منشور صلح پارسیان
کلیسای سرکیس مقدس تهران کلیسای سرکیس مقدس یا کلیسای سارکیس مقدس (Saint Sarkis Cathedral) کلیسایی متعلق به ارمنیان است که از سال 1349 در قلب شهر تهران قرار دارد. این کلیسا با هزینه یکی از خیران ارمنی به نام «مارکار سرکیسیان» ساخته شده و طرح آن کاری از مهندس اوژن آفتاندلیانس است. نمای سفید رنگ این بنا آرامش خاصی دارد و قامت افراشته آن شکوه و صلابت چشم نوازی را به چشمان شما هدیه می دهد. پیش از آنکه این کلیسا ساخته شود، مقر خلیفه‌گری ارامنه تهران، در کلیسای مریم مقدس بود؛ اما پس از اتمام ساخت کلیسای سرکیس مقدس به این مکان منتقل شد. خلیفه‌گری ارمنی‌های تهران، یک مرجع و سازمان دینی است که مسوولیت اداره امور ارمنی‌های تهران و منطقه شمال کشور را بر عهده دارد و در زمینه اداره امور کلیساها، مدارس، گورستان‌ها و رسیدگی به زندگی فرهنگی و اجتماعی ارمنی‌های حوزه تهران فعالیت می کند. پس از انتقال ساختمان این مرجع دینی به کلیسای سرکیس مقدس، از این کلیسا به عنوان نماد مسیحیت تهران یاد می شود. معماری کلیسای سرکیس مقدس کلیسای سرکیس مقدس ابعادی به طول ۳۶/۵ متر و عرض ۱۷/۸ متر دارد و از آن به عنوان بزرگترین کلیسای تهران یاد می کنند. مهندس آفتاندلیانس برای ساخت کلیسای سرکیس مقدس از معماری قرون وسطی و عصر جدید ارمنستان الهام گرفته اما در عین حال تغییرات قابل توجهی در این دو سبک معماری ایجاد کرده است. این کلیسا بر اساس پلان بازیلیکا ساخته شده است. بازیلیکا به کلیساهای مهم و بزرگی اتلاق میشود که شکل صلیب دارند. پلان کلیسای سرکیس نیز چه از داخل و چه از خارج به شکل بازیلیکاست و مستطیلی با جهت طولی شرق به غرب را تشکیل می دهد. در کلیسای سرکیس مقدس امانت خانه های دو سوی محراب، در سمت شرقی ساختمان قرار دارند و راهروی ورودی اصلی، در غرب بنا واقع شده است. نحوه قرار گیری این عناصر در کنار هم باعث می شود که کلیسا از داخل نیز دارای پلان صلیبی شکل باشد. در ادامه بخش های مختلف این کلیسا را مرور می کنیم: 1- گنبد کلیسای سرکیس مقدس به شیوه تک ناوی ساخته شده است، طراح بنا به خوبی می دانسته که در کلیساهای تک ناوی وزن سقف بنا به وسیله قوس‌های واقع در زیر سقف، به دیوارهای طولی دو طرف بنا وارد می شود. به همین دلیل این بناها نمی‌توانند عرض زیادی داشته باشند چرا که در تحمل وزن سقف به مشکل بر می خورند. سازه های چنینی معمولا بناهایی کوچک و فاقد گنبد هستند در حالی که کلیسای سرکیس مقدس، هم بزرگ است و هم گنبدی بر فراز خود دارد. این نشان دهنده هوشمندی معمار است که معماری کلیساهای تک ناوی را با معماری تالارهای گنبد دار در آمیخته تا بتواند گنبد بزرگی بر روی بنا قرار دهد؛ گنبدی که گویی بدون داشتن تکیه گاه بر روی سقف مستقر شده و در هوا معلق است. 2- ناقوسخانه ها ورودی های کلیسای سرکیس مقدس در دیوار غربی بنا واقع شده اند. یک ورودی اصلی و بزرگتر در وسط قرار دارد و دو ورودی کوچکتر نیز در دو طرف شمال و جنوب بنا دیده می شوند. این دو ورودی کوچک عقب تر از ورودی اصلی و در زیر برج های ناقوس قرار گرفته اند. قسمت بالای دیوار ضلع غربی، دارای سنتوری( سه‌گوش بالای درگاه جلوخان سَنتوری نام دارد که بیشتر در معماری یونانی و رومی استفاده می شده است) با ارتفاع کم است. این دیوار بر خلاف دیوارهای دیگر قسمت های کلیسا نمایی شیشه ای با نقش صلیب های بزرگ داشت که پس از تخریب در جریان جنگ تحمیلی تغییر یافت. از آنجا که کلیسا بر روی سکوی نسبتا کوتاهی ساخته شده، طراح در بخش غربی آن پله هایی را تعبیه کرده که در مقابل در ورودی کلیسا قرار دارند. 3- فضای صحن می توان 3 بخش برای صحن کلیسا در نظر گرفت: شرقی، غربی و میانی. قسمت میانی از دو قسمت شرقی و غربی پهن تر است و از هر طرف ۷۵ سانتی‌متر پهنای بیشتری دارد. گنبد 16 ضلعی بنا در این قسمت دیده می شود و به وسیله یک چهار ضلعی بر روی یک چهار طاقی قرار گرفته است. چهار طاقی نیز بر روی شاه تیرها تکیه دارد و در ساق و گنبد کلیسا نورگیرهای زیادی دیده می شود. در بالای دیوارهای خارجی قسمت میانی صحن، یک سنتوری تعبیه شده است که به دلیل همانگ سازی با بالای دیوارهای صحن های شرقی و غربی زاویه ای باز و قاعدتا، ارتفاع کمی دارد. هریک از دیوارهای صحن میانی، دارای سه نورگیر باریک هستند که از بالا تا پایین دیوار امتداد یافته اند. این در حالی است که در دیوارهای صحن های شرقی و غربی تنها از دو نورگیر، استفاده شده است. شیشه های نورگیرها مزین به نقاشی هایی با موضوعات ملی و مذهبی ارمنیان هستند و جلوه بسیار زیبایی دارند. 4- محراب محراب کلیسا به صورت نیم دایره بوده و بر اساس سنت کلیساهای ارمنیان در سمت شرقی بنا واقع شده است. کف این قسمت بالاتر از کف صحن کلیساست و یک نورگیر در آن دیده می شود. در دو سوی محراب، امانت خانه ها به چشم می خورند که هر یک نورگیر کوچکی دارند. این امانت خانه ها یک ورودی به داخل صحن کلیسا دارند و ورودی مجزایی نیز به محوطه خارج از بنا در آنها تعبیه شده است. دیوارهای بالای محراب و دو سمت آن با نقاشی‌های دیواری مزین است. موضوع های این نقاشی ها از کتاب مقدس، اثر ادمان آیوازیان، بر گرفته شده اند. آداب ورود کلیسا مکانی مقدس برای مسیحیان است پس به هنگام حضور در آن احترام این مکان را حفظ کنید. عکس برداری و صحبت با همراهان در فضای کلیسا ممنوع است. اگر قصد دارید که در این کلیسا شمع روشن کنید باید آن را از فروشگاهی که در حیاط کلیسا وجود دارد بخرید چرا که از شمع های باریک و مخصوصی استفاده می شود. خوردن و آشامیدن و به ویژه جویدن آدامس در کلیسا ممنوع است. به هنگام ورود و حضور در کلیسا نباید عینک تان را بالای سرتان بزنید. به هنگام نشستن در کلیسا پای تان را روی پای دیگر نیندازید؛ این کار نوعی بی احترامی محسوب می شود. سعی کنید از فضای معنوی این مکان بهره مند شوید و از صحبت های اضافی، تولید صدا و کارهای ناشایست جدا بپرهیزید.
آشنایی با ناریکالا | Narikala قلعه ناریکالا قدیمی ترین جاذبه و یکی از شاخص ترین دیدنی های شهر تفلیس است. این قلعه باستانی در واقع قدیمی ترین ساختمان شهر تفلیس و یکی از مهم ترین جاذبه های پایتخت گرجستان محسوب می شود. ناریکالا را از نقاط بسیاری می توانید تماشا کنید؛ قلعه ای تاریخی با دیوارهای بلند که بر فراز شهر واقع شده و به عنوان یکی از پربازدیدترین جاذبه های تفلیس نیز شناخته می شود. برای آن که خود را به این قلعه برسانید، نیازی نیست راه دور درازی را بپیمایید، چرا که این قلعه درست در مرکز شهر تفلیس قرار دارد و بنابراین به راحتی به آن خواهید رسید. ناریکالا پیش از آن که شهر تفلیس ایجاد شود و گسترش یابد، در قرن چهارم میلادی به دست ایرانیان ساخته شد. پس از آن بود که تفیلس به دست پادشاه وقت گرجستان ساخته و بعدها در گذر زمان به شهری مورد توجه بدل شد. بنابراین با انتخاب ناریکالا، جاذبه ای ایرانی را در پیش رو دارید که قدمتی بیش از 1600 سال دارد و با معماری پارسی نیز بنا شده است. جالب است بدانید این بنای تاریخی بر بالای تپه ای به همین نام و بر روی کوه متاتسمیندا (Mtatsminda) قرار دارد و نیاز است برای بازدید از آن، به بالای آن بروید. پس از آن که به بالای کوه رسیدید، به سراغ برج و باروی ناریکالا بروید و حالا به سوی شهر بچرخید. به زودی منظره شگرفی از تفلیس در برابر چشمان تان نقش می بندد. ناریکالا از ابتدای ساخت و تا سال ها بعد، نقش مهمی در حفاظت از مناطق اطراف و شهر تفلیس داشت. این نقش در طی قرن های هفتم تا دوازدهم میلادی یعنی همزمان با توسعه و رشد شهر تفلیس نیز پر رنگ تر شد. یعنی هنگامی که روز به روز بر وسعت شهر تفلیس افزوده می شد و دیوارهای شهر تا نزدیکی رود کُر (Kura river) پیشرفت کرده بود، قلعه ناریکالا کنترل نظم منطقه را در دست داشت و امنیت مسیرهای تجاری اطراف رودخانه را تامین می کرد. با همه این ها، خود ناریکالا نیز در طی دوره های مختلف تسخیر شده و میان حکومت های مختلف دست به دست شد. یکی از جالب ترین نکاتی که درباره این قلعه وجود دارد آن است که ناریکالا به دست ایرانیان، در زمان حکومت ساسانیان و به سبکی ایرانی بنا شده است. در واقع در زمان ساخت ناریکالا، این امپراتوری قدرتمند ساسانی بود که بر کشور ایران حکومت می کرد و علاوه بر ایران کنونی، بخش های زیادی از سرزمین های اطراف را نیز در دست داشت. در این دوره، تفلیس هم در میان سرزمین های ایران قرار داشت و بنابراین عجیب نیست که چگونه قلعه ای تاریخی و ایرانی بر روی کوه متاتسمیندا ساخته شده است. یکی از بخش هایی که در قلعه وسیع ناریکالا می توان دید، کلیسای کوچک سنت نیکلاس است. پیشینه این کلیسا به قرن دوازدهم میلادی بر می گردد، یعنی زمانی که شاه داویت چهارم بر تفلیس حکومت می کرد. از فراز و نشیب هایی که این کلیسا پشت سر گذاشت می توان به زلزله سال 1827 میلادی و یک آتش سوزی اشاره کرد که باعث تخریب کلیسا شدند. برخی از لوح های مذهبی کلیسا در کاوش های سال 1966 میلادی پیدا شدند و در نهایت بازسازی کلیسای سنت نیکلاس در طی تاریخ 1996 تا 1997 صورت گرفت و این کلیسا را به روزهای اوج پیشینش بازگرداند. مطالب مرتبط: میدان آزادی تفلیس برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به تفلیس با شماره 02162714 در تماس باشید.
معرفی شهر توریستی آلاشت آلاشت، یکی از شهرهای شهرستان سوادکوه در استان مازندران می باشد. مردم الاشت از قومیت طبری هستن و به زبان مازندرانی صحبت می کنند. آلاشت که در سال 1352 و با تاسیس شهرداری تبدیل به شهر شد در زبان محلی به معنی اشیانه عقاب می باشد و دلیل آن نیز وجود عقاب های فراوان در کوههای اطراف آلاشت می باشد. جمعیت شهر آلاشت در سرشماری سال 1395، 1193 نفر بوده است. این شهر را به خاطر ارتفاع، آسمان پاک و بدون غبار و آلودگی و وجود رصدخانه، بهشت ستاره شناسان می دانند. آلاشت در ۱۹ تیرماه سال ۱۳۴۸ هجری شمسی توسط وزارت فرهنگ و هنر به‌دلیل داشتن شاخصه‌های معماری بومی و ارزشمند در فهرست آثار ملی کشور با عنوان «محله قدیمی آلاشت» به شماره ۸۶۷ به ثبت رسیده است. این شهر به‌عنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران شناخته میشود، زیرا رضا شاه پهلوی در آلاشت به دنیا آمده است. شهر آلاشت دارای پوشش گیاهی متراکم و متشکل از درختان گیلاس، سیاه ریشه، گردو و فندق، تلکا، زالزالک، ازگیل، زرشت، ترنج، سف، ممرز، مرس، موزی، صنوبر، سرو، کاج، سیتی، آلوچه، آلو سیب، گلابی، آلبالو، شاه توت، زرد آلو، هلو و غیره است. آلاشت هم مانند هر شهر دیگری غذاهای محلی خاص خود را دارد. سبزی پلو با گردو یکی از این غذاها می باشد. دیس کباب که شامل بره کاملی با آلو و مغز گردو به صورت شکم پر تهیه میشود. کئی پلا یکی دیگر از غذاهای محلی آلاشت می باشد. این غذا شامل کدو حلوایی ریز سرخ کرده که به همراه شکر و با برنج طبخ میشود و در کنار آن نیمرو و ماست سرو می‌کنند. شیش انداز از دیگر غذاهای محلی آلاشت می باشد که شبیه فسنجان است اما با رب ازگیل، دانه انار و تخم مرغ درست می شود. آلاشت به غیر از طبیعت زیبا و جذابی که عامل اصلی جذب گردشگر در این منطقه است دیدنی ها و جاذبه های دیگری نیز دارد. موزه مردم شناسی الاشت یکی از این جاذبه ها می باشد. این موزه که خانه پدری رضاشاه پهلوی بود با قدمت ۲۰۰ ساله در دهه ۸۰ از کتابخانه به موزه مردم‌شناسی تغییر کاربری شد و بازدید از آن برای عموم آزاد شد. در موزه مردم‌شناسی آلاشت، اشیا و آثار مرتبط با زندگی روزمره مردم شهر مانند انواع ابزارهای ریسندگی، ظرف‌های فلزی و چوبی، چراغ‌های نفتی و گردسوز، داس و تبر و ترازو و چرتکه به نمایش گذاشته شده‌اند و علاقه‌مندان می‌توانند برای آشنایی بیشتر با فرهنگ مردم منطقه از این موزه دیدن کنند. رصد خانه آلاشت یکی دیگر از جاذبه های گردشگری این شهر می باشد .رصدخانه آلاشت که با نام رصدخانه آیت‌الله صالحی مازندرانی نیز شناخته میشود توسط شهرداری آلاشت در سال ۱۳۸۵ و با کمک دو شرکت اصفهانی و شیرازی ساخته شده است.این مجموعه حرفه‌ای در ارتفاع ۱,۸۱۵ متری از سطح دریا تنها رصدخانه استان‌های شمالی کشور و مرتفع‌ترین رصدخانه ایران به شمار می‌آید. در این رصدخانه یک تلسکوپ ۱۴ اینچی LX۲۰۰R زیر گنبدی به قطر چهار متر نصب شده است و از دیگر امکانات آن می‌توان به آسمان‌نما، ترازوی نجومی، مجموعه کامل نرم‌افزارها، کتب و عکس و پوسترهای اخترشناسی، اتاق رایانه و سالن همایش اشاره کرد. از دیگر جاذبه های گردشگری آلاشت می توان به محوطه تاریخی آلاشت اشاره کرد. در این محوطه بناهای خشتی به جامانده از دوران قاجار و موزه معروف این شهر به چشم می‌خورد. همچنین این بناهای خشتی جزو فهرست آثار ملی ایران هم محسوب می‌شوند. معبد دختر پاک یکی دیگر از جاذبه های گردشگری این شهر می باشد. این معبد جایی است که تنها خانم‌ها حق ورود به آن را دارند. اهالی آلاشت بر این باورند که اگر مردی وارد این مکان شود، مار او را نیش می‌زند. گفته میشود که دو خواهر در زمان ساسانیان مقام دینی بالایی داشته‌اند که پس از مرگ یکی از آنها در اینجا دفن میشود و برخی این بنا را بقایای معبد آناهیتا می‌دانند که نزد مردم قداست خاصی داشته است. مطالب مرتبط: روستای کندلوس برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.
معرفی دروازه هند | India Gate در کشور پهناور هند مکان های زیادی برای گشت و گذار و تفریح وجود دارد اما در هر شهر جاذبه هایی هست که حتما باید آن ها را در برنامه های سفر گنجاند چرا که سفر بدون دیدن آن ها کامل نمی شود. بازدید از دروازه هند هم برای مسافران این کشور ضروری است. هند تاریخ پر فراز و نشیبی داشته است، در زمان های دور به عنوان یکی از ثروتمندترین سرزمین های جهان شناخته می شد به همین خاطر همواره مورد تاراج و دست درازی کشورهای پر قدرت یا همجوار قرار می گرفت، متاسفانه وجود جنگ های متعدد باعث شده که بسیاری از آثار مهم این سرزمین تاریخی از بین بروند و خسارات مالی و جانی زیادی به هندی ها وارد شود. دروازه هند امروزه یادبودی است از 82000 سربازی که در سال 1914 میلادی (جنگ جهانی اول) کشته شدند. آن ها سعی کرده بودند تا از وطن شان در مقابل ارتش کشورهای فرانسه، فنلاند، شرق آفریقا، ایران، انگلیس، افغانستان و ... حفاظت کنند. این سازه 42 متر ارتفاع و 9.1 متر عرض دارد و در سال 1931 میلادی توسط معماری مشهور به نام سر ادوین لوتینز (Sir Edwin Lutyens) ساخته شد. در ابتدا قرار بود دوازه هند تنها یادآور سربازان از دست رفته در جنگ جهانی اول باشد اما امروزه نمادی از فداکاری های همه سربازان و نظامیان هندی در طول تاریخ این کشور است و اهمیت معنوی زیادی برای هندی ها دارد. قسمت های مختلف دروازه هند 1- فضای سبز اطراف دروازه هند اطراف دروازه هند به پارک بزرگی تبدیل شده که با چمن کاری های هنرمندانه شهرنشینان را به سمت خود می خواند، هندی ها علاقه مند هستند که هنگام غروب آفتاب یا شب به این پارک آمده و از فضای آن استفاده کنند. شب ها چراغ هایی در اطراف دروازه روشن می شوند که چهره آن را زیبا تر و دیدنی تر می کنند. اگر شما هم شب را برای دیدن دروازه هند انتخاب کنید هندی های زیادی را خواهید دید که روی نیمکت های پارک نشسته اند و از فضا لذت می برند، به خصوص در تابستان ها که هوا شب ها دلچسب تر می شود و پارک دروازه هند به یکی از محبوب ترین مکان ها برای گردش و تفریح اهالی مبدل می شود. 2- یادبود عمار جوان جوتی | Amar Jawan Jyoti یادواره دیگری نیز در نزدیکی دروازه هند وجود دارد که با نام عمار جوان جوتی شناخته می شود، این یادواره از جنس مرمر سیاه است و تفنگی را به تصویر می کشد که روی آن کلاه خود یک سرباز قرار گرفته است. یادبود عمار جوان جوتی در 26 ژانویه 1972 میلای توسط ایندیرا گاندی، نخست وزیر و رهبر هندی افتتاح شد. در تاریخ 27 سپتامبر سال 1947 میلادی، سواره نظام هند توانست از کشور خود در مقابل مزدوران پاکستانی دفاع کند. این پیروزی برای اهالی دهلی و کشمیر بسیار حایز اهمیت بود به همین خاطر افراد زیادی هم این یادواره را نماد سواره نظام دلیر هند می دانند و همه ساله روز این پیروزی را جشن می گیرند و دور تا دور یادبود عمار جوان جوتی پر می شود از گل های رنگارنگ و زیبا. 3- سایبان در قسمت شرقی دروازه هند دقیقا با فاصله 150 متری از دروازه بنای کوچک دیگری نیز وجود دارد که به آن سایبان گفته می شود. این بنا طاقی است گنبدی شکل با 4 ستون، از جنس سنگ مرمر با پایه ای قرمز رنگ که 73 فوت (معادل 22.2 متر) ارتفاع دارد. زیر این طاق مشعلی وجود دارد که همیشه روشن است و نوری جاودان تولید می کند. هدف از ساخت این زنده نگه داشتن یاد و خاطره سربازانی است که در طی جنگ هند و پاکستان جان خود را از دست دادند، این یادواره به عنوان یادواره قبور شهدای گمنام هند نیز مورد احترام است. گویا قرار بوده این سایبان محلی برای قرار گرفتن مجسمه یکی از بزرگان انگلیسی باشد اما در حد یک سایبان باقی ماند. 4- کتیبه ها در اغلب یادبودهای جنگ در سراسر جهان می بینیم که نام افرادی که سازه برای آن ها ساخته شده است به گونه ای ذکر می شوند، دروازه هند هم از این قائده مستثنی نیست. دو کتیبه ی بزرگ در قسمت بالایی دروازه و سمت اصلی بنا وجود دارد که روی یکی از آن ها نوشته شده تقدیم به پرنده های شجاع هند که در فرانسه، فلاندرهای مازوپاتامی، آفریقای غربی و شرق دور کشته شده اند و در کتیبه دیگر از بزرگان نظامی هند نام برده شده است. در هنگام شب دروازه هند با نورپردازی به رنگ پرچم هند روشن می شود که به کتیبه های موجود بر فراز آن جلوه زیبایی می بخشد. حقیقت های جالب درباره ی دروازه هند دهلی نو -دروازه هند بزرگترین یادبود جنگ در هند است. -ساخت و تکمیل دروازه هند حدود 10 سال طول کشید یعنی از 10 فوریه 1921 تا 12 فوریه 1931میلادی. -به دلیل این که برای ساخت دروازه هند از طاق پیروزی فرانسه الگوبرداری شده سبک معماری آن را با نام طاق پیروزی می شناسند. -در روز بزرگداشت پیروزی هند، مردمان دهلی نو گرد دروازه هند جمع شده و با خوردن غذاهای خیابانی این پیروزی را جشن می گیرند که این مراسم همه ساله در 10 فوریه (22 بهمن) ساعت 16:30 برپا می شود. -در مراسم بزرگداشت پیروزی هند سواره نظام، تفنگچی، فرمانده هان اصلی و خانواده های سلطنتی حضور پیدا می کنند و در اطراف دروازه هند جشن می گیرند. -امروزه پارک اطراف دروازه هند به یکی از محبوب ترین مکان ها در دهلی نو برای پیک نیک کردن تبدیل شده است و افراد زیادی برای تغییر آب و هوا به این مکان می روند و حتی اگر خوش شانس باشید می توانید دستفروشان و موزیسین های خیابانی را در اینجا ببینید. مطالب مرتبط: تاج محل هند برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به هند با شماره 02162714 در تماس باشید.
معرفی موزه مادام توسو استانبول موزه های زنجیره ای مادام توسو را می توانید در معروف ترین شهرهای دنیا بیابید و البته یکی از شعبه های این موزه در خیابان استقلال استانبول قرار دارد. موزه ی مادام توسو استانبول در خیابان معروف این شهر، خیابان استقلال قرار گرفته است. موزه ی مادام توسو استانبول هم مانند باقی موزه های مادام توسو در سراسر جهان دارای تندیس و مجسمه های هنرمندان، بازیگران، ورزشکاران، سیاستمداران، افراد تاثیر گذار و سلبریتی ها است. موزه ی مادام توسو در کشور ترکیه، در تاریخ ۲۸ نوامبر سال ۲۰۱۶ میلادی در خیابان استقلال و در منطقه ی بی اغلو شهر استانبول ساخته شد. یکی از مشهورترین چهره های این موزه که گردشگران داخلی و خارجی این شهر از آن بسیار استقبال می کنند، مجسمه ی مولانا جلال الدین بلخی، عارف و شاعر ایرانی است که توسط حاکم زمانه اش به قونیه یا همان ترکیه ی امروزی تبعید شده بود و در همان جا نیز درگذشت. درباره ی این مجسمه نکته ای وجود دارد. مجسمه ای که از مولانا در موزه ی مادام توسو استانبول به نمایش گذاشته شده است به دلیل نبودن هیچ عکس و نقاشی خاصی از مولانا از حالت و مشخصات جسمانی بیست و دومین نواده ی او به نام فاروق چلبی ساخته شده و همچنان ساخت آن بسیار زمان بر بوده است. در این موزه مجسمه ی افراد مشهور ترکیه ای همچون: مصطفی کمال آتاتورک، سلطان سلیمان، آردا توران، برن سات، کیوانچ تاتلیتوع و تولگا تویچ، رجب طیب اردوغان، مسی، رافائل نادال، ماریا شاراپوآ، محمد علی کلی، برد پیت، آنجلینا جولی، دیوید بکام، آلبرت انیشتین، مونا لیزا، لئوناردو داوینچی، موتزارت و استیو جابز و بسیاری از افراد معروف دیگر ترکیه ای و بین المللی را به نمایش گذاشته شده است. به صورت کلی در موزه ی مادام توسو استانبول مجسمه ی ۶۰ چهره ی مشهور و محبوب محلی و بین المللی از دنیای سیاست، ورزش، فرهنگ و هنر به نمایش عموم گذاشته شده است. موزه مادام توسو استانبول، برخلاف اکثر موزه های استانبول، همه روزه میزبان بازدیدکنندگان است. از ساعت ۱۲ ظهر درب‌های این موزه برای بازدید شما باز شده و آخرین تایم ورودی این محل ساعت ۵ عصر است و بعد از آن شما نمی‌توانید به این مکان وارد شوید. در ساعت شیش عصر این موزه دیگر پذیرای بازدیدکنندگان نخواهد بود و به طور کامل بسته میشود. این محل به خصوص در عصرها بسیار شلوغ است و اگر بلیط خود را به صورت آنلاین تهیه نکرده باشید مجبور خواهید شد که ساعات زیادی را در صف تهیه بلیط باشید. بهترین ساعت برای بازدید از این موزه را می‌توان ساعات ابتدایی باز شدن درب‌ها دانست؛ زیرا در این ساعات بازدیدکنندگان کمتری در محل حضور دارند. مطالب مرتبط: جزیره بیوک آدا برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به استانبول با شماره 02162714 در تماس باشید.
آشنایی با دخمه های زرتشتیان | دنیایی آمیخته با مرگ دخمه زرتشتیان یا برج خاموشان یکی از آثار دین زرتشت در 15 کیلومتری جنوب‌شرقی یزد است. از آنجا که معادل دخمه در زبان انگلیسی Tower of silence به معنای برج سکوت است، دخمه‌های یزد با این نام نیز شهرت دارند و پارسيان هند كه از زرتشتيان ايران به شمار می‌روند به آن، دخمو می‌گویند. این دخمه‌ها در حوالی منطقه صفاییه قرار گرفته و بر روی یک کوه رسوبی و کم ارتفاع به نام کوه دخمه خودنمایی می‌کنند. سده‌ها پیش این بنا به منظور برگزاری آیین تدفین مردگان ساخته شد و امروزه یکی از آثار شاخص زرتشتیان در ایران به شمار می‌رود. اگر چه دخمه‌های زرتشتیان در تهران، کرمان، سیرجان، اصفهان، تفت، اشکذر، اردکان و دیگر شهرها نیز وجود دارد؛ اما دخمه‌های شهر یزد به دلیل قرارگیری در پایتخت مذهبی زرتشتیان و نزدیکی به شهر و سایر بناهای تاریخی، از بازدیدکنندگان بیشتری برخوردارند. همین موقعیت ویژه باعث شده تا مورد توجه قرار گیرند و نامشان به همراه بناهای اطراف در سال 1377 با شماره 2096 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت برسد. در گذشته، زرتشتیان بر اساس باورهای دینی خود اجساد مردگان خود را در دخمه می‌گذاشتند تا خوراک درندگان و پرندگان شوند و تنها استخوان‌های آنها باقی بماند. هیچ خبری از خاکسپاری نبود؛ چرا که آنها مردار آدمی را ناپاک می‌دانستند و بر این باور بودند که اجساد، خاک را که عنصری مقدس است، آلوده می‌کند؛ بنابراین استخوان مردار نیز در همان دخمه و در میان یک چاه باقی می‌ماند. این روش تدفین برای مدت طولانی رواج داشت تا اینکه در دوران پهلوی به کلی ممنوع شد و تمامی دخمه‌ها کم‌کم به آرامگاه تبدیل شدند. با این وجود، رمز و راز این روش و چراهایش چیزی نیست که به همین راحتی‌ها دست از سر آدمی بردارد و ذهن کنجکاوش را راحت بگذارد. معماری و ساخت دخمه ها دخمه، برجی استوانه‌ای با محیطی حدود 100 متر است که در بالای کوه بلند ساخته شده و فاصله قابل توجهی با آبادی‌های اطراف دارد. دیوار اطراف دخمه از سنگ و سیمان و خشت و گچ است تا خاک آلوده نشود. محل ساخت دخمه‌ها در خارج از شهر و آبادی بود و با محاسبات دقیقی انتخاب می‌شد تا وزش باد و بارش باران، آلودگی را به سمت مناطق مسکونی هدایت نکنند. در ساخت این دخمه‌ها از خشت خام و گچ نیز استفاده می‌شد تا آلودگی‌های ناشی از فساد مردگان به زمین نرسد. در ساختن دخمه اصول خاصی نیز وجود داشت که رعایتشان الزامی بود: رسومی همچون کوبیدن ۴ میخ بزرگ، ۳۶ میخ متوسط و ۲۶۰ میخ کوچک بر زمین. سازندگان دخمه‌ها صد نخِ پنبه را به‌هم می‌پیچاندند تا به صورت ریسمان درآید و سپس سه بار آن ریسمان را دورتادور دخمه و به دور میخ‌ها می‌پیچیدند. اول "سروش باج" تا "ویدوا مروتی" که از نیایش‌های زرتشتیان هستند، خوانده می‌شدند و در هنگام کوبیدن هر میخ زمزمه "یتا اهو" در فضا می‌پیچید. پس از انجام این مراحل، در میان دخمه می‌نشستند و ۱۰۰ بار "اشم وهو" و ۲۰۰ بار "یتا اهو" می‌خواندند و با هربار ذکر یک سنگ کوچک را در میان دخمه می‌انداختند تا اینکه تعداد سنگ‌ها به 300 عدد می‌رسید. در نهایت دخمه در چنین مکانی بنا می‌شد. شایان ذکر است که دلیل برگزاری چنین مراسمی قبل از بنای دخمه هنوز در هاله‌ای از ابهام قرار دارد. بخش های دخمه جاده دخمه: از آنجا که دخمه در فاصله زیادی از آبادی‌ها قرار داشته و به نوعی به دور از تمدن بوده، برای رسیدن به آن باید از جاده استفاده می‌شده است. بخشی از این جاده مورد استفاده عموم بوده که جنازه را برای تحویل می‌آوردند؛ اما از پای دخمه‌ها تا در آنها تنها مسئولان دخمه حق عبورومرور داشتند. امروزه این جاده پله‌سازی شده تا بازدیدکنندگان به راحتی به دخمه برسند؛ اما در گذشته تنها چند چاله کوچک در آن وجود داشته تا افراد خاص بتوانند از آن عبور کنند. درب سنگی یا آهنی دخمه: هرجا که لاشه و جنازه‌ای باشد، سروکله جانداران درنده نیز پیدا میشود. این خطر همیشه برای دخمه و اجساد درون آن وجود داشته و یکی از راه‌ها برای حفظ مردارها استفاده از یک در آهنی یا سنگی بوده است. کتیبه دخمه: بر بالای در دخمه کتیبه‌ای وجود داشته که اطلاعاتی بر روی آن دیده می‌شده است. در بسیاری از بناهای گذشته، وجود کتیبه امری معمول بوده و هم اکنون در اکثر آثار تاریخی مشاهده میشود. داخل دخمه: سطح داخلی برج خاموشان شامل فضای مسطح و گردی است که تخته‌سنگ‌های بزرگی آن را پوشانده‌اند. این قسمت به صورت فرضی از سه نوار دایره‌ای تشکیل شده است که عبارت‌اند از: بخش مردانه یا حلقه مردگان مرد در نوار دایره انتهایی که بزرگتر از سایر دوایر و متصل به دیوار پیرامون دخمه است. بخش زنانه یا حلقه مردگان زن در نوار دایره میانی که بعد از قسمت مردها قرار دارد. بخش کودکان یا حلقه مردگان کودکان در نوار دایره داخلی که نزدیکترین قسمت به مرکز دخمه است. استودان سطح داخلی دخمه از دیوار به طرف مرکز شیب دارد و در وسط دخمه به چاه عمیقی می‌رسد که سنگ متحرکی به نام "ارویس" در ته آن قرار دارد. این چاه عمیق به چهار چاه عمیق‌تر که در اطراف دخمه وجود داشتند، راه داشته و یک متر از عمق تمامی چاه‌ها با شن و ماسه پر می‌شده است. چاه میانی دخمه پوشیده از سنگ و سیمان بوده تا در زمان وجود استخوان‌ها در آن و پیش از پاکسازی چاه، میکروب و آلودگی به خارج سرایت نکند. این چاه "سراده"، "استه دان" یا "استودان" نام داشته که معنای استخوان‌دان یا جای استخوان میدهد و در میان هندی‌ها به "استوپه" معروف است. استودان در واقع همان جایی بوده که باقی‌مانده اجساد به درون آن ریخته می‌شده است تا به خاک تبدیل شوند. بر اساس عقاید دینی، دارا و فقیر در زمان مرگشان در این چاه به حالتی یکسان در می‌آمدند و این معنا را می‌رساندند که دارایی دنیا به هنگام مرگ به کار نمی‌آید. البته در برخی منابع به این موضوع اشاره میشود که استخوان بزرگان و توانمندان در جای دیگری به نام "اسدانه" ریخته می‌شده اما این روایت خیلی با آموزه‌های دینی جور در نمی‌آید و حتی ساختار دخمه‌ها نیز وجود چاه‌های مخصوص را تایید نمی‌کنند. مطالب مرتبط: خانه لاری ها یزد برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به یزد با شماره 02162714 در تماس باشید.
ایران، کشوری پهناور در منطقه خاورمیانه با تنوع مختلف فرهنگی از شمال تا جنوب ، شرق و غرب خود آیین ها و مراسم های فرهنگی فراوانی دارد. رقص محلی یکی از مهمترین آیین فرهنگی در اقوام ایران زمین است. معمولا در بسیاری از این رقص ها از دستمال استفاده می شود یعنی دستمال رقص از اصلی ترین مشخصه رقص در اقوم ایرانی است. با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با دستمال رقص در اقوام ایرانی آشنا شویم. معنا و مفهوم وجود دستمال در رقص اقوام ایرانی دستمال در برخی از رقص‌های محلی ایرانی‌ها، حکم همان سلاح را دارد. رنگ دستمال‌ها هم در میان برخی اقوام، معنا و نشانی خاص دارد. برای مثال، بعضی اوقات دستمال‌های سفید به معنی صلح و دستمال قرمز به معنی آمادگی برای جنگ و دفاع هستند. گاهی این دستمال‌های رنگی یکی، دوتا یا چهارتاست که در دستان اولین و آخرین فرد گروه است و معنای یکسان بودن همه اعضا و افراد جامعه را میدهد.اینگونه رقص‌هایی را که با در دست گرفتن دستمال انجام می‌شوند، بیشتر می‌توان در میان اقوام کرد، لر و قشقایی مشاهده کرد. وقتی یک تیم از مردان و زنان گرد هم می‌آیند و دایره‌وار با لباس‌های سنتی، دستمال به دست می‌گیرند و پاها را جلو و عقب می‌برند، نشانه اتحادی است که در میان آنها وجود دارد.معمولاً در رقص‌های گروهی محلی، افرادی که در ابتدای گروه می‌رقصند، حکم فرمانده و هدایت کننده گروه را به عهده دارند. این نماد به خصوص در میان زاگرس نشینان معنای بیشتری دارد، چون گروه رقصندگان حکم یک گروه نظامی را برای آنها دارد که فرمانده ارشد با دستمال هدایت گروه را انجام میدهد. در مجموع می‌توان معانی مختلفی را از به‌کار بردن دستمال در میان اقوام مختلف، برداشت کرد. دستمال گردانی کردها به‌طور حتم رقص کردی بخشی از آیین نمایشی کردهاست که به صورت گروهی اجرا میشود و از ریشه‌دارترین رقص‌هایی است که در ایران و در میان اقوام ایرانی انجام میشود. در رقص کردی ، وقتی رقصندگان پنجه دستانشان به هم گره خورده، در سمت چپ و راست حرکت می‌کنند و نفرات کناری، دستمالی (دستمال رقص) به دست دارند و نقش هدایت کننده را ایفا می‌کنند، گاهی فقط یک نفر دستمال رقص کردی را به دست می‌گیرد که به آن «سر چوپی» می‌گویند، گاهی هم دو نفر در دو طرف گروه دستمال به دست می‌گیرند و به این ترتیب ریتم و شور رقصندگان را با تکان دادن دستمال به عهده می‌گیرند. در رقص کردی معمولاً رقصنده اول با دو دستمال رنگی به انجام حرکات نمایشی و فردی می‌پردازد و توانایی و تبحر خود را در رقص به نمایش می‌گذارد. به این نوع رقص (( دو دستماله )) می‌گویند که بیشتر در مناطق کردستان و به‌خصوص کرمانشاه و ایلام رواج دارد. دستمال گردانی قشقایی‌ها رقص دستمال یکی از زیباترین مشخصه ها در رقص قشقایی است. وقتی که هر یک از زنان و مردان دو دستمال در دست می‌گیرند و در اطراف یک دایره بزرگ قرار می‌گیرند، جلوه‌ای از رنگ و شادی به‌وجود می‌آید. آنها با آهنگ کرنا و دهل، دستمال‌ها را در هوا می‌رقصانند و با حرکات موزون به کار خود ادامه می‌دهند. رقص دستمال بازی در میان ایل قشقایی «یاقلق آتما» نام دارد. دستمال بازی زنان قشقایی به (( هلی )) مشهور است. این رقص با ریتمی آهسته شروع میشود که بعد از چند دقیقه کمی تند و بعد به ریتم متوسط در می‌آید. رقص در ایل قشقایی نماد و نشانه‌ای از اتحاد، همبستگی و دوستی است. دستمال گردانی بختیاری‌ها دایره‌وار ایستادن زنان و مردان و تکان دادن دستمال‌های رنگارنگ، همراه با انجام حرکاتی موزون و رقصیدن، یکی از مشخصه‌های مراسم عروسی و شادی لرهای بختیاری است. زنان با لباس‌های رنگارنگ محلی و مردان با شلوار دَبیت و چوقا می‌رقصند و هر از گاهی صدای کِل زدنِ زن‌ها و گالِه مردان به گوش می‌رسد.در میان ایل بختیاری، رقصی به نام (( رقص دستمال بازی)) یا (( دسمال بوزی )) وجود دارد که با دستمال رقص لری انجام میشود و در آن زنان و دختران و مردان در یک دایره قرار می‌گیرند و هر کدام با دو دستمال حرکات رقص پا و رقص دستمال اجرا می‌کنند و این افراد لباس‌های محلی و زیورآلات سنتی هم به همراه دارند و هر یک دو دستمال در دست می‌گیرند و با تکان دادن دست‌ها و پاهایشان و با جلو و عقب رفتن در یک محیط، دایره‌ای می‌رقصند. از آنجایی که این رقص بیشتر در مراسم عروسی انجام میشود، می‌توان گفت که دستمالی که در آن استفاده می‌کنند هم دستمال رقص عروسی است. دستمال گردانی خراسانی‌ها درست است که خراسان را بیشتر با مراسم رقص با چوب آن می‌شناسیم، اما در قسمت جنوبی آن، مراسم دیگری هم مثل استکان بازی، چادر بازی و دستمال بازی وجود دارد که می‌تواند در این لیست قرار بگیرد و آن را کامل‌تر کند. مطالب مرتبط: قلعه فلک الافلاک برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید. جهت رزرو تور با شماره 02162714 در تماس باشید.
جنگل دوهزار تنکابن یکی از مشهورترین جاذبه های توریستی استان مازندران می باشد که در قسمت غربیاین استان و بخش خرم آباد شهرستان تنکابن قرار گرفته است. زمانی که از سمت تنکابن به سمت این پهنه سرسبز حرکت می‌کنید، تقریبا در تمام طول مسیر رودخانه دوهزار (که از ارتفاعات الموت سرچشمه می‌گیرد) و درختان هیرکانی، راش، چنار و ... شما را همراهی می‌کنند. پیاده‌روی در دل طبیعت، آبوهوای دل‌پذیر، شکم‌گردی تجربه‌های دلچسبی‌اند که دوهزار برای شما رقم خواهد زد.جالب است بدانید که در سال 72 معاونت سیاسی استان مازندران، ایجاد دهستان دوهزار به محوریت روستای امامزاده قاسم را تصویب کرد. از آن موقع بود که نام این منطقه بیش از پیش بر سر زبان‌ها افتاد و طبیعت‌گردان و مسافران راه دوهزار را یاد گرفتند. با منشور صلح همراه باشید. دیدنی ها و تفریحات جنگل دوهزار جربه رانندگی در جاده دوهزار: بدون شک رانندگی در جاده دوهزار یکی از لذت بخش ترین تجربه های رانندگی در داخل ایران است. از زمانی که از سمت تنکابن به سمت جاده دوهزار به راه میفتید زیبایی‌های مسیر آغاز میشود. تصور کنید که در یک جاده دو طرفه در حال رانندگی هستید، یک سمت شما رودخانه خروشان دوهزار در جوش و خروش است و درختان در تمام طول مسیر همراه شما هستند. حالا به این تصویر مه و نم باران را هم اضافه کنید. تجربه پیک نیک و عکاسی با رعاایت نکات امنیتی و محیط زیستی: گردشگران در هر جایی که مناسب دیدند می توانند با رعایت نکات امنیتی و محیط زیستی در این جنگل زیبا لحظات تکرار نشدنی را تجربه کنند. در حاشیه رودخانه پیک‌نیکی برپا کنید و از بودن در طبیعت لذت ببرید. در بخش‌هایی از مسیر، به خصوص در قسمت‌های ابتدایی سکوهایی برای برپایی چادر هم وجود دارند. همچنین در بخش‌هایی از مسیر، مجموعه‌های گردشگری به چشم می‌خورند که در ازای دریافت هزینه تخت، آلاچیق و سرویس بهداشتی در اختیار شما می‌گذارند. تجربه خوردن ماهی کبابی را از دست ندهید: یکی دیگر از تجربه های که گردشگران می توانند در جنگل دوهزار انجام دهند لذت خوردن ماهی کبابی است. در دوهزار چندین استخر پرورش ماهی وجود دارد که می‌توانید از آنها ماهی تازه تهیه کنید. برخی از این استخرهای پرورش ماهی، خودشان برای شما ماهی را روی آتش کباب می‌کنند و بساط یک ناهار خوشمزه را می‌چینند. به جز ماهی‌کبابی، در طول مسیر، با دکه‌هایی روبرو خواهید شد که آش محلی و دیگر خوشمزه‌ها را برای عرضه به گردشگران آماده کرده‌اند. زیارت و نماز: در جنگل دوهزار چندین امامزاده قرار دارد که معروفترین آنها امامزاده قاسم (ع)است. در این مکان ها می توانید به زیارت، اقامه نماز و استراحت بپردازید. موزه مردم شناسی دوهزار یا برسه موزه مردم شناسی یکی دیگر از جاذبه های گردشگری منطقه توریستی جنگل دوهزار است که در امام زاده قاسم و روستای میانکاله قرار گرفته است. بازدید از این موزه با آداب و رسوم، نوع پوشش، خرده فرهنگ‌ها و ابزارآلات مربوط به زندگی مردم در گذشته بیشتر آشنا خواهید شد. جالب که بدانید ساختمان این موزه از چوب ساخته شده است و اشیای آن هم بیشتر به دوره قاجار تعلق دارند. بهترین فصل سفر مثل سایر جنگل های ایران بدون شک بهترین فصل سفر به جنگل دوهزار، فصل بهار و تابستان است. در فصل بهار زیبایی و سرسبزی جنگل صد چندان می شود در فصل تابستان نیز که در شهرهای شمالی هوا به شدت گرم و شرجی است اینجا هوا خنک است و رطوبت ندارد. البته جنگل در فصل زیبای پاییز نیز زیبایی خودش را دارد و عکاسان خوش ذوف را به سوی خودجذب می کند. فقط ممکن است در فصل زمستان بارش برف، تردد در جاده را با مشکل روبرو کند که قبل از سفر باید حتما این نکته را بررسی کنید. برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.
شرکت هواپیمایی کاسپین یکی از شرکت های هواپیمایی خصوصی ایران است که در سال 1371 و با همت جمعی از اعضای صنعت هواپیمایی کشور فعالیت خود را آغاز کرد. قطب پروازی این ایرلاین فرودگاه مهرآباد تهران است و فرودگاههای مشهد و اصفهان شهرهای کانونی کاسپین به شمار می آیند. ایرلاین کاسپین در حال حاضر با 11 فروند هواپیما فعالیت خود را ادامه می دهد. با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با این ایرلاین آشنا شویم. ناوگان هواپیمایی شرکت هواپیمایی کاسپین همانطور که در بالا نیز اشاره شد ایرلاین کاسپین در حال حاضر 11 فروند هواپیما دارد که شامل 6 فروند بویینگ 737 و 5 فروند ام دی است که به بیش از 20 مقصد داخلی و خارجی پرواز برنامه ریزی شده انجام می دهند. مسیرهای پروازی کاسپین ایرلاین کاسپین به بیش از 20 مقصد داخلی و خارجی خدمات پروازی انجام میدهد که 18 مقصد داخلی و 2 مقصد خارجی است. عمده پروازهای شرکت هواپیمایی کاسپین از فرودگاه مهرآباد به شهرهای جنوبی کشور و مشهد انجام می شود. پروازهای خارجی این ایرلاین نیز به مقاصد بغداد و استانبول انجام می شود. حوادث شرکت هواپیمایی کاسپین - در تاریخ 24 تیر ماه سال 1388 یک فروند هواپیمای مسافربری از نوع توپولف تی یو 54 متعلق به شرکت هواپیمایی کاسپین که عازم ارمنستان بود دقایقی پس از بلند شدن ازفرودگاه امام خمینی تهران در ۱۰ کیلومتری جنوب قزوین بین منطقه فارسیان و جنت آباد در بخش مرکزی قزوین سقوط کرد که منجر به کشته شدن تمامی ۱۶۹ سرنشین (مسافر و خدمه) این هواپیما شد . - در تاریخ 7 بهمن ماه 1398 ک فروند هواپیمای مسافربری بوئینگ MD متعلق به شرکت هواپیمایی کاسپین که از مبدأ فرودگاه مهرآباد تهران به مقصد فرودگاه ماهشهر درحال حرکت بود پس از فرود در فرودگاه ماهشهر به دلیل نقص فنی از باند فرودگاه خارج شد. هیچ آسیبی به ۱۳۵ مسافر وارد نشد و خلبان پرواز پس از این حادثه تعلیق شد. اطلاعات مورد نیاز: نام شرکت: هواپیمایی کاسپین کد یاتا:IV کد ایکائو: CPN دفتر مرکزی: تهران - تهرانسر - محله گلها. وب سایت رسمی شرکت: www.caspianairlines.com برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح شوید. جهت رزرو تور با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزروبلیط هواپیما کلیک کنید.
کشور تایلند با نام رسمی پادشاهی تایلند در جنوب شرقی آسیا قرار گرفته است. پایتخت این کشوربانکوک است و حکومت مشروطه سلطنتی بر این کشور حکم فرما است. بیش از 95 درصد این کشور 70 میلیون نفری بودایی هستند. با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا با کارهای ممنوعه در کشورتایلند بیشتر آشنا شویم. دراز کردن پا در مقابل مقدسات زمان سفر به تایلند بیشتر به زبان بدن خود توجه کنید.اشاره کردن با انگشت پا یا نشان دادن کف پا به افراد، یکی کارهای ممنوع در تایلند به حساب می‌آید. بر خلاف سر که در فرهنگ تایلندی مقدس‌ترین قسمت بدن است، پای افراد کمترین میزان تقدس را داشته و کثیف‌ترین قسمت بدن به شمار می‌رود. دراز کردن پا به سمت معابد، تصاویر بودا و راهبان تایلندی نیز از کارهای ممنوع در تایلند است. حفظ فاصله از راهب ها اگر خانم هستید و به تایلند سفر کردید به هیچ عنوان نباید بدن یکی راهب بودایی را لمس کنید زیرا راهب‌های این کشور اجازه تماس فیزیکی با زنان را ندارند.این موضوع به حدی برای راهبان تایلندی مهم است که حتی هیچ وسیله‌ای را مستقیما به دست زنان نمی‌دهند. وقتی یک راهب قصد دارد یک شیء را تقدیم زنی کند، آن را روی زمین می‌گذارد تا فرد مقابل بتواند وسیله مورد نظر را از روی زمین بردارد. علاوه بر آن، راهب‌های تایلند اجازه ندارند در اماکن عمومی و... کنار زنان بنشینند. چانه زدن غیر عادی هنگام خرید از فروشگاههای تایلند در صورتی که قیمت گفته شده از طرف فروشنده از طرف شما بالا بود تخفیف منصفاه بگیرید چون در غیر این صورت فروشنده ممکن است کمی عصبانی شود! اگر احساس می‌کنید قیمت کالای مورد نظر شما مناسب و منصفانه نیست، بهتر است از مغازه بیرون رفته و قیمت سایر فروشگاه‌ها را هم بسنجید. چانه زدن غیرمنطقی، از کارهای ممنوع در تایلند محسوب میشود. پوشیدن لباس نامناسب بدون شک معابد تایلند شاخص ترین جاذبه های گردشگری این کشور محسوب می شود. زمانی که می‌خواهید از معابد تایلند دیدن کنید باید به خاطر داشته باشید که در این اماکن باید از لباس‌های پوشیده‌تر استفاده کنید. به تن داشتن لباس‌هایی از قبیل انواع شلوارک و لباس‌های آستین حلقه‌ای در معابد نوعی بی‌احترامی تلقی میشود و از کارهای ممنوع در تایلند است. بهتر است از شلوار و پیراهن‌هایی استفاده کنید که بازو و بیشتر قسمت‌های بدن شما را می‌پوشانند. بی‌احترامی به پادشاه و خاندان سلطنتی از ممنوع ترین کارها در تایلند بی احترامی به خاندان سلطنتی است. هر زمانی که بحث از خاندان سلطنتی تایلند میشود رفتاری محترمانه از خود نشان دهید. در موارد بسیاری رخ داده است که یک فرد خارجی به پادشاه یا خاندان سلطنتی تایلند توهین کرده باشد و به دلیل این کار مشکلات گوناگونی برایش پیش آمده باشد. اگر شما این کار را بکنید، عاقبت خوبی در انتظارتان نخواهد بود. از آن جایی که تصویر پادشاه بر اسکناس‌های تایلندی نقش بسته است، سعی کنید تحت هیچ شرایطی اسکناس‌های تایلندی را زیر پا نگذارید. ابراز علاقه و ژست‌های رمانتیک در خیابان‌ها در فرهنگ تایلند (مانند فرهنگ سایر کشورهای آسیایی) نشان دادن رفتارهای رمانتیک در خیابان‌ها و اماکن شلوغ دور از عرف اجتماعی است و چنین رفتارهایی از مردم تایلند بسیار کم رخ میدهد. بهتر است شما هم به عنوان یک گردشگر، به فرهنگ شرقی مردم تایلند احترام بگذارید. ساده‌ترین رفتارها مانند گرفتن دست همسر در خیابان هم از موارد بسیار کمیاب در تایلند است. بهتر است در خیابان‌های تایلند تا حد ممکن از رفتارهای رمانتیک دوری کنید. بی‌احترامی به بودا و معابدش در تایلند مذهب بیشتر مردم تایلند بودیسم است. با احترام گذاشتن به بودا، به فرهنگ و مقدسات مردم تایلند احترام گذاشته‌اید. هنگام عکس گرفتن با مجسمه‌های بودا دقت بسیار داشته باشید. تحت هیچ شرایطی به مجسمه بودا تکیه ندهید یا روی آن ننشینید. تقلید کردن از مجسمه بودا نیز توهین به شمار می‌رود. بازدید از معابد پوشش مناسب خود را دارد. سعی کنید در معابد به افراد رتبه بالای مذهبی تا حد ممکن احترام بگذارید. پوشیدن لباس کثیف در تایلند تایلندی‌ها به نظافت بسیار اهمیت می‌دهند و لباس‌هایشان همیشه تمیز و مرتب است. حتی کارگرهایی که مجبورند در آبوهوای گرم تایلند کار کنند نیز به نظافت لباسشان اهمیت بسیاری می‌دهند. اگر با لباس کثیف در محیط‌های عمومی تایلند رفت‌و‌آمد کنید، کاری خلاف عرف این جامعه انجام داده‌اید و این کار شما به چشم تایلندی‌ها خوب نخواهد آمد. مطالب مرتبط: آشنایی با پناهگاه حقیقت پاتایا | The Sanctuary Of Truth برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح شوید. جهت رزرو تور و سفر به تایلند با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.
حمام چهار فصل اراک بزرگترین حمام ثبت ملی شده در ایران است و یکی از آثار ثبت شده ملی اراک مربوط به قاجاریان می باشد. این بنا که در حال حاضر به عنوان موزه مردم شناسی اراک مورد بازدید قرار می گیرد دارای چهار قسمت حمام مردانه، حمام خصوصی، زنانه و حمام اقلیت‌های مذهبی بوده است. این حمام یکی از زیباترین نمونه‌های کاشی‌کاری ایران است که به دستور حاج محمدابراهیم خوانساری از بزرگان سلطان‌آباد اراک امروزی در مقابل قلعه شخصی وی ساخته شد. حمام چهار فصل اراک در سال 1355 و با شماره 1339 در لیست فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسید.با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با این اثر ثبت شده ملی آشنا شویم. حمام چهار فصل در دروان معاصر حمام چهار فصل در سال 1373 و بعد از اتمام عملیات مرمت و بازسازی به عنوان موزه باستانشناسی و مردم‌شناسی اراک بازگشایی شد. همچنین در سال 1380 نیز مجدد مورد مرمت قرار گرفت. به این صورت که اشیایی باستانی از دوران قبل از اسلام و اسلامی مانند سکه‌های دوره‌های مختلف تاریخی، عقدنامه‌های دوره قاجار، کتاب‌ها و نسخه‌های خطی، ظروف مسی و قلم‌زنی، خمره‌های سفالی، لوازم ریسندگی، اسباب قدیمی حمام و ده‌ها پیکره مربوط به مردم‌شناسی در حمام موزه چهار فصل اراک نگه‌داری میشود؛ همچنین اشیایی که از کاوش‌های منطقه باستانی ذلف آباد فراهان به دست‌آمده و اسکلت ۷۵۰۰ ساله انسان که در تپه سرسختی شازند پیدا شده نیز در این موزه دیده میشود. آب انبار حمام آب مورد نیاز حمام از قنات جاری تامین می‌شده وجهت تامین بهتر آب و حفظ گرما و حرارت، کف حمام حدود ۳ تا ۳/۵ متر از کف خیابان پایین‌تر ساخته شده است که اختلاف سطح برای جلوگیری از تغییر دمای متعارف و متناسب در درون حمام و نیز ایجاد تعادل بین هوای برودتی و حرارتی به گونه‌ای که افراد هنگام ورود و خروج در معرض تغییر ناگهانی هوا قرار نگیرند، ایجاد شده است. همچنین به منظور پاشویی افرادی که از حمام بیرون می آیند حوضی صلیبی شکل در کف سربینه قرار گرفته که با سنگ سیاه ساخته شده . تزئینات حمام چهار فصل اراک همانطور که در بالا نیز اشاره شده است حمام چهار فصل اراک از زیباترین نمونه های کاشی کاری در ایران است. در این کاشی ها موضات مختلفی به کار رفته است که می‌توان به انواع گل و بوته، پیچک‌ها، درختان انگور، سرو و صنوبر به همراه مناظری از رودخانه‌ها، چشمه‌ها، گیاهان وحشی و پرندگانی بر روی شاخه‌های آن یا درحال پرواز مثل قرقاول، مبارزه شیر با اژدهای چند سر، مبارزه شیر و گاو و همچنین طرح‌هایی از افراد نظامی با پوشش دوره قاجار اشاره کرد.همچنین رنگ های خاکستری، فیروزه ای ، لاجوردی ، نارنجی قرمز و زرد بیشتر در این کاشی کاری ها استفاده شده است. موزه مردم شناسی حمام چهار فصل اراک در حال حاضر با عنوان موزه مردم شناسی اراک مورد بازدید قرار می گیرد که این بخش در سربینه‌های مردانه و زنانه تشکیل شده و در آن آداب و رسوم مربوط به مراسم مختلف، پوشش‌های سنتی به همراه لوازم مربوط به استحمام در دوره‌های گذشته نمایش داده شده است.جالب است بدانید که محراب تاریخی مسجد جامع ساوه که قدمت آن به دوران سلجوقی بازمی‌گردد نیز در این موزه نگه‌داری میشود. همچنین در این موزه بخض باستانشناسی وجود دارد که در گرم‌خانه مردانه و هشتی‌های ارتباطی ایجاد شده است، آثاری مانند ظروف سفالی، شیشه‌ای، آثار مفرغی هزاره اول قبل از میلاد، سکه‌های تاریخی و غیره به نمایش در آمده است. مطالب مرتبط: قلعه فلک الافلاک برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو توربا شماره 02162714 در تماس باشید.
منطقه توریستی آلاچاتی در غربی ترین قیمت کشور ترکیه، نزدیکترین شهر به یونان و در استان ازمیر قرار گرفته است. این شهر توریستی در ناحیه اژه و کناره دریای اژه قرار گرفته است و همه ساله گردشگران زیادی را از کشورهای مختلف دنیا به سوی خود جذب می کند. جمیعت محلی این شهر حدود 9 هزار نفر است اما به دلیل وجود توریست های فراوان همواره شلوغ به نظر می رسد. با منشور صلح پارسیان همراه باشید تا بیشتر با این شهر زیبا آشنا شویم. راه های سفر به آلاچاتی نزدیکترین فرودگاه به شهر آلاچاتی فرودگاه ازمیر می باشد که در فاصله حدود 50 کیلومتری از این شهر قرار گرفته است.از فرودگاه ازمیر، دو راه برای رسیدن به شهر آلاچاتی وجود دارد. راه اول استفاده از اتوبوس‌هایی به‌نام هاواش است که برنامه حرکت آنها از ازمیر به چشمه در فرودگاه وجود دارد. این اتوبوس‌ها در فواصل زمانی مشخصی از ازمیر به آلاچاتی می‌روند. البته در سال 2019 ساخت فرودگاهی با عنوان چشمه - آلاچاتی در این شهر شروع شده است و طبق پیش بینی ها قرار است این فرودگاه در سال 2025 فعالیت خود را آغاز کند. از شهراستانبول نیز روزانه در ساعت های مختلف اتوبوس ها به آلاچاتی و ازمیر حرکت می کنند که می تواند گزینه دیگر سفر به آلاچاتی باشد. بهترین زمان برای سفر به آلاچاتی مناسب ترین زمان برای بازدید از آلاچاتی، فصل بهار از ماه مارس تا ماه مه است. البته برای کسانی که به آفتاب و ساحل علاقه‌مندند، فصل تابستان از ماه ژوئن تا ماه سپتامبر، مناسب‌ترین زمان سفر به آلاچاتی است. بهار، زمان خوبی برای سفر به آلاچاتی به شمار می‌آید؛ زیرا هوای این شهر در این فصل، خوب و نسبتاً خشک است و زمان بسیار خوبی برای گشت‌وگذار در این شهر قدیمی است. بادهای شدید، آلاچاتی را به مکانی ایدئال برای موج‌سواری تبدیل کرده است.این شهر آبوهوای معتدل و مدیترانه‌ای دارد و بارش‌ها با شروع فصل پاییز و زمستان افزایش می‌یابند. جشنواره های آلاچاتی جشنواره های مختلفی در طول سال برای جذب توریست بیشتر در آلاچاتی برگزار می شود. از مهمترین این جشنواره ها می توان به جشنواره بادبادک ها اشاره کرد. این جشنواره با حمایت شهرداری برگزار می شود و بابادک های خارجی و داخلی در آن حضور دارند. جشنواره موج سواری یکی دیگر از فستیوالهای آلاچاتی است.این جشنواره در ماه ژوئن برگزار می شود. جاذبه‌های گردشگری آلاچاتی ترکیه هنرهای خیابانی آلاچاتی: کوچه ها ی آلاچاتی را شاید اصلی ترین جاذبه این شهر برشمرد مخصوصا اگر روی دیوارهای آن نقاشی شده باشد.این جاذبه نهفته در آلاچاتی کمتر شناخته شده است. خیابان‌های آلاچاتی مجموعه‌ای شگفت‌انگیز از هنر را در خود ثبت کرده‌اند. از نقاشی پانداهای کوچک، گلها و پرندگان گرفته تا غذاها، انواع هنرهای خیابانی را در آلاچاتی ترکیه خواهید یافت. آسیاب‌های بادی دئیرمنلری: یکی از آثار تریخی در شهر آلاچاتی 4 آسیاب بادی سنگی این شهر است که در مرتفع ترین نقطه قرار گرفته اند. این آسیاب ها در سال 1850 ساخته شده اند و امروزه نماد این شهر هستند. ساحل آلاچاتی: بهترین ویژگی شهر آلاچاتی، نزدیک بودن به ساحل است. چند ساحل با ماسه‌های سفید در اطراف آلاچاتی وجود دارد. از بهترین سواحل آلاچاتی می توان به سواحل Delikli Koyu، Spiaggia Grande، Ilica Beach و Wyndy Beach اشاره کرد. خیابان کمال پاشا: اصلی ترین خیابان آلاچاتی که در طول روز علی الخصوص هنگام شب شلوغ و سرزنده است، خیابان کمال پاشا نام دارد. در این خیابان سنگ‌فرش‌شده، خانه‌های سنگی با پنجره‌های آبی و گل‌های شمعدانی و یاس که در هر گوشه‌ای شکوفا شده‌اند، دیده میشود. مطالب مرتبط: معرفی جاذبه های گردشگری کوش آداسی برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به آلاچاتی با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.
سرزمین باستانی کاپادوکیا یکی از توریستی ترین مناظق کشور ترکیه می باشد که در منطقه آناتولی مرکزی و استان نوشهیر قرار گرفته است. در سالهای اخیر و با گسترش فضای مجازی کاپادوکیا به یکی از مقاصد اصلی توریستهای اروپایی تبدیل شده است. کاپادوکیا یکی از سه شهر صخره‌ای جهان است که این صخره‌ها در اثر فعالیت‌های آتش‌فشانی کوههای این منطقه به وجود آمده‌اند، البته این موضوع برای قرن‌ها پیش است. با منشور صلح پارسیان همراه باشید. نزدیکترین فرودگاه به کاپادوکیا فرودگاه نوشهیر است که در فاصله 40 کیلومتری از کاپادوکسا قرار دارد اما از این فرودگاه به طور میانگین روزانه 8 پرواز به استانبول و ازمیر برقرار است و پرواز بین المللی انجام نمی شود. فرودگاه کایسری در نزدیکی کاپادوکیه با فاصله کمتر از 100 کیلومتر نزدیکترین فرودگاه بین المللی است که می تواند گردشگران را به این شهر باستانی برساند. عمده پروازهای کایسری به شهرهای مختلف آلمان ، هلند و اتریش انجام می شود. همچنین گردشگران می توانند فاصله 735 کیلومتری استانبول تا کاپادوکیا را با اتوبوس طی کنند. علاوه جذابیت تاریخی سرزمین تاریخی کاپادوکیا ، بالن سواری یکی دیگر از دلایلی است که گردشگران را از کشورهای مختلف به سوی خود جذب می کند. بالن سواری و عکاسی از آن در کاپادوکیا شهره ای جهانی دارد و شاید دلیل اصلی سفر خیلی از توریست ها به این سرزمین تاریخی باشد. البته هزینه این بالن سواری کمی زیاد است و در حال حاضر برای هر نفر حدود 220 یورو برای تور یک ساعت است. شهر زیر زمینی کایماکلی از اصلی ترین جاذبه های کاپادوکیا می باشد که قرمت آن به دوران بیزانس برمی گردد. آن زمان مسیحیها برای فرار از حمله عرب‌ها مجبور بودند در شهرهای زیرزمینی زندگی کنند تا در امان بمانند. کم کم مردم شهر را گسترش دادند تا اینکه به یک جامعه بزرگ زیرزمینی تبدیل شد. این شهر زیرزمینی هشت طبقه دارد و شامل اتاق‌های بزرگی است که با تونل به یک‌دیگر وصل شده‌اند. از این هشت طبقه شهر، گردشگران فقط می‌توانند از چهار طبقه آن بازدید کنند، اما همین چهارطبقه هم فوق‌العاده دیدنی و جذاب است. قلعه اوچ حیصار یکی دیگر از جاذبه های توریستی کاپادوکیا می باشد . این قلعه از مرکز شهر ۵ کیلومتر فاصله دارد و به‌عنوان دروازه کاپادوکیا شناخته میشود. از این قلعه هم می‌توانید چشم‌اندازی به روستاهای زیبای اطاف داشته باشید، هم دورنمای ۳۶۰ درجه‌ای از شهر کاپادوکیا داشته باشید. موزه فضای باز زلوه یکی دیگر از جاذبه های کاپادوکیا می باشد که در واقع غار خارق‌العاده‌ای است که در آن خانه‌ها و اتاق‌های مذهبی و سکولار قرار دارد. این مورد از جاهای دیدنی کاپادوکیا، قبلا مکانی برای زندگی مسلمانان و مسیحیان بود و تا سال ۱۹۲۴ همگی با هم در خوبی و خوشی زندگی می‌کردند؛ بعد از آن مسیحیان به دلیل تبادل اقلیت‌ها بین یونان و ترکیه، مجبور شدند از اینجا بروند. ۵۰ سال بعد هم مسلمانان به دلیل فرسایش مجبور به تخلیه دره شدند. مطالب مرتبط: راهنمای سفر به آلاچاتی برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به ترکیه با شماره 02162714 در تماس باشید.
قلعه شوش در سال 1897 در کنار تپه تاریخی آکروپل شهر شوش در استان خوزستان توسط ژاک دمورگان بنا شد هدف او از ساخت این قلعه ایجاد مکانی دائمی برای خود و تیم همراهش بود تا بتوانند به راحتی به کاوش در تپه تاریخی کنار قلعه بپردازند. از آن جا که این قلعه در کنار تپه آکروپل قرار دارد به آن قلعه آکروپل نیز می‌گویند. جالب است بدانید که قلعه شوش یکی از بزرگترین پایگاههای کاوش باستانشناسی در خاورمیانه محسوب میشود. قلعه شوش با شماره 3983 و در تاریخ 10 مهر ماه 1380 در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسید. قلعه شوش به شکل یک ذوزنقه بزرگ ساخته شده است و معماری آن کاملا با نحوه ساخت بناها در دوران قرون وسطای اروپا همخوانی دارد، حتی خیلی‌ها معتقدند که این بنا به قلعه باستیل ( زندانی قدیمی ) در پاریس فرانسه شبیه است. قلعه شوش به طور کامل از خشت ساخته شده است و روی آن را با روکشی از آجر پوشانده‌اند تا استحکام بیشتری داشته باشد. نکته جالب درباره معماری قلعه این است که می‌توان به راحتی در آن تلفیقی از معماری ایرانی و معماری اروپایی را مشاهده کرد، چون جدای از آن که نمای بیرونی قلعه مطابق معماری اروپایی است، وجود طاق‌ها و درگاه‌های قوسی الهام گرفته از معماری ایرانی این موازنه را بر هم زده است. بخش‌های تشکیل دهنده قلعه شوش قلعه شوش دارای 2 حیاط در اطراف و 3 ورودی است.دور تا دور بخش داخلی این قلعه ذوزنقه شکل را یک راهرو احاطه کرده است که در آن اتاق‌های متعددی وجود دارد و در همه آنها رو به حیاط باز میشود. قلعه شامل چهار برج دیدبانی است که هر کدام کاربرد خاصی داشته‌اند. یکی از آنها در غرب بنا قرار گرفته و شکلی مربعی دارد، گفته میشود که از این برج به عنوان کبوترخانه نیز استفاده شده است. برج دیگر در بخش مرکزی قلعه قرار دارد و به صورت استوانه‌ای ساخته شده است. دو برج دیگر قلعه نیز در شمال شرق و شمال غرب قرار گرفته‌اند.همانطور که گفتیم قلعه دو حیاط بزرگ دارد. یکی از حیاط‌های آن مانند تمامی قلعه‌های ساخته شده در قرون وسطی در ارتفاع بیشتری قرار دارد و زیر آن فضای تالار مانندی به چشم می‌خورد که به آن زیرزمین نیز می‌گویند. همچنین در بالاترین بخش قلعه اتاقک شیشه‌ای وجود دارد که به آن کلاه فرنگی می‌گویند اما کاربری آن به طور دقیق مشخص نیست. آثار موجود در قلعه شوش با توجه به اینکه قلعه شوش محل استقرار باستانشناسان و حفاران فرانسوی بوده یادگارهایی از کارها و فعالیت‌های آنان بین سال‌ها 1895 میلادی تا پس از انقلاب اسلامی در قلعه وجود دارد که برای بسیاری از بازدیدکنندگان به ویژه کسانی که به باستان شناسی و تاریخ علاقه‌مندند، بسیار جذاب است. از جمله این اشیا می توان به موارد زیر اشاره کرد: دستگاه تقطیر آب، به احتمال زیاد از آب تقطیر شده توسط این دستگاه، برای ظهور و چاپ عکس‌های آنالوگ استفاده می‌کردند. دستگاه پرس و مته دستی برای استفاده‌های متفرقه یک دستگاه ماشین لندروور جک دستی برای بالابردن اشیا سنگین در محوطه باستانی شوش دمنده ذغال سنگ برای افزایش حرارت ذغال سنگ گاری چهارچرخ بالابر دستی . مطالب مرتبط: آبشار شوی دزفول برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به میراث فرهنگی خوزستان با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید. شما بازدید از جاذبه های فرهنگی را ترجیح می دهید یا بازدید از جاذبه های سرگرمی را؟
شهر سرعین یکی از شهرهای توریستی و درمانی استان اردبیل می باشد که در فاصله 30 کیلومتری غربی شهر اردبیل قرار گرفته است. شهر سرعین که شهرت آن به دلیل وجود چشمه های آب گرم معدنی است سالیانه گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به سوی خود جذب می کند و در سالهای اخیر مخصوصا در فصول بهار و تابستان تبدیل به یکی از قطب های توریستی منطقه شمال غرب ایران شده است . با منشور صلح همراه باشید تا بیشتر با سرعین آشنا شویم. جاذبه‌های گردشگری سرعین آبگرم سرعین عامل اصلی توسعه گردشگری در شهر سرعین چشمه های آب درمانی می باشد. شهر سرعین بیش از 10 چشمه آب دارد که بیشتر آنها از کوه سبلان سرچشمه می‌گیرند. چشمه گاومیش‌گلی ( به فارسی دریاچه گاومیش ) با درجه حرارت 42 تا 47 درجه، مهمترین و پرمخاطب‌ترین این چشمه‌هاست. همچنین در سالهای اخیر مجموعه آب درمانی رویال تواانسن با ارایه خدماتی بیشتر گردشگران خارجی را نیز به سوی سرعین جذب کند. از دیگر چشمه های آب درمانی سرعین می توان به بش باجیلار، قهوه سویی، آبگرم ژنرال، آب درمانی ایرانیان و آب درمانی دره لر اشاره کرد. آبشار ورگه سران منطقه ورگه سران با قاصله کمتر از 5 کیلومتر از شهر سرعین جاذبه ای مناسب برای طبیعت گردان است. آبشار ورگه سران از برخورد دو چشمه (( قیرخ بولاخ)) و (( چهل چشمه)) شکل گرفته است. هوای خوش و بی‌نظیر در کنار کوه و دره و جنگل و صدای خروش آبشار، مجموعه کاملی از طبیعت‌گردی را فراهم می‌آورد. تپه باستانی آناهیتا تپه باستانی آناهیتا یا تپه زرتشت در غرب سرعین یکی از جاذبه های گردشگری سرعین می باشد که مکاتی برای عبادت و نیایش زرتشتیان بود. در این محوطه که امروزه تنها ویرانه ای از آن جای مانده است آتشکده‌ها و معابد متعددی برپا بوده که زاهدان و عابدان زردشتی به صورت شبانه‌روز در آن به عبادت مشغول بودند . تعداد باستانی آناهیتا در تاریخ 16 فروردین ماه 1377 و با شماره 1976 در فهرست میراث ملی ایران به ثبت رسیده است. روستای ویند کلخوران روستای ویند کلخوران که در 5 کیلومتری جنوب سرعین قرار گرفته است علاوه بر طبیعت زیبای خود یکی از روستاهای باستانی و صخره ای استان اردبیل شمرده می شود. خانه‌هایی تراشیده شده در دل این کوه از زمان اشکانیان سکونتگاه مردمان منطقه بوده است. سفالینه‌های اشکانی و قوس‌های جناقی کنده‌کاری شده به سبک ساسانی و دیگر آثار به‌دست آمده، نشان میدهد که این روستا در دوره‌های مختلف از اشکانیان و تیموریان و سلجوقیان گرفته تا دوره صفوی، مسکونی بوده است. روستای شایق موقیعت روستای شایق که در مسیر پیست اسکی آلوارس قرار گرفته آن را به یکی روستای توریستی تبدیل کرده است. شایق که در فاصله 7 کیلومتری از شهر سرعین قرار گرفته است بزرگترین روستای شهرستان سرعین به شمار می رود. تپه‌های خیره‌کننده (( زال تپه سی )) و (( کلک لر تپه سی )) و مناظری هیجان‌انگیز از سبک زندگی ایل شایقی، تنها بخشی از جذابیت سفر به روستای شایق است. پیست اسکی و تله‌کابین آلوارس پیست اسکی الوارس را می توان بعد از چشمه های آل گرم دومین دلیل سفر به سرعیت برشمرد. آلوارس که از نظر وسعت بزرگترین پیست اسکی ایران محسوب می شود در ارتفاع 3200 متری از سطح دریا قرار دارد. این پیست در 24 کیلومتری سرعین و 12کیلومتری روستای آلوارس، بر دامنه‌های شرقی سبلان قرار دارد. مطالب مرتبط: معرفی غذاهای سنتی اردبیل برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به سرعین با شماره 02162714 در تماس باشید.
شهر دزفول در قسمت شمالی استان خوزستان و در دل رشته کوههای زاگرس قرار گرفته است که با طبیعتی دل ربا و بهاری سالانه گردشگران زیادی را به سوی خود جذب می کند. یکی از جاذبه های طبیعی این شهر آبشار شوی دزفول است. این آبشار در 100 کیلومتری مرکز شهر دزفول قرار گرفته است. ارتفاع 80 متری و عرض 75 تا 85 متری آبشار شوی سبب شده تا از نظر بزرگی به عنوان یکی از منحصر به فردترین آبشارهای طبیعی خاورمیانه به شمار آید. نام آبشار شوی به عنوان سی و پنجمین اثر طبیعی ملی و اولین اثر ملی خوزستان، از تاریخ ۲۹ دی ۱۳۹۳ ثبت شده است. جالب است بدانید شوی در زبان لری بختیاری به معنای لطافت است. تفریحات آبشار شوی آب بازی: حوضچه کوچک زیر آبشار گردشگران را ترغیب می کند که در فصول بهار و تابستان به دلیل عمق مناسب خود در آن شنا کنند. کمپینگ: کمپ در کنار آبشار یکی از جذابیت های سفر به آبشار زیبای شوی است، اگر لوازم این کار را دارید و از توانایی های لازم برخوردارید، این فرصت را از دست ندهید. مسیر رسیدن به آبشار : پیمایش در طبیعت به هدف رسیدن به این آبشار زیبا یکی از دلایلی است که گردشگران را به سوی خود می کشاند. برای رسیدن به شوی، بخشی از مسیر را با وسایل نقلیه می پیمایید، اما در نهایت باید حدود 2 تا 3 ساعت پیاده روی در مسیر شیب دار و سنگلاخی را به جان بخرید تا بتوانید آبشار را ببینید. پوشش گیاهی و جانوری اصلی ترین جاندارانی که در اطراف آبشار شوی زندگی می کنند شامل بز، خرس،پلنگ و سمندر ایرانی است. همچنین در اطراف آبشار شوی درختانی مانند بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم، بلوط و سایر درختان اقلیم زاگرسی دیده می شوند و در زیر آبشار و دیواره های آن گیاه پرسیاوشان و سایر گیاهان آب دوست، فرصت رشد پیدا کرده اند. بهترین فصل سفر: بدون شکن مانند سایر آبشارها فصل بهاربه دلیل پر آب بودن و جاری بودن، بهترین فصل سفر به آبشار شوی است. بازدید از این آبشار نیز در فصل تابستان خالی از لطف نیست. در فصل زمستان نیزبه دلیل اقلیم نیمه کوهستانی حاکم بر منطقه، برودت هوا نسبت به سایر مناطق استان تفاوت فاحشی دارد و به دلیل لغزنده شدن مسیر رسیدن به آبشار بازدید از آن سخت خواهد بود. آبشار شوی دوم: آبشار شوی دوم که به آن سنگ مار نیز می‌گویند، در نزدیکی آبشار شوی و در فاصله ۲۰ دقیقه‌ای از آن قرار دارد. اگر دلتان می‌خواهد تنی به آب بزنید، این آبشار را انتخاب کنید؛ چراکه عمق کمتری دارد و خطری شما را برای شنا تهدید نمی‌کند. درختان سرسبز اطراف این آبشار، منظره زیبایی پیش روی چشمانتان می‌گذارد. برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید. سفر به شمال کشور را ترجیح می دهید یا سفر به شمال خوزستان را؟
