منشور صلح پارسیان

معرفی دروازه هند | India Gate   در کشور پهناور هند مکان های زیادی برای گشت و گذار و تفریح وجود دارد اما در هر شهر جاذبه هایی هست که حتما باید آن ها را در برنامه های سفر گنجاند چرا که سفر بدون دیدن آن ها کامل نمی شود. بازدید از دروازه هند هم برای مسافران این کشور ضروری است. هند تاریخ پر فراز و نشیبی داشته است، در زمان های دور به عنوان یکی از ثروتمندترین سرزمین های جهان شناخته می شد به همین خاطر همواره مورد تاراج و دست درازی کشورهای پر قدرت یا همجوار قرار می گرفت، متاسفانه وجود جنگ های متعدد باعث شده که بسیاری از آثار مهم این سرزمین تاریخی از بین بروند و خسارات مالی و جانی زیادی به هندی ها وارد شود.         دروازه هند امروزه یادبودی است از 82000 سربازی که در سال 1914 میلادی (جنگ جهانی اول) کشته شدند. آن ها سعی کرده بودند تا از وطن شان در مقابل ارتش کشورهای فرانسه، فنلاند، شرق آفریقا، ایران، انگلیس، افغانستان و ... حفاظت کنند. این سازه 42 متر ارتفاع و 9.1 متر عرض دارد و در سال 1931 میلادی توسط معماری مشهور به نام سر ادوین لوتینز (Sir Edwin Lutyens) ساخته شد. در ابتدا قرار بود دوازه هند تنها یادآور سربازان از دست رفته در جنگ جهانی اول باشد اما امروزه نمادی از فداکاری های همه سربازان و نظامیان هندی در طول تاریخ این کشور است و اهمیت معنوی زیادی برای هندی ها دارد.        قسمت های مختلف دروازه هند 1- فضای سبز اطراف دروازه هند اطراف دروازه هند به پارک بزرگی تبدیل شده که با چمن کاری های هنرمندانه شهرنشینان را به سمت خود می خواند، هندی ها علاقه مند هستند که هنگام غروب آفتاب یا شب به این پارک آمده و از فضای آن استفاده کنند. شب ها چراغ هایی در اطراف دروازه روشن می شوند که چهره آن را زیبا تر و دیدنی تر می کنند. اگر شما هم شب را برای دیدن دروازه هند انتخاب کنید هندی های زیادی را خواهید دید که روی نیمکت های پارک نشسته اند و از فضا لذت می برند، به خصوص در تابستان ها که هوا شب ها دلچسب تر می شود و پارک دروازه هند به یکی از محبوب ترین مکان ها برای گردش و تفریح اهالی مبدل می شود.       2- یادبود عمار جوان جوتی | Amar Jawan Jyoti یادواره دیگری نیز در نزدیکی دروازه هند وجود دارد که با نام عمار جوان جوتی شناخته می شود، این یادواره از جنس مرمر سیاه است و تفنگی را به تصویر می کشد که روی آن کلاه خود یک سرباز قرار گرفته است. یادبود عمار جوان جوتی در 26 ژانویه 1972 میلای توسط ایندیرا گاندی، نخست وزیر و رهبر هندی افتتاح شد.  در تاریخ 27 سپتامبر سال 1947 میلادی، سواره نظام هند توانست از کشور خود در مقابل مزدوران پاکستانی دفاع کند. این پیروزی برای اهالی دهلی و کشمیر بسیار حایز اهمیت بود به همین خاطر افراد زیادی هم این یادواره را نماد سواره نظام دلیر هند می دانند و همه ساله روز این پیروزی را جشن می گیرند و دور تا دور یادبود عمار جوان جوتی پر می شود از گل های رنگارنگ و زیبا.     3- سایبان در قسمت شرقی دروازه هند دقیقا با فاصله 150 متری از دروازه بنای کوچک دیگری نیز وجود دارد که به آن سایبان گفته می شود. این بنا طاقی است گنبدی شکل با 4 ستون، از جنس سنگ مرمر با پایه ای قرمز رنگ که 73 فوت (معادل 22.2 متر) ارتفاع دارد. زیر این طاق مشعلی وجود دارد که همیشه روشن است و نوری جاودان تولید می کند. هدف از ساخت این زنده نگه داشتن یاد و خاطره سربازانی است که در طی جنگ هند و پاکستان جان خود را از دست دادند، این یادواره به عنوان یادواره قبور شهدای گمنام هند نیز مورد احترام است. گویا قرار بوده این سایبان محلی برای قرار گرفتن مجسمه یکی از بزرگان انگلیسی باشد اما در حد یک سایبان باقی ماند.        4- کتیبه ها در اغلب یادبودهای جنگ در سراسر جهان می بینیم که نام افرادی که سازه برای آن ها ساخته شده است به گونه ای ذکر می شوند، دروازه هند هم از این قائده مستثنی نیست. دو کتیبه ی بزرگ در قسمت بالایی دروازه و سمت اصلی بنا وجود دارد که روی یکی از آن ها نوشته شده تقدیم به پرنده های شجاع هند که در فرانسه، فلاندرهای مازوپاتامی، آفریقای غربی و شرق دور کشته شده اند و در کتیبه دیگر از بزرگان نظامی هند نام برده شده است. در هنگام شب دروازه هند با نورپردازی به رنگ پرچم هند روشن می شود که به کتیبه های موجود بر فراز آن جلوه زیبایی می بخشد.       حقیقت های جالب درباره ی دروازه هند دهلی نو -دروازه هند بزرگترین یادبود جنگ در هند است. -ساخت و تکمیل دروازه هند حدود 10 سال طول کشید یعنی از 10 فوریه 1921 تا 12 فوریه 1931میلادی. -به دلیل این که برای ساخت دروازه هند از طاق پیروزی فرانسه الگوبرداری شده سبک معماری آن را با نام طاق پیروزی می شناسند. -در روز بزرگداشت پیروزی هند، مردمان دهلی نو گرد دروازه هند جمع شده و با خوردن غذاهای خیابانی این پیروزی را جشن می گیرند که این مراسم همه ساله در 10 فوریه (22 بهمن) ساعت 16:30 برپا می شود. -در مراسم بزرگداشت پیروزی هند سواره نظام، تفنگچی، فرمانده هان اصلی و خانواده های سلطنتی حضور پیدا می کنند و در اطراف دروازه هند جشن می گیرند. -امروزه پارک اطراف دروازه هند به یکی از محبوب ترین مکان ها در دهلی نو برای پیک نیک کردن تبدیل شده است و افراد زیادی برای تغییر آب و هوا به این مکان می روند و حتی اگر خوش شانس باشید می توانید دستفروشان و موزیسین های خیابانی را در اینجا ببینید.           مطالب مرتبط: تاج محل هند برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر به هند با شماره 02162714 در تماس باشید.

جال محل جیپور جیپور یا جایپور نام مرکز ایالت راجستان است که در شمال غربی کشور هند قرار دارد و یکی از قدیمی ترین شهرهای این کشور به حساب می آید که از سال 1727 میلادی تا کنون گذر روزگار را به تماشا نشسته است. از همان ابتدا فرمانروایان مختلفی بر این منطقه حکمرانی کردند به همین خاطر قصرها و اقامتگاه های لوکس و باشکوه زیادی در طول زمان در جیپور ساخته شده است؛ قصرهایی که برخی از آن ها هنوز هم در این شهر وجود دارند و به جاذبه هایی برای گردشگران تبدیل شده اند. از معروف ترین جاذبه های تاریخی این شهر، قصر جال محل یا کاخ آب (Water Palace) است که به دلیل نوع ساخت و محل قرار گیری‌اش، شهرت و آوازه زیادی برای خود رقم زده است. این قصر درست در میان دریاچه من ساگار (Man Sagar) قرار دارد. در گذشته این دریاچه و مناطق اطرافش محل بسیار خوبی برای ساخت قصرها و خانه های اربابان بوده اند زیرا دریاچه شمال شهر قرار گرفته و توسط تپه های آراوالی از شمال، غرب و شرق محصور شده است. قصر جال محل مکانی برای زندگی پادشاه نبوده بلکه از آن به عنوان تفرجگاهی زیبا برای تفریح و استراحت و صد البته به رخ کشیدن ثروت و عظمت پادشاه استفاده می کردند.         قصر جال محل بنایی 5 طبقه است که 4 طبقه آن زیر آب واقع شده به همین خاطر از کنار دریاچه، انگار قصری با یک الی دو سطح پیش رو داریم؛ اما با بالا و پایین رفتن سطح آب طبقه های مختلفی از این قصر به نمایش در می آیند. این بنا کم ارتفاع و به صورت متقارن ساخته شده است.به دلیل نفوذ آب در قسمت هایی از این قصر آن را در فواصل زمانی مختلف بازسازی کرده اند و هنوز هم دولت راجستان سلامت آن را بررسی می کند و در صورت لزوم به مرمت قصر می پردازند.        بخش های مختلف قصر جال محل 1- بالکن و گذرگاه در بازدید از قصر جال محل دو قسمت بیشتر مورد توجه قرار می گیرند؛ یکی اتاق های باشکوه که با نقاشی های دیدنی پوشیده شده اند و دیگری تراس اصلی قصر که فقط برای عبور و تفریح پادشاه ساخته شده بود. بالکن های این مجموعه دارای گذرگاه های قوس مانند هستند که باعث زیبایی بیشتر جال محل شده اند. ریزه کاری های رعایت شده در ساخت این گذرگاه ها به راستی بی نظیرند؛ برای مثال قسمت داخلی سقف، بالکن ها با نقوشی ریز و رنگارنگ زیباسازی شده اند. چیزی شبیه به نقشِ فرش های ایرانی که با هر نگاه کردن به آن ها، نقش تازه ای را متصور می شوید. در این نقش و نگارها تلاش شده تا عظمت پادشاه به رخ کشیده شود به همین خاطر نقش هایی مثل ظرف های بزرگ میوه، طلا و جواهر، گل سرخ و... به چشم می خورند.     2- اتاق ها اتاق ها و راهروهای این بنا روزگاری همگی دارای گچ‌بری های دیدنی بوده اند؛ اما متاسفانه امروزه بسیاری از این گچ‎بری ها از بین رفته اند. تلاش های بسیاری برای رفع این کاستی ها انجام شده است؛ برای مثال مسوولان سعی دارند با استفاده از مصالح سنتی، این گچ‌بری ها را بازسازی کنند که تا اینجا نتیجه های خوبی حاصل نشده و آسیب های زیادی هم به بنا وارد آورده اند.در سطح زیرین بام جال محل چند اتاق وجود دارد که با بازدید از آن ها گویا در زمان سفر کرده و به هندوستان چندین سال قبل می روید. اینجا هنوز سقف ها بلند است و رنگِ ناب طلایی در همه جا دیده می شود و نقاشی های دیواری همه راوی داستان های دلاوری های پادشاهان و اسطوره های قدیمی هستند. این اتاق ها به راستی دیدنی اند و در اوج صلابت و مهارت ساخته شده اند. با بازدید از اتاق های جال محل متوجه خواهید شد که امکان نداشته که این قصر، محل اقامت همیشگی پادشاه بوده باشد، نوع ساخت بنا و وسایل موجود در آن همه و همه به گونه ای هستند که فقط برای اقامت چند روزه پادشاه مناسب باشند.     3- برج ها هر یک از برج های جال محل زیبایی خاص خود را دارد، قسمت زیرین آن ها که در آب قرار می گیرد از جنس سنگ هستند؛ اما بخش هایی که بالای سطح آب قرار دارند با ظرافت خاصی ساخته شده اند. هر یک از این برج ها دارای دو بالکن هستند که با ستون های باریکی تزیین شده اند. بالاترین سطحِ برج ها از پشت بام قصر قابل دسترس است.سقف این برج ها گنبدی شکل هستند و همین موضوع باعث زیباتر شدن قصر بی همتای جال محل شده است. متاسفانه چهره امروزی برج ها با شکل قدیمی شان تفاوت زیادی پیدا کرده و دیگر آن طور که باید پیرو سبک معماری راجپوت نیستند؛ تنها دلیل این موضوع استفاده از معماران غیر ماهر در مرمت برج ها است.       4- چاتریس | زیباترین بخش بنا بام جال محل یا همان تراس اصلی، زیباترین بخش بناست که دارای یک زمین سنگی 8 ضلعی در قسمت میانی خود و چهار اتاقک با سقف های گنبدی شکل در فاصله بین برج ها با یکدیگر است. این نوع گنبدها با نام چاتریس (Chhatris) شناخته می شوند که با کلمات چتر یا تپه، هم معنی قرار می گیرند. چاتریس ها که چند ستون و یک سقف گنبدی شکل دارند، امروزه در ساخت بناهای یادبود استفاده می شوند. در جال محل، چاتریس بزرگی هم وجود دارد که نشیمن‌گاهی برای پادشاه و همراهانش بوده تا از گرمای آفتاب در امان باشند، داخل این چاتریس سکوی پرزرق و برقی به چشم می خورد که مخصوص پادشاه طراحی شده است.هدف اصلی از ساختن چنین سقف های گنبدی شکلی در جال محل به رخ کشیدن ثروت و بزرگی پادشاه بوده و نشان دهنده ترکیب سبک کلاسیک و فانتزی معماری در هند است.     معماری قصر جال محل سبک معماری قصر جال محل پیروی سبک راجپوت بوده است، بیشتر قصرها و دژهای موجود در جیپور هم طبق همین سبک معماری ساخته شده اند که مختص به راجستان بود. یکی از مهم ترین ویژگی های این سبک آن است که هر بنایی باید ویژگی منحصر به فرد خود را داشته باشد؛ جال محل هم از این قاعده مستثنی نیست. باستان شناسان با بررسی هایی که روی این بنا انجام دادند متوجه شدند که آب به پایین ترین سطح این قصر نفوذ نمی کند. دلیل عدم نفوذ آب به این سازه، استفاده از مخلوط آهک و شن سرخ است که در آخر با میوه درخت بیدلیوم (bdellium) و عصاره شنبلیله نیز ترکیب شده و به ماده ای مناسب برای ساختمان سازی بدل می شدند.آثاری از سبک معماری مغولی هم در این بنا دیده می شود که امری عادی است و تعداد زیادی از ساختمان های موجود در هندوستان تحت تاثیر این نوع معماری هستند. این شیوه معماری در زمان حکومت پادشاهان گورکانی بر هند، رواج یافت و ویژگی اصلی آن توجه به جزییات در تزیینات بود که این نکته در جال محل هم قابل مشاهده است.معماری مغولی به شدت تحت تاثیر معماری اسلامی و فارسی است به همین دلیل اگر با دقت به بنای جال محل نگاه کنید رنگ و بویی از معماری پارسی را هم در آن خواهید یافت.       مطالب مرتبط: همه چیز درباره تاج محل هند برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با هند با شماره 02162714 در تماس باشید.  

همه چیز درباره تاج محل هند تاج محل، این بنای مرمرین، روایت عاشقانه ای است از داستانی کهن میان شاه و ملکه در سرزمین پهناور هند. درست زمانی که معشوق از دست رفته بود و چیزی جز خاطراتش برای پادشاه دلسوخته باقی نمانده بود، عاشقِ تاج و تخت دار، خواست تا از جاودانگی شمایل خاطراتش اطمینان یابد و به این ترتیب دستور ساخت تاج محل را صادر کرد. این مرد کسی جز شاه جهان، امپراتور مغولی هندوستان نبود؛ کسی که تمثیل بی بدیلی از عشق را رقم زد و دنیا را در برابر شکوه احساسش به تعظیم وادار کرد. می گویند غم از دست دادن ملکه به قدری برای شاه جهان سنگین بود که در عرض چند ماه تمامی ریش ها و موهایش سپید شد.        تاج محل مقبره مرمرین و باشکوهی است که در حاشیه جنوبی رودخانه یامونا در شهر آگرای هند واقع شده است. این مقبره سپید رنگ در سال 1632 و به دستور شاه جهان، امپراتور مغولی برای همسر عزیزش، ممتاز محل ساخته شد. مجموعه تاج محل از نظر بسیاری، بهترین مجموعه معماری مغولی است که با عنوان «گوهر هنر اسلامی در هند» و نمادی‌ شاخص از فرهنگ و تاریخ غنی این کشور شناخته می‌شود. البته محبوبیت و شهرت تاج محل فراتر از این هم می رود و به راحتی نامش را می توان در میان بهترین جاذبه های دنیا قرار داد.        تاج محل در واقع مجموعه مرمرین بزرگی است که وسعتش 17 هکتار بوده و شامل بخش هایی چون مقبره، مسجد، مهمانخانه و چهار باغ و موزه می شود. ساخت تمام مجموعه 22 سال به طول انجامیده و زیر نظر یکی از معروف ترین معماران ایرانی زمان و با سبک بی نظیر ایرانی-اسلامی بنا شده است. معماری تاج محل به سبب دقت بالا، تقارن بی نظیر و خصوصا وجود مرمر سپید، به قدری چشمگیر است که باعث شده این مقبره باشکوه در سال 2007 در میان لیست عجایب هفتگانه‌ جدید جهان جای بگیرد. امروزه بسیاری برای بازدید از این بنای زیبا پا به شهر آگرا می گذارند که تعداد آن ها به بیش از هفت میلیون نفر در سال می رسد. جالب است بدانید که مجموعه تاج محل در سال 1983 در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده و در سال 2016 نیز در لیست برترین جاذبه های گردشگری آسیا قرار گرفته است.          تاج محل، هدیه عاشقانه امپراتور مغولی ممتاز محل، شاهدختی زیبارو، ایرانی و مسلمان بود که پیش از ازدواج ارجمند بانو بگوم نام داشت. شاه جهان تنها 14 سال داشت که ارجمند بانو را دید و یک دل، نه صد دل عاشقش شد و پس از 5 سال توانست دل شاهزاده را به دست آورد و او را به همسری خویش درآورد. شاهدخت جوان پس از ازدواج، از سوی شاه جهان به نام ممتاز محل ملقب و این چنین به همسر دوم امپراتور هند بدل شد. شاید جالب باشد که بدانید او با شاه جهان 18 سال زندگی مشترک را تجربه کرد و 14 فرزند به دنیا آورد که در میان آن ها، تنها 7 فرزند زنده ماندند. از آن‌جا که شاه جهان به ممتاز محل علاقه ویژه ای داشت و دوری از همسر محبوب خویش را تاب نمی آورد، در بازدید از بسیاری از مکان ها او را با خود همراه می کرد، به گونه ای که حتا در حمله‌های جنگی نیز ممتاز محل در اردوگاه جنگی و چادر دربار حضور داشت. در یکی از همین مشایعت ها، ممتاز محل باردار بود و از قضا ماه‌های آخر بارداری خود را سپری می‌کرد. ملکه ممتاز محل در حالی که تنها 39 سال داشت، در حین تولد چهاردهمین فرزند خود، گوهر بگوم از دنیا رفت.      برای ساخت تاج محل، زمینی را در جنوب شهر محصور آگرا در نظر گرفتند. شاه جهان که می خواست تاج محل از امنیت کافی برخوردار باشد، به دنبال زمینی دور از دسترس دیگران بود و از پرداخت هزینه های گزاف هم ابایی نداشت. به این ترتیب بهای بسیاری را برای به دست آوردن زمین پرداخت و توانست با اهدای قصری بزرگ در مرکز شهر آگرا به ماهاراجا جای سینگ، یکی از اشراف شهر، زمین تاج محل را به دست آورد. این زمین مساحتی در حدود 1.2 هکتار داشت و مسطح نبود؛ به همین دلیل قسمت های بلند آن را حفر کرده و قسمت های پست را با خاک پر کردند تا در نهایت سطحی صاف با ارتفاع 50 متر بالاتر از سطح رودخانه پدید آوردند.            مطالب مرتبط: ۱۰ جاذبه توریستی شگفت انگیز در ژاپن که باید ببینید برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفربه هند با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.