ موزه مینیاتور از ارگ بم شروع می‌شود و با آبشارهای شوشتر پایان می‌یابد. تمامی آثار را هنرمندان ایرانی با جزئیات کامل و ظرافت خیره‌کننده با دو روش ماشینی و دستی ساخته‌اند و در معرض نمایش قرار داده‌اند.         مطالب مرتبط: معرفی موزه موسیقی تهران برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید.

آشنایی با موزه هگمتانه همدان یکی از مهم‌ترین شهرهای تاریخی و گردشگری ایران است و به‌دلیل قرارگیری شهر هگمتانه در وسط این شهر که سند بزرگی از تاریخ قبل هخامنشیان و دوران ماد ایران را رقم می‌زند، گردشگران بسیاری از داخل و خارج ایران برای بازدید از جاذبه های گردشگری به این شهر تاریخی سفر می‌کنند. تپه هگمتانه یکی از مهمترین جاذبه‌های تاریخی کشورمان است و آثار باستانی ارزشمندی در این تپه پنهان شده‌اند و کاوشگران در سال‌های اخیر، به حفاری این آثار پرداخته‌اند. امروز درست در شرق این تپه، موزه‌ای قرار دارد که آثار حفاری‌شده از این تپه را در آن نگهداری می‌کنند. این مکان که با نام موزه هگمتانه شناخته می‌شود اولین بار در سال ۱۳۷۳ در میدان هفت تیر شهر همدان و جنب گودال معروف فرانسوی‌ها افتتاح شد.         موزه هگمتانه در بین سال‌های ۱۳۲۰-۲۵ شمسی به‌عنوان مدرسه ۶ کلاسه پرورش ایجاد شده و در دهه ۱۳۵۰ با هدف برنامه‌های پژوهشی و باستان‌شناسی در اختیار مرکز باستان‌شناسی سابق درآمد. پس از کشفیات مربوطه در محوطه باستانی هگمتانه این مکان به مخزن نگهداری آثار تبدیل شد و در سال ۱۳۷۲ به مناسبت برگزاری سمینار مدیران میراث فرهنگی با حذف تیغه‌های کلاس‌ها و یک‌پارچه کردن ساختمان، تعمیرات جزئی نیز در آن صورت گرفت. در حال حاضر این موزه با یک سالن اصلی، یک سرسرا و دو راهرو به نمایش ۲۰۰ شی مربوط به دوره‌های پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی می‌پردازد. اشیا این موزه را می‌توان به دو بخش تاریخی و اسلامی تقسیم کرد. این اشیا از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند.           اشیای موزه هگمتانه از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند و در دو بخش استانی و اختصاصی به نمایش گذاشته می‌شوند. در بخش اختصاصی که راهرو و تالار سمت راست موزه را شامل می‌شود آثار به دست آمده از کاوش‌های اخیر هگمتانه نگهداری می‌شود. آثار این بخش به دوره‌های هخامنشی، اشکانی، ساسانی و ادوار مختلف اسلامی تعلق دارند و از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به پایه ستون‌های کاخ‌ها و سر گاوی از جنس سفال متعلق به دوره هخامنشی و دو مهر استامپی سنگی و شیشه‌ای مربوط به دوران قبل از اسلام اشاره کرد. در این قسمت از موزه سرپیکان‌های مفرغی و پیکره‌های انسانی از جنس سفال نیز نگهداری می‌شود.         سالن مرکزی و راهروی سمت چپ موزه هم به بخش استانی موزه اختصاص پیدا کرده است و همانطور که از نامش پیداست، اشیای گردآوری‌شده از سطح استان را در معرض دید عموم قرار می‌دهد. از آثار این قسمت می‌توان به مجموعه تابوت‌های سنگی و سفالی مربوط به دوره پارتیان اشاره کرد که از میدان شیر سنگی به دست آمده‌اند. خمره‌ها و سنگ‌های تزیینی با نقوش زیبا، انواع سنگ قبرهای مزین به خطوط کوفی، ثلث و نستعلیق متعلق به دوران اسلام، درب بزرگ اروسی مربوط به دوران معاصر از دیگر آثاری هستند که در این بخش از موزه دیده می‌شود.              مطالب مرتبط: معرفی موزه قاجار تبریز برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه تماشاگه زمان موزه تماشاگه زمان که به آن موزه ساعت نیز گفته می شود نخستین موزه ساعت در ایران است که در سال 1378 به عنوان نخستین موزه ساعت در ایران افتتاح شد. موزه تماشاگه زمان در محوطه ای به گستره 5000 متر مربع و عمارتی به زیر بنای 700 متر مربع سازماندهی شده است. در این موزه با انواع و اقسام ساعت‌های قدیمی ایرانی و خارجی از کشورهای فرانسه، سوئیس، انگلیس و آلمان آشنا خواهید شد. این موزه در تاریخ 2 بهمن ماه سال 1382 و با شماره 10868 در لیست فهرست میراث ملی ایران به ثبت.      پیشینه این بنا به دوران قاجار برمی‌گردد. این ملک در سال ۱۳۴۲ توسط حسین خداداد، صنعتگر و کارفرین ایرانی خریداری شد. ساختمان آن در یک طبقه ساخته شده بود و وی با مقاوم‌سازی ساختمان و احداث یک طبقه روی همکف، تغییراتی در بنا ایجاد کرد. خداداد به دلیل علاقه‌ای که به احیای هنر طراحی و گچ بری در ایران داشت، بهترین استاد کاران را برای گچ‌بری خانه‌اش به استخدام گرفت. گچ بری های این بنا دوازده سال به طول انجامید و در سال ۱۳۵۶ به پایان رسید. حسین خداداد تنها یک سال در این خانه زندگی کرد و پس از انقلاب خانه در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت.     موزه تماشاگه زمان ازساعتهای مختلف قدیمی تشکیل شده است که شامل آفتابی، شنی و غیره می باشد. با منشور صلح همراه باشید تا با قسمت های مختلف این موزه زیبا اشنا شوید. 1- ساعت آفتابی:  ساعت های آفتابی ابزارهایی برای سنجش زمان بودند که حدود ۵۵۰۰ سال پیش اختراع شدند. در این نوع ساعت ها، چوبی عمودی به نام شاخص وجود دارد. تابش آفتاب به شاخص، سایه ای را بر روی سطح افقی می اندازد که اندازه آن زمان را مشخص می کند. این نوع از ساعت ها تا قرن ۱۸ میلادی در اروپا استفاده می شدند و هنوز هم نمونه های آنها بر دیوار کلیساها و خانه های قدیمی دیده میشوند؛ جالب آنکه ساعت های کوچک آفتابی نیز برای سفر وجود داشتند.      2- ساعت شنی:  در این نوع ساعت ها شن از مخزن بالایی و از طریق سوراخی باریک به مخزن پایینی منتقل می شود و زمان با استفاده از میزان شن مخزن ها به دست می آید. ساعت های شنی بیشتر برای اندازه گیری بخش های کوتاهی از زمان و یا مقدار ثابت آن مفید بوده و هستند.        3- ساعت شمعی: ساعت های شمعی برای اولین بار حدود ۱۰۰۰ سال پیش مورد استفاده قرار گرفت. در زمان پادشاه انگلستان آلفرد کبیر اولین بار این ساعت اختراع شد. در این نوع ساعت بدنه شمع را مدرج می کنند تا با سوختن و کوتاه شدن شمع زمان محاسبه شود.       4- ساعت قایق اژدها: چینی ها دارای ساعتی سوختی به نام قایق اژدها بودند. در قسمت میانی قایق شمعی به صورت خوابیده قرار می گرفت. در راستای قایق وزنه هایی توسط یک سری ریسمان که به فواصل مساوی از قایق آویزان بودند قرار داشت که با سوختن شمع و نزدیک شدن شعله آن به هر ریسمان باعث سوختن آن می شد و در نتیجه وزنه های متصل به ریسمان ها درون ظرف فلزی زیر قایق سقوط کرده و صدای زنگ ایجاد می نمود و از طریق شمارش گلوله ها و نیز صدای زنگ آنها می توانستند پی به گذشت زمان ببرند.        5- ساعت طنابی:  ساعت طنابی نیز نوعی ساعت سوختی به حساب می آید که از تعدادی طناب تشکیل شده است. در سطح طناب ها گره هایی در فواصل مساوی قرار دارد که به نوعی درجه زمان هستند. سوختن طناب باعث از بین رفتن گره ها می شد و با توجه به گره های باقی مانده زمان را می سنجیدند.      6- ساعت روغنی:  ساعت روغنی، مخزن مدرجی دارد که در آن روغن مخصوصی می ریختند. فیتیله ای در این ساعت قرار داشت که پس از روشن شدن، از روغن موجود در مخزن به عنوان سوخت استفاده می کرد و زمان با توجه به میزان روغن باقی مانده و توسط درجه های روی مخزن سنجیده می شد. این وسیله، هم، زمان را نشان می داد و هم در طول شب باعث روشنایی می شد.        7-ساعت آبی مکانیکی: ساعت های آبی ابتدا در یونان استفاده می شد. پس از مدتی پیشرفتی نیز در ساخت این ساعت پدید آمد و ساعت آبی مکانیکی ساخته شد. در این ساعت ها آب از مخزن بالایی به تدریج وارد مخزن پایینی می شود و سطح آب در این مخزن بالا می آید. در مخزن پایینی چوبی دندانه دار قرار گرفته که در انتهای آن چوب پنبه ای نصب شده است. وقتی سطح آب بالا می آید چوب پنبه نیز حرکت می کند. بعد چوب دندانه دار به سمت بالا می آید که با بالا آمدن چوب دنده چرخ دنده نیز درگیر و عقربه های ساعت به حرکت در می آیند و زمان را نشان می دهند.        اطلاعات مورد نیاز: آدرس: تهران، میدان تجریش، خیابان زعفرانیه، نبش خیابان پرزین بغدادی. شماره تلفن: 22417336 زمان بازدید: هر روز 8 تا 19.   مطالب مرتبط: معرفی موزه سینما تهران برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه موسیقی تهران حوالی سال 1351 خورشیدی بود که فردی به نام مهندس سیروس سمراد (سازنده هتل اینترکنتینانتال تهران- هتل لاله فعلی) حدود 400 هکتار از باغی را در منطقه تجریش تهران خرید که به نام باغ نمازی معروف بود. وی پس از خرید باغ، عمارت زیبایی در مرکز آن ساخت که پس از وقوع انقلاب اسلامی در اختیار بنیاد مستضعفان قرار گرفت و بعد از گذشت چند سال، بنیاد، خانه را به شهرداری تهران واگذار کرد. در سال 1372 چند تن از مسئولان تصمیم می‌گیرند تا این ساختمان را به موزه تبدیل کنند و سرانجام در روز 22 آبان ماه سال 1388 موزه موسیقی ایران در این مکان افتتاح می‌شود.          این موزه در دو بخش مجزا با به نمایش گذاشتن آلات موسیقی به معرفی موسیقی سنتی (کلاسیک) ایرانی و موسیقی نواحی ایران (موسیقی بومی و محلی) می پردازد. از دیگر بخش‌های موزه می توان به آرشیو بزرگ آثار ضبط شده، کارگاه ساخت ساز، گنجینه و نمایشگاه تجهیزات اشاره کرد. نکته جالب در مورد این موزه طراحی داخلی آن است؛ به محض ورود رگه‌های مسی رنگی را بر روی دیوار‌های سفید داخل موزه خواهید دید که همگی یادآور سیم‌های سازهای زهی موسیقی هستند. ردیف موسیقی سنتی یا کلاسیک ایرانی یکی از چند میراث معنوی ایران است که در سال 1388 توسط سازمان بین‌المللی یونسکو به ثبت رسید.     بخش های مختلف موزه موسیقی ایران در این سالن چند دسته از سازهای محلی ایران به نمایش درآمده‌اند، سازهای بادی یا هواصدا، شامل انواع نی‌ها، سرناها و سوتک‌هاسازهای زهی شامل انواع “زه صداهای مضرابی” و “زه صداهای آرشه ای” مثل انواع دوتار، قیچک و … سازهای خودصدا شامل سازهایی از نقاط مختلف ایران شامل زنگوله‌ها و … ساز های کوبه‌ای شامل “پوست صداهای یک طرفه” ثل تنبک و پوست صداهای دوطرفه مثل دُهُل از اقصا نقاط ایران.      سالن سازهای سنتی یا کلاسیک ایران | سازهای ملی و فاخر این سالن در طبقه اول موزه قرار دارد و در آن انواع آلات موسیقی سنتی ایرانی نظیر انواع تار، سه‌تار، سنتور، سازهای آرشه‌ای مانند کمانچه و ویلون و... به نمایش درآمده است. علاوه بر این سازها می‌توانید آلات موسیقی ساخته شده توسط استاد ابراهیم قنبری مهر و هم‌چنین سازهای اساتید بزرگ موسیقی سنتی مانند تارهای یحیی، سه تار میرزاعبدالله، سه‌تار ناصرالدین شاه و سنتور حسین ملک را تماشا کنید.        نمایشگاه تجهیزات تاریخ ضبط موسیقی در این بخش دستگاه‌های ضبط موسیقی نظیر فنوگراف، انواع گرامافون­‌های کوکی، برقی، باطری‌دار و قابل حمل و مخصوص اتومبیل، نوارهای مغناطیسی، نوارهای کاست، دستگاه‌های ضبط سیمی و... به نمایش درآمده‌اند. جالب است بدانید که بیشتر این دستگاه‌ها ساخت کمپانی‌های بزرگ و معروف آمریکایی و آلمانی هستند. هدف از تاسیس این بخش آشنایی با فرآیند پیشرفت صنعت ضبط صدا و موسیقی در دنیاست. این مجموعه بزرگ دربردارنده بیش از 42000 ساعت آثار صوتی ضبط شده در قالب صفحه‌های موسیقی، نوارهای ریل، نوار کاست، CD و DVD و همچنین عکس‌های قدیمی هنرمندان بزرگ موسیقی است. این مجموعه بزرگ با آثار اهدایی از طرف مهندس محمدعلی گلشن ابراهیمی شکل گرفت و سپس افراد دیگری نظیر امیرحسین سلطان نیز آثاری را به این موزه اهدا کردند که دربردارنده آثار ضبط شده از سال 1284 خورشیدی تا امروز است.         مطالب مرتبط:  معرفی موزه سینما تهران برای واندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

موزه آینده دبی موزه آینده دبی، ساختمانی بسیار مدرن و عظیم است که آن را در منطقه اقتصادی دبی و در بزرگراه شیخ زائد، در کنار برج‌های بزرگ امارات احداث شده است. این موزه که با نام  "Museum of The Future" در جهان شهرت یافته است، جدیدترین موزه شهر دبی و کشور امارات محسوب می‌شود. موزه آینده در ۲۲ فوریه سال ۲۰۲۲ یعنی در سوم اسفندماه ۱۴۰۰ در شهر دبی افتتاح شد. هزینه بنا و راه‌اندازی این موزه ۱۳۶,۰۰۰,۰۰۰ دلار برآورد شده است. موزه آینده در ابتدا با ایده مکانی جهت نمایش آینده به مخاطبان پایه‌گذاری شد. این موزه خارق‌العاده، آزمایشگاهی جهت پرورش ایده‌ها و طرح‌ها در دنیای واقعی است و با تامین مالی و ایجاد بازاریابی برای دستاوردهای اولیه ایده‌ها، بر توانمندی آن‌ها تمرکز می‌کند.              موزه آینده دبی با این انگیزه طراحی شد که دبی با استفاده از آن، همیشه از دیگر شهرهای جهان جلوتر باشد. هدف از ساخت و راه‌اندازی این موزه مدرن، رواج و توسعه فناوری‌های روز در زمینه‌های متنوع، به‌ویژه هوش مصنوعی و رباتیک است. در این موزه، قدرت تکنولوژی و تاثیر آن بر تقویت قدرت ذهنی و جسمی بشر نشان داده می‌شود. بازدید از موزه آینده دبی گردشگران را به این نتیجه می‌رساند که تکنولوژی و فناوری روز، علاوه بر افزایش قدرت بشر، بسیاری از مشکلات اقتصادی و اجتماعی جوامع را حل می‌کند. در این موزه به‌روزترین اختراعات بشر نمایش داده می‌شود.تفاوت موزه آینده دبی با دیگر موزه‌ها این است که به‌جای دعوت گردشگران به لمس گذشته و دیدن اشیای تاریخی، آینده را مقابل چشمان آن‌ها به تصویر می‌کشد.          معماری و بخش‌های مختلف موزه آینده دبی موزه آینده دبی حدود ۳۰,۰۰۰ متر مربع مساحت دارد. نمای فولادی بنا ۱۷,۰۰۰ متر و ارتفاع آن ۷۷ متر است. نمای بیضوی موزه آینده را از فولاد ضد زنگ با استفاده از الگوریتم‌های ساختمانی جدید و ابزارهای مدل‌سازی پارامتریک و با کمک ربات‌ ساخته شده است. در ساخت این نما، از ۱۰۲۴ قطعه با طول ۱۴ کیلومتر استفاده شد. هر یک از این قطعه‌ها، چهار لایه دارند و هر لایه، ۱۶ فرایند را طی کرده تا به فرم دلخواه درآمده است.  در اطراف این موزه، بیش از ۱۰۰ گونه گیاهی ایجاد شده که مجهز به سیستم آبیاری خودکار و هوشمند هستند.          نمای بیرونی موزه آینده طراحی شکل بیضی موزه با سایر سازه‌های امارات تفاوت دارد و این طرح منحصربه‌فرد، بنای موزه را در خاورمیانه و جهان بی‌همتا می‌کند. روی دیوارهای بنای بیضوی موزه آینده دبی جملاتی به‌صورت خوشنویسی حک شده است. این نوشته‌ها در واقع سخنان شیخ محمد بن راشد آل مکتوم، حاکم دبی به زبان عربی درباره آینده شهر دبی است و پنجره‌های بنا محسوب می‌شوند. جمله‌های مذکور با استفاده از پنل‌های کامپوزیت ضد حریق ساخته شده‌اند. محتوای متن‌های خوشنویسی روی دیواره‌های موزه آینده دبی چنین است: المستقبل سیکون لمن یستطیع تخیله و تصمیمه و تنفیذه. المستقبل لا ینتظر، المستقبل یمکن تصمیمه و بناؤه الیوم آینده از آن کسانی است که قادر به تصور، طراحی و اجرای آن هستند. آینده در انتظار کسی نیست؛ بلکه امروز خلق می‌شود. سر تجدد الحیاه وتطور الحضاره وتقدم البشریه هو فی کلمه واحده: الابتکار راز تجدید حیات، توسعه تمدن و پیشرفت بشر در یک کلمه خلاصه می‌شود: نوآوری  لن نعیش مئات السنین، ولکن یمکن أن نبدع شیئا یستمر مئات السنین ما نمی‌توانیم صدها سال زندگی کنیم؛ اما می‌توانیم چیزی بسازیم که صدها سال دوام داشته باشد.         موزه آینده دبی به‌صورت سه‌بعدی طراحی شده است و ظرفیت پذیرش مخاطبان پرشمار را دارد. این نوع طراحی علاوه بر زیبایی چشمگیر، مشکلات و دشواری‌های خاصی برای مهندسان طرح در میان کار ایجاد کرد. در هنگام ساخت بنای موزه، از اسکن لیزری برای مقایسه بنای ساخته‌شده با طراحی سه‌بعدی پیش از ساخت استفاده می‌شد که در  نوع خود جدید و منحصربه‌فرد بود.          مطالب مرتبط: آشنایی با آبنمای دبی | The Dubai Fountain برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به دبی با شماره 02162714 در تماس باشید.

معرفی موزه سینما تهران حدود 170 سال پیش محمد شاه قاجار، نوه فتحعلی شاه قاجار که در تهران زندگی می کرد دستور داد تا در محله محمودیه امروزی کاخی به نام قصر محمدیه برایش بسازند؛ اما با مرگ وی، ساخت محمدیه نیمه کاره ماند. همزمان با ساخت کاخ، درباریان نزدیک به شاه هم در همان حوالی اقدام به ایجاد باغ و عمارت دیگری کردند. حسینعلی معیرالممالک -از دامادهای فتحعلی شاه، این باغ و عمارت را در محله باغ فردوس تهران ساخت که اکنون آن را به نام باغ فردوس می شناسیم. باغ فردوس تهران میزبان موزه سینما می باشد. این باغ دل انگیز به شیوه چهار باغ ایرانی طراحی شده و عناصر اصلی مثل چهار محور اصلی، آب، درخت، چهارگوش بودن محیط باغ، کوشک میانی در آن به چشم می خورد.       موزه سینما در خرداد ماه سال 1377 با تلاش های زنده یادان عباس کیارستمی، عزت الله انتظامی و هنرمندان دیگری مثل بهزاد رحیمیان، عزیز الله ساعتی در خیابان لاله زار تهران با هدف ثبت، نگهداری و حفظ میراث سینمای ایران آغاز به کار کرد. چند سال بعد در شهریور ماه 1381 موزه سینما با حضور سید محمد خاتمی رئیس جمهور وقت به مکانی کنونی خود، یعنی باغ فردوس تهران منتقل شد و آثار موجود در آن در عمارت قدیمی این باغ به نمایش درآمد. در حال حاضر موزه دارای 9 تالار با موضوعات متنوع از سینماست. در این تالارها گنجینه بزرگی از عکس های سینمای ایران، تجهیزات سینما، جوایز ارزنده بین المللی، وسایل شخصی هنرمندان بزرگ، آثار مربوط به سینمای کودک و سینمای دفاع مقدس به نمایش درآمده است.      تالارها و نمایشگاه های موزه سینما ساختمان موزه سینما از دو طبقه تشکیل شده است و مسیر بازدید شما از طبقه دوم، تالار آبی شروع و به خانه فرهاد در طبقه اول ختم می شود. در این بخش نگاهی کلی به بخش های مختلف موزه خواهیم داشت. طبقه دوم موزه  1- تالار آبی: در این تالار، شما با تصاویر و اسنادی از تاریخچه ساختمان باغ فردوس، پیشینه شکل گیری سینمای ایران شامل پرده نقالی، شهر فرنگ، اولین تصویر برداری ها در سینمای ایران توسط میرزا ابراهیم خان عکاس باشی، اولین آگهی های مربوط به سینمای ایران، سینمای جهان و ابزار اولیه فیلم سازی آشنا خواهید شد.     2- تالار معاصران: همانطور که از نام تالار پیداست، این بخش به معرفی هنرمندان معاصر در صنعت فیلم سازی می پردازد. آثار به نمایش درآمده در این تالار شامل تصاویری از فیلم های ایرانی و پشت صحنه های آنها، تصاویر کارگردان ها، فیلمبرداران و سایر عوامل پشت صحنه فیلم ها، ابزار آلات مورد استفاده در بخش گریم و چهره پردازی، پوستر برخی از فیلم ها می شود.       3- تالار بین الملل: تالار بین الملل نمادی از موفقیت ها و ظهور سینمای ایران در کشور های دیگر است. در این تالار می توانید انواع جوایز جهانی برده شده توسط هنرمندان ایرانی مثل نخل طلای کن، خرس برلین  را ببینید. در کنار این جوایز با جشنواره های سینمایی ایران و 45 تندیس از جوایز تاریخ سینمای ایران آشنا خواهید شد.     طبقه اول موزه نمایشگاه دفاع مقدس یکی از سالن های طبقه اول می باشد. برای طراحی این اتاق از اِلِمان های دوران جنگ مثل سیم خاردار، گونی های سنگر، ماسک اکسیژن استفاده شده است. در این نمایشگاه می توانید جوایز برده شده در ژانر سینمای جنگ، تصاویر کارگردان ها، نویسنده ها و افراد فعال در سینمای جنگ و دفاع مقدس و غرفه اختصاصی شهید آوینی را ببینید. تماشاخانه یکی دیگر از سالنهای این طبقه می باشد. در تماشاخانه می توانید به تماشای اولین فیلم های تاریخ سینمای ایران و جهان شامل تعدادی فیلم سیاه سفید، صامت بنشینید. علاوه بر تماشای فیلم، تعدادی سند درباره نخستین فیلم ها، نخستین کارگردانان، نخستین بازیگران و پرفروش ترین فیلم های تاریخ سینما در ایران و جهان و همچنین گاه شمار تاریخ سینمای ایران هم در این بخش می بینید.       نمایشگاه کودک یکی دیگر از تارهای باغ موزه سینما می باشد. در این نمایشگاه می توانید تصاویر هنرمندان و پیشکسوتان سینمای کودک و نوجوان و هنرمندان خردسال را ببینید. جالب ترین بخش این نمایشگاه ویترین عروسک های اصلی فیلم های عروسکی مثل کلاه قرمزی و پسر خاله، گلنار، دربدرها، شهر موش ها است که یاد دوره کودکی نسل های دهه 60 و 70 خورشیدی را زنده می کنند. نمایشگاه علی حاتمی از دیگر مجموعه های این موزه می باشد. در این نمایشگاه مجسمه های زنده یادان علی حاتمی و عزت الله انتظامی را خواهید دید که در حال تماشای فیلم حاجی واشنگتن (به کارگردانی علی حاتمی - 1361) هستند. علاوه بر مجسمه ها، لباس های استفاده شده در فیلم های این دو هنرمند (قبل و بعد از انقلاب) نیز به نمایش گذاشته شده است.     نمایشگاه نام آوران از دیگر تالارهای موزه می باشد. در این بخش یک اتاق وجود دارد که در آن ماکت بازیگران بزرگ ایرانی که در بخش های مختلف داخلی و بین المللی جوایز ارزنده ای کسب کرده اند و یا پیشکسوت هستند به نمایش درآمده است. خانه فرهاد نیز از دیگر مجموعه های باغ موزه سینما می باشد. این نمایشگاه یادبودی از خانه فرهاد است. فرهاد آهنگساز، نوازنده و خواننده پاپ و راک ایرانی که در سال 1382 در شهر پاریس درگذشت و در همان جا به خاک سپرده شد.      مطالب مرتبط: معرفی موزه قاجار تبریز برای خواندن سایر وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.

معرفی موزه قاجار تبریز در دوره ناصرالدین شاه بود که حسنعلی خان گروسی ملقب به امیرنظام گروس، سیاستمدار، ادیب، نویسنده و خوشنویس این عمارت زیبا را ساخت. منابع نشان می‌دهند که پس از مرگ امیرنظام، این عمارت محل سکونت والیان آذربایجان در دوران‌ مختلف بوده و در خاطرات ناصرالدین شاه از این خانه توصیف بسیاری شده است. در دوران پهلوی این خانه به عنوان اداره دارایی و فرهنگ مورد استفاده قرار می‌گرفت و سرانجام در سال 1370 توسط سازمان میراث فرهنگی خریداری شد. با توجه به آسیب‌های زیادی که به این خانه وارد شده بود، بازسازی عمارت با حفظ ویژگی‌های معماری بنا و شاخص‌های سنتی انجام شد و پس از اتمام عملیات ساختمانی در سال 1385 با کاربری موزه قاجار مورد بهره‌برداری قرار گرفت.        عمارت امیرنظام گروسی، توسط حاکم وقت آذربایجان در سال 1270 هجری شمسی ساخته شد و در دوره‌های بعد نیز محل سکونت والیان آذربایجان بوده است. عمارتی که سراسری آن بر روی 16 ستون استوار شده و امروز میزبان یکی از موزه های تبریز است. از جمله اشیایی که در این موزه نگهداری می‌شود می‌توان به مجسمه‌های شخصیت‌های برجسته دوره قاجار از جمله ع‍ب‍‍اس‌ م‍ی‍رز‌ا ول‍ی‍‍ع‍‍ه‍د، ‌ام‍ی‍رک‍ب‍ی‍ر، ق‍ائم‌ م‍ق‍‍ام‌ ف‍ر‌ا‌ه‍‍ان‍‍ی و...، خوشنویسی‌ها و دستنویس‌های آن دوران اشاره داشت. این عمارت تاریخی در سال 1370 و با شماره 1749 در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.       عمارت امیرنظام در دو طبقه و با زیربنای ۱۵۰۰ مترمربع ساخته شده‌است. ساختمان مشتمل بر دو حیاط اندرونی و بیرونی و دارای باغچه‌ها و حوض‌هایی است. ۱۶ ستون با سرستون‌های مربوطه، ایوان سراسری را نگه داشته‌اند. در طبقهٔ بالا پنجره‌های مشبک ارسی با شیشه‌های رنگی، گچبری‌های نمای شمالی و جنوبی، و همچنین آینه‌کاری‌ها و گچبری‌های تالارهای داخلی و طنبی‌ها به چشم می‌خورند و در زیرزمین حوض خانه وسیعی وجود دارد که یکی از قسمت‌های جالب بنا است. ستون‌های استوار حوضخانه و آجرکاری سقف آن نیز قابل توجه است.       موزه قاجار 4 اتاق در قسمت شرقی، 5 اتاق در قسمت غربی و چندین تالار  با نام‌های متفاوت و اختصاصی دارد. از طریق پلکانی که در جلوی ساختمان است می‌توانید به طبقه اول دسترسی داشته باشید.  در طبقه اول عمارت تالارهایی همچون تالار سکه، خاتم، ابزارهای فلزی، ظروف آبگینه، ادوات موسیقی، ظروف چینی و تالار بافته و منسوجات قرار دارد. همچنین می‌توانید در یکی از اتاق‌ها عکس‌هایی از اولین دوربینی که در زمان ناصرالدین‌شاه به ایران وارد شده است را ببینید.  قسمت پشتی عمارت اندرونی‌ست که محل سکونت و گذر زنان، فرزندان و خدمتکاران محسوب می‌شد و شامل بخش‌های مختلفی همچون مطبخ، انبار و اتاق‌های اهل منزل بوده است.        مطالب مرتبط: موزه شهرداری تبریز برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به تبریز با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.  

موزه شهرداری تبریز | نخستین و تنها موزه تاریخ شهرداری‌های ایران موزه شهرداری تبریز، یکی از جاذبه‌های شهر است که در داخل کاخ شهرداری تبریز قرار دارد. تاریخ ساخت کاخ شهرداری به سال‌های 1314 تا 1318 برمی‌گردد و مدت‌ها به عنوان دفتر اصلی شهر تبریز مورد استفاده قرار می‌گرفت. تا اینکه در سال 1386 به مناسبت بزرگداشت یکصدمین سالگرد تاسیس اولین انجمن شهر و بلدیه ایران در تبریز، موزه شهرداری تبریز در این عمارت آغاز به کار کرد و لقب نخستین و تنها موزه‌ تاریخ شهرداری‌های ایران را به خود اختصاص داد. جالب که بدانید علاوه بر این، شورای اسلامی تبریز هم در بخشی از این ساختمان مستقر است.     وقتی به داخل موزه می‌روید آثاری از اولین شهرداری تبریز، اشیاء و اسناد ارزشمندی که نشان فرهنگ و هنر مردم تبریز است را خواهید دید. بخشی از این موزه در زیرزمین و بخش‌های دیگر در طبقات اول و دوم قرار دارند و تالارهای مختلفی چون تالار دوربین‌های قدیمی، تالار دفاع مقدس، چاپ و نشر، فرش، هنرهای معاصر، خط و خوشنویسی، تالار حکمت و چندین تالار دیگر را در خود جای داده است.   موزه شهرداری تبریز که پس از کشور چین، در ردیف اولین موزه‌ شهرداری‌های جهان نیز قرار دارد در تاریخ ۲۹ تیر ۱۳۷۷ با شماره‌ ثبت ۲۰۵۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.      کاخ شهرداری تبریز یکی از بناهای زیبا، مستحکم و دیدنی شهر تبریز کاخ شهرداری‌ست که به دستور رضا شاه پهلوی در محل گورستان متروک و مخروبه‌ کوی نوبر از سال 1314 تا 1318 و با نظارت مهندسان آلمانی ساخته شد. این کاخ از ابتدای احداث تاکنون، به عنوان ساختمان شهرداری شهر تبریز مورد استفاده قرار گرفته است. کاخ شهرداری دارای یک برج ساعت چهار صفحه‌ای‌ به ‌ارتفاع 31 متر است که با طنین موزون زنگ‌هایش، هر 15 دقیقه یک‌بار، گذشت زمان را به مردم یادآوری می‌کند. این بنا در مرکزی‌ترین نقطه شهر قرار دارد و ساعت آن مشابه ساعت برج بیگ بن لندن است که نظیر آن‌ها در دنیا وجود ندارد. نمای بیرونی، داخلی، حیاط و باغچه، از جذابیت‌های این عمارت است که شما را در حس نوستالژیک و دلنشین خود، غرق می‌کند. نمای خارجی این بنا از سنگ تراشیده شده و نقشه ساختمان آن شبیه به طرح یک عقاب درحال پرواز است که با نمونه ساختمان‌های کشور آلمان، قبل از جنگ جهانی دوم تطابق دارد. در قسمت جنوبی این کاخ موزه، محیطی دلنشین و باصفا قرار دارد که از ویژگی آن می‌توان به گل‌کاری، درخت‌کاری و استخر آبی رنگ آن اشاره داشت. سقف عمارت با نقوش ایرانی تزئین شده است و تمامی پنجره‌ها آن رنگی و زیبا هستند.      تالارها و آثار موزه شهرداری تبریز تالار کفش تبریز: از گذشته‌های دور کفش تبریز و جنس چرم اعلا آن زبانزد بوده است. این قسمت از موزه کفش‌هایی را به نمایش می‌گذارد که با تجهیزات اولیه ساخته شده‌اند. به دلیل کیفیت بالا و مرغوبیت کفش تبریز، این کالا به برخی کشورها صادر می‌شود. تالار آتش نشانی (اطفائیه) تبریز: جالب است بدانید که اولین آتش‌نشانی کشور در تبریز بنا شده است. در این بخش با تجهیزات آتش‌نشانی قدیمی و نحوه عملکرد آن آشنا خواهید شد.       تالار دوربین‌های قدیمی: در این تالار با تاریخچه و روند شکل‌‌گیری دوربین‌‌های نسل قدیم از 150 سال پیش تا مرز دوربین‌های دیجیتال آشنا خواهید شد.  اغلب این دوربین‌ها توسط یکی از عکاسان و کلکسیونرهای معروف تبریز به نام “محمد علی جدیدالسلام” به موزه شهرداری تبریز اهدا شده است. تالار اسناد: در این تالار کتاب‌ها، نسخه‌های خطی، اسناد و اشیا تاریخی مربوط به شهرداری و نامه‌نگاری‌های شهرداران قدیم تبریز، نگهداری می‌شوند. همچنین در این بخش، تصاویری وجود دارند که روایتگر تاریخ معاصر تبریز هستند و شامل 78 سند تاریخی است. ظروف و وسایل شهردار وقت، هدایای مردم، آپارات‌های قدیمی، اموال شهرداری و گاو صندوق مخصوص زمان قاسم خان والی، شهردار تبریز در سال 1286، اسناد مکتوب از جمله کتاب‌‌ها و نسخ خطی و اسناد مربوط به شهرداری تبریز و شخصیت‌‌های این شهر نیز در این موزه و در تالار اسناد قرار داده شده است. تالار شهدا: در این بخش مدارک، عکس‌ها و دست‌نویس‌های شهدای تبریزی و سندهایی از پایداری و ایستادگی مردم آذربایجان در جنگ ۸ ساله ایران و عراق قرار دارد.      تالار صدا: تالار صدا کلکسیون خصوصی و شخصی یکی از هنرمندان تبریز به نام حسین ساجدی است که در آن انواع مختلفی از ساز‌های کلاسیک، ملی و محلی در معرض نمایش گذاشته شده است. در این تالار سازهای ملی، بومی و کلاسیک که شامل تار ایرانی، سه تار، تار آذربایجانی، بالابان، ساز عاشقی (گوپوز)، نی انبان، دوتار جنوب، خراسان و کلاسیک به نمایش گذاشته شده است. گفتنی است انواع زنگوله و کوبه‌هایی در دوره صفویه و قاجار، سازهای آئینی، مذهبی، ریل، آپارات، رادیوهای قدیمی، نمونه تلفن و زنگ مدرسه سده اخیر و دیگر وسایل مربوط به صدا در معرض دید بازدیدکنندگان قرار داده شده است.  تالار حکمت: در تالار حکمت نیز به ارائه عکس‌ها و معرفی آثار سه علامه نامی تبریز علامه امینی، علامه طباطبایی و علامه جعفری که در حوزه‌های عرفان، حکمت و فلسفه فعالیت داشتند، پرداخته شده است.             طبقه دوم عمارت | تالار فرش در طبقه دوم به بازدید از تالار فرش خواهیم پرداخت. بی‌نظیرترین بخش کاخ اینجاست، جایی که در آن فرش‌ها و تابلوفرش‌هایی از هنرمندان آذربایجان به نمایش گذاشته شده است. فرش‌های دستباف و بی‌مانندی که طرح و نقشه آنها علاوه بر آنکه طرح هنرمندانه خود را انعکاس می‌دهد، به نوع دیگری نیز نشاندهنده کیفیت و سرگذشت پرتلاطم اما افتخارآمیز تبریز معاصر است؛ هر کدام این فرش ها یک نام و شناسنامه دارد.آثار این تالار حدود ۱۱۰ سال قدمت دارند که ۱۲ تخته از فرش‌های موجود در آن به دستور ارفع الملک، شهردار وقت در زمان تاسیس عمارت بافته شده است. از نمونه‌های خاصِ این بخش می‌توان به بزرگ‌ترین فرش ایران با اندازه‌ ۱۱۱ مترمربع که با رنگ گیاهی خاصی بافته شده و فرش‌هایی که در سال‌های ۱۳۱۲ و ۱۳۲۰ بافته شده‌اند و به خواهر دوقلو شهرت دارند، اشاره داشت. بزرگترین فرش که به آن فرش مادر می‌گویند،6 تخته فرش است که رو به روی یکدیگر قرار دارند، فرش‌های دختر با طرح های بسیار ریز و زیبا و دو تخته فرش با طرح‌های شلوغ که به آن فرش‌های پسر گویند از دیگر آثار این تالار است. همچنین یک تخته فرش، مربوط به پروین اعتصامی نیز در این موزه نگهداری می‌شود.     برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.