منشور صلح پارسیان

غذاهای سنتی همدان 1- آش خشکبار خشکبار یکی از سالم ترین و مغذی ترین تنقلاتی ست که در میان وعده می توان نوش جان کرد، حال می بینیم که مردم همدان از این مواد مغذی در پخت نوعی آش استفاده می کنند که آن را به غذایی پرانرژی و مفید تبدیل می کند. مواد لازم برای تهیه این آش، گوشت با استخوان، سبزی آش، آلبالوی خشک، برگه زردآلو، برگه‌ هلو، آلو ترش خشک، رشته آشی، شیره‌ انگور، نخود، لوبیا، عدس، پیاز و نعناع است.      2- کباب سرداشی سرداشی یکی از غذاهای سنتی استان همدان است که شباهت زیادی به کباب تابه ای دارد. تفاوت اصلی کباب سرداشی با کباب تابه ای، استفاده از سیب‌زمینی در مواد اولیه این غذا و نحوه پخت آن داخل فر یا ماهیتابه است. ریشه نامگذاری این غذا به گذشته و دورانی باز می گردد که افراد مایه کباب را در خانه حاضر می کردند و سپس آن را به نانوایی های سنگکی می بردند تا برای شان داخل تنور یا همان "سر داش" بپزند. البته امروزه دیگر برای تهیه کباب سرداشی نیاز به تحمل این دشواری ها نیست و به سادگی این غذا را در فر می پزند.     3- آبگوشت قرمه‌ همدان آبگوشت قرمه از غذاهای سنتی و محبوب همدان به شمار می رود. همانطور که از نام این غذا می توان حدس زد، مواد اصلی آن همان هایی هستند که در پخت خورش قورمه سبزی به کار می رود؛ با این تفاوت که این غذا آبدارتر از حالت خورشی است و در مواد اولیه اش سیب زمینی و تخم مرغ نیز وجود دارد.      4- آش کاچی آش کاچی یکی از غذاهای سنتی همدان به شمار می رود که با استفاده از بلغور، آب، سیر، کشک، نمک، فلفل، روغن پخته می شود. معمولا این غذا را با کشک و سیر کوبیده خام سرو می کنند و همچنین اگر کسی مایل باشد می تواند در هنگام صرف غذا، روی آن روغن حیوانی بریزد.     5- آش هویج و جو  آش هویج و جو از آن غذاهای سنتی همدان است که سر سفره افطار طرفداران زیادی دارد. برای پخت این غذا از نخود، بلغور، هویج، پیاز داغ، گوشت چرخ کرده، فلفل، نمک و زردچوبه استفاده می کنند. در تهیه این غذا کشک هم استفاده می شود که معمولا در حین پخت و پیش از سرو غذا، به تمامی مواد اضافه می شود.      6- خورش غوره بادمجان با فرا رسیدن فصل تابستان و آمدن غوره های تازه، یکی از غذاهای دلچسبی که در استان همدان به وفور پخت می شود، خورش بادمجان است. در این غذا موادی نظیر بادمجان، گوشت مغز ران یا سردست گوسفندی، غوره، پیاز، نمک، فلفل قرمز، گوجه فرنگی، رب، زردچوبه و روغن را به کار می برند و به خاطر استفاده از غوره در محتویات، خورش طعم ترشی به خود می گیرد. همچنین خوبست بدانید خورش بادمجان را با گوشت مرغ هم می توان تهیه کرد.      7- آش شل پتله آش شل پتله یا آش شله پتله با استفاده از سبزی آش، گوشت با استخوان (قلم)، بلغور، پیاز، عدس، سیب زمینی، نمک، فلفل و دیگر ادویه ها پخته می شود؛ همچنین پتله هم از مواد اولیه اصلی این غذا به حساب می آید. خوبست بدانید پتله نوع خاصی گندم فرآوری شده است که با صرف وقت و انرژی زیاد تهیه می شود. مردم محلی معمولا روی این آش ترشی می ریزند و آن را صرف می کنند، به همین خاطر این غذا را به نام آش شله پتله ترشی هم می شناسند.     8- آش سماق تویسرکان شهر تویسرکان در جنوب کوه الوند و شهر همدان قرار گرفته است. یکی از غذاهای سنتی این شهر که در فهرست غذاهای سنتی استان همدان قرار دارد، آش سماق تویسرکان است که با استفاده از حبوبات و چغندر پخته می شود. مواد اولیه این غذا از این قرارند: بلغور، عدس ریز، لوبیاقرمز، پیاز، سیر، سماق، چغندر معمولی، گردو خردشده، روغن مایع، شکر، نمک و زردچوبه. استفاده از حبوبات و چغندر در این غذا، باعث شده اند تا این آش، علاوه بر طعم دلپذیرش، غذایی مغذی هم به شمار رود.      9- آبگوشت کلم قمری برای تهیه این غذای سنتی همدان باید از گوشت گوسفندی، نخود و لوبیا سفید، سیب زمینی، پیاز، کلم قمری، ریحان خرد شده، نمک، زردچوبه و فلفل، نعناع خشک و روغن زیتون استفاده کرد. همانطور که از نام این غذا معلوم است اصلی ترین ماده به کار رفته در آن، کلم قُمری است که معمولا در رنگ های سفید، آبی و بنفش دیده می شود و خواص متعددی دارد.       مطالب مرتبط: موزه هگمتانه برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.

آشنایی با آرامگاه بوعلی سینا | مشهورترین دانشمند ایران زمین آرامگاه بوعلی سینا فیلسوف، دانشمند و پزشک مشهور ایرانی در میدان بوعلی سینا در شهر همدان قرار دارد. ابن سینا پس از مرگ در خانه یکی از دوستان نزدیکش به نام ابوسعید دخدوک به خاک سپرده می شود که این خانه در مکان فعلی مقبره قرار داشته است. چهارطاقی مزار این دانشمند به مرور زمان فرسوده شد و در معرض خطر تخریب قرار گرفت تا اینکه در زمان حکومت قاجاریان، یکی از شاهزاده‌های قاجار به نام نگار خانم که دختر شاهزاده عباس میرزا ولیعهد فتحعلی شاه بود، تصمیم به بازسازی این بنا گرفت.            نگار خانم نوه فتحعلی شاه قاجار دستور داد تا ساختمانی تازه ساخته شود و به جای این چهارطاقی قدیمی، گنبدی از آجر بر فراز مقبره ها قرار گیرد. به دستور شاهزاده خانم، سنگ مزارها تعویض و نرده چوبی کوتاهی در اطراف آن ها ساخته شد و پس از اتمام ساخت بنا، سنگ قبرهای قدیمی در سرسرای آرامگاه قرار داده شدند. در سال 1261 شمسی در شخصی با نام محمدحسین فریدالدوله گلگون همدانی، دیواری کوتاه به دور محوطه قبر ابن سینا کشید و در کنار آرامگاه یک تالار بزرگ و تالاری کوچک تر به عنوان کتابخانه و یک مخزن کتاب ساخت و یک چاه و حوض نیز به مجموعه اضافه کرد.     در خرداد ماه سال 1324 و در زمان حکومت محمد رضا پهلوی اعضای انجمن آثار ملی ایران تصمیم به احداث بنایی جدید برای آرامگاه بوعلی سینا گرفتند. آنها در نظر داشتند که این آرامگاه جدید بر اساس معماری قدیم و جدید احداث شود و ترکیبی از این دو را به نمایش بگذارد. به دنبال این تصمیم مسابقه ای میان مهندسان و فارغ‌التحصیلان رشته‌ معماری برگزار شد که طراحی نقشه‌ این بنا موضوع آن بود. از میان طرح های ارائه شده، طرح آقای مهندس هوشنگ سیحون نظر داوران را به خود جلب کرد و برنده اعلام شد. در سال 1326 شمسی انجمن آثار ملی ایران تصمیم به اجرایی کردن طرح آقای سیحون گرفت.     اولین کار برای احداث بنای جدید تخریب مقبره‌ قدیمی بود که در طی آن مرقد ابن‌سینا و ابو‌سعید را گشودند. مسئولان در جریان این نبش قبر، صورت جلسه ای از جمجمه و بخش های باقی مانده از استخوان های ابوعلی سینا و ابوسعید در حضور افراد معتمد تهیه کردند. این بقایا را در جعبه‌های مخصوص قرار دادند و مهر و موم کردند تا پس از ساخت بنای جدید، آنها را دوباره در همان مکان دفن کنند. ساخت بنای جدید آرامگاه بوعلی سینا در سال ۱۳۳۰ به پایان رسید و در بهمن‌ ماه همان سال به نمایندگان انجمن آثار ملی، تحویل داده شد. هوشنگ سیحون طرح خود را  از گنبد قابوس یکی از عظیم‌ترین شاهکارهای معماری عصر ابن سینا، مقبره‌ی قابوس ابن وشمگیر شاعر و خوشنویس اقتباس کرده بود که از امیران سلسله زیار و حاکم طبرستان و گرگان بود. آرامگاه ابن سینا در تاریخ 21 اردیبهشت سال 1376 و به شماره 1869 به ثبت ملی رسید.     ابن سینا که بود؟ بوعلی سینا ملقب به شیخ الرئیس دانشمندی ایرانی است که در 1 شهریور ماه سال 359 شمسی در بخارا که در آن زمان پایتخت سامانیان بود، چشم به جهان گشود و در 31 خرداد ماه سال ۴۱۶ خورشیدی در 57 سالگی و در شهر در همدان دار فانی را وداع گفت. از بوعلی سینا 450 کتاب در زمینه های گوناگون به یادگار مانده است که شمار زیادی از آنها در زمینه پزشکی و فلسفه است. از آنجا که او در بسیاری از علوم عصر خود همچون ریاضی، نجوم، فیزیک، شیمی، روانشناسی، زمین شناسی و جغرافیا، شعر و ادبیات، فلسفه و منطق و پزشکی، دانا و صاحب‌نظر بود، لقب همه‌ چیزدان را به وی دادند. کتاب قانون این دانشمند یکی از معروف‌ترین آثار تاریخ پزشکی است که هنوز هم در پژوهش ها از آن استفاده می شود.    معرفی قسمت های مختلف آرامگاه بوعلی سینا: مقبره ها: در محوطه آرامگاه ابن سینا به غیر از مقبره بوعلی سینا دو مقبره دیگر وجود دارد. یکی از این از مقبره ها، مقبره شاعر ملی ایران عارف قزوینی است که در حیاط شرقی آرامگاه و روبه روی در ورودی قرار گرفته است. مقبره ابوسعید دخدوک نیز در محوطه آرامگاه بوعلی سینا قرار گرفته است.        موزه ابن سینا: موزه ابن سینا هم زمان با آرامگاه جدید بوعلی سینا در سال 1330 به بهره برداری رسید. این موزه که در تالار جنوبی آرامگاه قرار گرفته است به محل نگهداری سکه، سفال، برنز و سایر اشیای کشف شده مربوط به هزاره‌ های قبل از میلاد و دوران اسلامی اختصاص دارد. عکسی از جمجمه ابوعلی سینا که در این موزه قرار دارد یکی از جالب ترین چیزهایی است که در این موزه قرار دارد.      تصویر جمجمه ابوعلی سینا       کتابخانه: کتابحانه آرامگاه بوعلی سینا یکی از بخش های قابل توجه محوطه آرامگاه می باشد که در تالار شمالی قرار دارد. این کتابخانه که از آن به عنوان قرائت خانه ابوعلی سینا یاد می کردند در ابتدا 649 جلد کتاب داشت.  در سال ۱۳۲۹ بیانیه ای به زبان های مختلف دنیا منتشر شد  در آن از همه‌ مؤلفان، موسسات فرهنگی و ناشران ایرانی و خارجی درخواست شده بود که کتاب‌هایی را به انجمن آثار ملی ارسال کنند. در حال حاضر بیش از 8 هزار جلد کتاب ایرانی و خارجی که حدود 30 جلد از آنها کتابهای خطی می باشند در این کتابخانه نگهداری می شود.     تندیس بوعلی سینا: تصاویر موجود از ابن سینا در نسخه‌های کهن، کتابخانه ها و کلیساها، نسخه‌های قدیم کتاب‌های اروپایی و ترجمه‌های لاتین آثار او، فاقد اصالت هستند و بیشتر بر پایه‌ حدس و گمان طراحی شده اند. همین مساله باعث شد تا انجمن آثار ملی تصمیم به تهیه مجسمه‌ای از او بگیرد تا چهره اصیل این دانشمند را به نمایش بگذارد. بر همین اساس جلسات متعددی از طرف انجمن آثار ملی با حضور دانشمندان آشنا با آثار شیخ الرییس و شرح حال او، تشکیل و اطلاعاتی درباره‌ این اندیشمند جمع آوری شد. با توجه به اطلاعات به دست آمده استاد ابوالحسن صدیقی مجسمه ساز مشهور تصویری از بوعلی سینا طراحی کرد که در بیست و یکمین جلسه‌ هیات موسسین انجمن آثار ملی، به تصویب رسید و تصمیم بر این شد که همین تصویر، مبنای تهیه‌ مجسمه ابن سینا شود. در نهایت مجسمه‌ا‌ی از بوعلی سینا ساخته شد که نیمی از آن، از سنگ یکپارچه‌ مرمر سفید بود که کتابی نیز در دست داشت.     اطلاعات مورد نیاز: زمان بازدید: 6 ماه اول سال 8:30 الی 20 6 ماه دوم 8:30 الی 17 تعطیلی هفته: ندارد. تعطیلی سالانه: روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، ۲۱ رمضان شهادت امام علی، ۲۸ صفر رحلت پیامبر، ۱۴ خرداد رحلت امام خمینی، ۲۵ شوال شهادت امام جعفر صادق. آدرس: شهر همدان، میدان بوعلی سینا. مطالب مرتبط: آشنایی با موزه هگمتانه همدان برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید.

آشنایی با موزه هگمتانه همدان یکی از مهم‌ترین شهرهای تاریخی و گردشگری ایران است و به‌دلیل قرارگیری شهر هگمتانه در وسط این شهر که سند بزرگی از تاریخ قبل هخامنشیان و دوران ماد ایران را رقم می‌زند، گردشگران بسیاری از داخل و خارج ایران برای بازدید از جاذبه های گردشگری به این شهر تاریخی سفر می‌کنند. تپه هگمتانه یکی از مهمترین جاذبه‌های تاریخی کشورمان است و آثار باستانی ارزشمندی در این تپه پنهان شده‌اند و کاوشگران در سال‌های اخیر، به حفاری این آثار پرداخته‌اند. امروز درست در شرق این تپه، موزه‌ای قرار دارد که آثار حفاری‌شده از این تپه را در آن نگهداری می‌کنند. این مکان که با نام موزه هگمتانه شناخته می‌شود اولین بار در سال ۱۳۷۳ در میدان هفت تیر شهر همدان و جنب گودال معروف فرانسوی‌ها افتتاح شد.         موزه هگمتانه در بین سال‌های ۱۳۲۰-۲۵ شمسی به‌عنوان مدرسه ۶ کلاسه پرورش ایجاد شده و در دهه ۱۳۵۰ با هدف برنامه‌های پژوهشی و باستان‌شناسی در اختیار مرکز باستان‌شناسی سابق درآمد. پس از کشفیات مربوطه در محوطه باستانی هگمتانه این مکان به مخزن نگهداری آثار تبدیل شد و در سال ۱۳۷۲ به مناسبت برگزاری سمینار مدیران میراث فرهنگی با حذف تیغه‌های کلاس‌ها و یک‌پارچه کردن ساختمان، تعمیرات جزئی نیز در آن صورت گرفت. در حال حاضر این موزه با یک سالن اصلی، یک سرسرا و دو راهرو به نمایش ۲۰۰ شی مربوط به دوره‌های پیش از تاریخ، دوران تاریخی و دوران اسلامی می‌پردازد. اشیا این موزه را می‌توان به دو بخش تاریخی و اسلامی تقسیم کرد. این اشیا از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند.           اشیای موزه هگمتانه از طریق کاوش در تپه هگمتانه، خرید، اهدا یا توقیف به دست آمده‌اند و در دو بخش استانی و اختصاصی به نمایش گذاشته می‌شوند. در بخش اختصاصی که راهرو و تالار سمت راست موزه را شامل می‌شود آثار به دست آمده از کاوش‌های اخیر هگمتانه نگهداری می‌شود. آثار این بخش به دوره‌های هخامنشی، اشکانی، ساسانی و ادوار مختلف اسلامی تعلق دارند و از شاخص‌ترین آن‌ها می‌توان به پایه ستون‌های کاخ‌ها و سر گاوی از جنس سفال متعلق به دوره هخامنشی و دو مهر استامپی سنگی و شیشه‌ای مربوط به دوران قبل از اسلام اشاره کرد. در این قسمت از موزه سرپیکان‌های مفرغی و پیکره‌های انسانی از جنس سفال نیز نگهداری می‌شود.         سالن مرکزی و راهروی سمت چپ موزه هم به بخش استانی موزه اختصاص پیدا کرده است و همانطور که از نامش پیداست، اشیای گردآوری‌شده از سطح استان را در معرض دید عموم قرار می‌دهد. از آثار این قسمت می‌توان به مجموعه تابوت‌های سنگی و سفالی مربوط به دوره پارتیان اشاره کرد که از میدان شیر سنگی به دست آمده‌اند. خمره‌ها و سنگ‌های تزیینی با نقوش زیبا، انواع سنگ قبرهای مزین به خطوط کوفی، ثلث و نستعلیق متعلق به دوران اسلام، درب بزرگ اروسی مربوط به دوران معاصر از دیگر آثاری هستند که در این بخش از موزه دیده می‌شود.              مطالب مرتبط: معرفی موزه قاجار تبریز برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.