منشور صلح پارسیان

جنگل ابر شاهرود جنگل ابر در مسیر جاده شاهرود به آزادشهر استان گلستان و بعد از روستای ابر در شمال شهر شاهرود قرار گرفته است.جنگل ابر شاهرود یکی از معروف ترین و زیباترین جاذبه های طبیعی ایران به شمار می رود و برای اقیانوسی از ابر که در زمان های مختلف سال، آن را در بر می گیرد، شهرت زیادی پیدا کرده است. جنگل ابر شاهرود قسمتی از قدیمی ترین جنگل های هیرکانی است و گونه های نادر و منحصر به فرد گیاهی و جانوری را در خود جای داده است و با مناظر خارق العاده خود، هر ساله گردشگران و طبیعت گردان زیادی را به سوی خود می کشاند. جنگلی به وسعت 35 هزار هکتار که ادامه جنگل های سرسبز شمال کشور به شمار می رود و برای اقیانوس ابری که فضای آن را در بر می گیرد بسیار معروف شده است. اینجا جایی است که زمین و آسمان به هم می رسند، ابرها درختان را در آغوش می کشند و گاه به نظر می رسد زمین بر بال های آسمان سوار شده است.             به دلیل اهمیت بالای طبیعی جنگل ابر، این اثر به عنوان صد و چهاردهمین اثر طبیعی در تاریخ 20 بهمن 1389 توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت. در جلسه شورای عالی محیط زیست در 29 بهمن 1393، جنگل ابر به عنوان منطقه حفاظت شده انتخاب شد و در فهرست مناطق چهارگانه سازمان حفاظت از محیط زیست قرار گرفت. این جاذبه با وجود داشتن جنگل های 40 میلیون ساله هیرکانی، یکی از میراث های طبیعی مهم ایران است.             آبشارها و چشمه های جنگل ابر آبشارهای شرشر و آلوچال دو تا از مشهورترین آبشارهای جنگل ابر هستند و بسیاری در سفر به این جا سعی می کنند تا بازدیدی از این آبشارها داشته باشند. در کنار این ها، ده ها آبشار روان دیگر نیز در دل جنگل های ابر وجود دارند که اگر خوش شانس باشید می توانید در کوه پیمایی های خود به آنها برخورد کنید. البته بازدید از آبشار شرشر به دلیل صعب العبور بودن مسیر، بسیار سخت و در بیشتر مواقع غیر ممکن است و تنها طبیعت گردان و کوه نوردان حرفه ای می توانند خود را به آن برسانند. در کنار این آبشارها، جنگل ابر پر از چشمه سارهای جوشان است که برای تامین آب می توانند کمک بزرگی برای گردشگران و جنگل نوردان باشند. از جمله معروف ترین این چشمه ها می توان به چشمه ترش و چشمه قطری اشاره کرد. چشمه ترش یکی از بهترین و محبوب ترین مکان های کمپ و اقامت نیز به شمار می رود.         عکاسی و پرنده نگری یکی از بهترین مکان هایی که می توان در آن عکاسی را چه به صورت حرفه ای یا آماتور انجام داد، جنگل ابر است. دوربین ها و گوشی های تان را بردارید، منتظر ورود ابرها شوید و با کلیکی درست و به موقع، زیبایی را در قاب عکس تان جای دهید. البته خوب است پیش از سفر با اصول عکاسی بیشتر آشنا شوید تا تصاویری جذاب تر و زیباتر از مناظر داشته باشید. پرنده نگری نیز یکی از جذابیت های سفر و گردش در این بهشت کوچک است. این منطقه به دلیل اکوسیستم خاص خود، میزبان پرنده های کوچک و بزرگی است که در آن آشیانه دارند. با کمی دقت و دانش در مورد پرنده نگری می توانید از این ویژگی جنگل نیز لذت ببرید. برای تماشای پرنده های مختلف حتما دوربین شکاری خود را به همراه داشته باشید.          بهترین زمان سفر به جنگل ابر بهترین زمان برای بازدید از جنگل ابر، اواخر فروردین و اوایل اردیبهشت تا اواخر مهرماه است. میزان بارندگی در این منطقه به طور معمول 400 میلی متر است و دمای هوای آن به طور میانگین به 20 درجه سانتی گراد می رسد. در کل 6 ماه اول سال بهترین زمان برای سفر به این منطقه است و امکان حضور ابرها در این موقع سال خیلی بیشتر است.  پاییز جنگل ابر زیباست؛ اما برای افراد معمولی و آماتوری که تجربه طبیعت گردی های چند روزه را ندارند، بازدید از اینجا کار بسیار سختی است و توصیه نمی شود. زمستان جنگل ابر نیز در کل برای تمام گروه ها توصیه نمی شود، زیرا به دلیل بارش باران های مداوم، جاده لغزنده و هوا بسیار سرد است.      پوشش گیاهی و جانوری   85 گونه مختلف گیاهی مانند راش، بلوط، ممرز، افرا، شیردار، توسکا، آزاد داغداغان، گونه‌های کلاه میر حسن، چوبک، اسپرس، دم روباهی، آویشن و شبدر در کنار گونه های نادر گیاهی مانند نارون، گیلاس وحشی، نمدار، بارانک و سرخدار این جنگل را به موزه ای طبیعی و منحصر به فرد تبدیل کرده است. اینجا برای گونه های مختلف گیاهان دارویی خود نیز بسیار معروف است و به عنوان یکی از بانک های گیاهان دارویی سرشار در کشور شناخته می شود. قسمت های جنوبی تر این منطقه طبیعی که به روستای ابر نزدیک تر است پوشش گیاهی تُنُک است؛ اما هرچه به سمت شمال و داخل جنگل پیش می رویم پوشش گیاهی انبوه تر می شود تا جایی که در عمق جنگل ابر تپه های پرشیبی را می بینیم که سراسر پوشیده از درختان بلند است.  گونه های جانوری مختلف خرس قهوه‌ای، گرگ، پلنگ، خوک وحشی، شغال، روباه، خرگوش کل و بز، شوکا و مار و از پرندگان کبک، کبوتر جنگلی، بلدرچین، عقاب جنگلی، کرکس، شاهین، فاخته و قرقاول گونه های جانوری این جنگل را تشکیل می دهند.       

آشنایی با دروازه ارگ سمنان ارگ دولتی سمنان یا دارالحکومه سمنان مجموعه‌ای بزرگ از ساختمان ها و بناهای مورد نیاز برای اداره شهر بود که در زمان حکومت حاجی بهمن میرزا بها الدوله، فرزند فتحعلی شاه قاجار ساخته شد. اماکنی چون تلگرافخانه، قراولخانه، آب‌انبار، حمام حسینیه و... در این ارگ وجود داشت و در داخل دیوارهای ضخیم ارگ اتاق هایی برای نگهبانی تعبیه شده بود.وقتی قدم به شهر سمنان بگذاری با کمی جست و جو به راحتی می توانی اثری تاریخی و چشم نواز را در آن بیابی که عنوان نماد این شهر را یدک می کشد. دروازه ارگ سمنان در میان میدان ارگ این شهر قد علم کرده و حرف های زیادی از گذشته این دیار دارد. نقش و نگار تماشایی آن هر چشمی را به خود خیره می کند و هنر ایرانیان را به رخ رهگذران می کشد. این دروازه تنها اثر باقیمانده از ارگ سمنان است که زمانی یک مرکز مهم حکومتی در ایران بود. امروزه از تمام شکوه و جلال ارگ سمنان تنها دروازه شمالی آن باقی مانده. دروازه ارگ مایه افتخار برای مردم سمنان است و آنها این اثر را تنها جاذبه تاریخی این شهر می دانند.     در سال 1284 هجری قمری (حدود 1246 خورشیدی) ناصرالدین‌شاه قاجار که راهی مشهد مقدس بود، گذرش به ایالت «کومش» یا «سمنان» افتاد و به مدت سه روز در ساختمان ارگ دولتی سمنان ماندگار شد. در آن زمان 12 برج با ساختمان های مختلف در ارگ وجود داشت؛ اما هنوز خبری از دروازه شمالی نبود. پادشاه در همین سفر دستور ساخت دروازه را صادر و آن را به حاکم وقت سمنان ابلاغ می کند. کار ساخت دروازه در سال 1302 هجری قمری (حدود حدود 1263 خورشیدی) به پایان رسید؛ در آن زمان «انوشیروان میرزا ضیاء الدوله» حکومت سمنان، دامغان، شاهرود و بسطام یا به عبارتی ایالت قومس را در دست داشت. وی فرزند «محمدرحیم میرزا» پسر دهم عباس میرزا نایب‌السلطنه بود که در سال‌های 1300 تا 1305 هجری قمری حکمرانی کرد. عکس های به جا مانده از گذشته حکایت از این دارند که در سفر دوم شاه به مشهد دروازه شمالی ارگ سمنان وجود داشته است. در تاریخ ۳۰ خرداد ۱۳۵۸ این اثر با شماره ثبت ۳۹۵ در فهرست آثار ملی ایران جای و به عنوان میراثی ارزشمند مورد حمایت قرار گرفت.        معماری دروازه ارگ سمنان وقتی چشم تان به دروازه ارگ سمنان می افتد که 7 متر ارتفاع دارد، نقش و نگارهای آن بیش از هرچیز دیگری توجه شما را به خود جلب می کنند. این دروازه دارای دو نمای شمالی و جنوبی است که نمای شمالی آن زیبایی چشم نوازتری دارد.درهای دروازه از چوب‌ های قطور با گل میخ‌ های آهنی ساخته شده اند و 6 مناره نیز بر فراز بنا خودنمایی می کند. نقاشی تصاویر و خطاطی کتیبه‌های این بنا اثر سید محمد باقر طباطبایی سمنانی هنرمند مشهور سمنان در دوران قاجاریه هستند و کار کاشی‌پزی کاشی‌های آن توسط استاد حبیب الله فرزند استاد علی کاشی‌پز کاشانی صورت گرفته است. سید محمد باقر طباطبایی سمنانی از نوادگان مرحوم میر محمدخان طباطبایی سمنانی بود و از طرف ضیاء الدوله حاکم ایالت قومس لقب «حشمت الحکماء» را داشت. وی طبیب حاذقی بود اما دستی نیز در هنر داشت.       نمای جنوبی دروازه نمای جنوبی این دروازه دارای دو اتاق است که در دو طرف به قرینه یکدیگر قرار گرفته اند و ایوان‌ هایی در جلوی آنها خودنمایی می کنند. دو راهروری کوچک و مدخل اصلی نیز در این نما دیده می شود که روزگاری محل عبور و مرور به ارگ بوده است. دیوار این قسمت نمای آجری دارد و راهروهای اصلی بنا با پلان مربع ساخته شده اند. این راهروها به وسیله فیلپوش‌ ها به گنبد کم خیز متصل می شوند. فیلپوش، یکی از روش های پرکاربرد گوشه سازی در معماری ایرانی است و برای تغییر شکل چارگوش دیوارها به گِرد از آن استفاده می شود تا ساخت طاق یا گنبد بر روی دیوار صورت بگیرد. جالب توجه ترین جلوه نمای جنوبی دروازه به تزیینات کتیبه ای آن مربوط می شود که به شکل نیم دایره در بالای مدخل اصلی قرار دارند و مزین به خط نستعلیق زرد بر زمینه کاشی‌ های لاجوردی هستند.     نمای شمالی دروازه در نمای شمالی تزیینات کاشی‌ کاری مفصل تری دیده می شود و استفاده از کاشی‌ های هفت رنگ و مناره‌ های تزیینی در آن مشهود است. وجود نقوش هندسی و نقش و نگار اساطیری در این قسمت اهمیت آن را به عنوان بخش بیرونی نشان می دهد. طرح نیم دایره ای بر پیشانی نمای جنوبی کاشیکاری شده که دقیقا قرینه کتیبه نیم دایره نمای شمالی است و در آن نبرد رستم و دیو سفید دیده می شود. ابعاد کاشی‌ها در کتیبه این قسمت 15*15 است و در 11 ردیف افقی چیده شده‌اند.        مطالب مرتبط: برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید.  جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید.