منشور صلح پارسیان

معرفی پل ریالتو ونیز در ونیز کانالی به نام گرند کانال (Grand Canal) به طول حدودا ۳.۸ کیلومتر وجود دارد که شمال غربی ونیز را به سمت جنوب شهر متصل می کند. این کانال در مناطق مختلف پهنای گوناگونی دارد که از ۳۰ تا ۷۰ متر متغیر است. اطراف گرند کانال از محله های قدیمی، محبوب و گران قیمت ونیز به شمار می آید. اگر از گرند کانال دیدن کنید به وضوح متوجه خواهید شد که بناهای اطرافش چقدر قدیمی هستند، ساختمان هایی که قدمت شان به قرن ۱۲ میلادی می رسد. بر روی این کانال، پل های زیادی ساخته اند که از همه آن ها مشهورتر و محبوب تر، پل ریالتو است. این پل را با نام های پونته دی ریالتو و پونته د ریالتو یا پونته دلا مونتا (Ponte della Moneta) هم می شناسند. این نام ها اشاره به گیاهان نعنایی دارد که از دیرباز در کرانه گرند کانال کاشته می شدند.     پل زیبای ریالتو را معماری زبردست به نام نیکولو براتییری (Nicolò Barattieri) در سال ۱۱۷۸ میلادی ساخت، اما این سازه سال ها بعد به صورت کامل ویران شد تا این که در سال ۱۲۵۵ میلادی پلی چوبی به جای آن ساختند. این پل چوبی متحرک بود و در هنگام عبور کشتی های بلند، بالا می رفت و دوباره سرجای خود قرار می گرفت. پل چوبی یک مشکل بزرگ داشت، آن که نگه داری اش کار سختی بود و دردسرهایی مثل احتمال شکستن و سوختن آن را تهدید می کرد. این پل بارها در سال های ۱۳۱۰ و ۱۴۴۴ میلادی در آتش سوخت آسیب دید و در نهایت در سال ۱۵۲۴ میلادی به طور کامل ویران شد. ویرانی این پل در سال 1524 به این دلیل بود که ونیزی ها برای تماشای عبور قایق پادشاه که عروس و داماد در آن قرار داشتند، روی پل رفته بودند و این سازه هم تاب وزن آن ها را نداشت      سرانجام پلی که امروزه شاهدش هستیم را در سال ۱۵۵۱ میلادی ساختند. سازه ای زیبا با قوسی در قسمت زیرین که کشتی های دارای ارتفاع زیاد هم به راحتی از آن عبور می کنند. همچنین آن را از جنس سنگ ساختند تا در معرض آسیب کمتری باشد. قوس پل ریالتو آن قدر ماهرانه ساخته شده که به خوبی وظیفه استحکام پل را به دوش می کشد و این امکان را به بازدیدکنندگان می دهد که همزمان از دو سوی پل وارد شوند و خیال شان هم از نظر امنیت راحت باشد.  پل ریالتو به قدری زیبا از آب در آمد که حالا به عنوان یکی از نمادهای ونیز از آن یاد می شود و امروزه به مکانی رمانتیک تبدیل شده برای گشت و گذار عاشقان و دلدادگان. مناظر اطراف ریالتو به قدری زیبا و دیدنی است که به راستی عابران را غرق تماشا می کند.     پل ریالتو از جنس سنگ ساخته شده و قوسی دارد که از سطح آب حدود ۷.۵ متر بالاتر است. انتخاب محل ساخت پل ریالتو نیز جالب بود، معمار باهوش بنا، دقیقا پل را جایی ساخت که گرند کانال کمترین عرض یعنی ۲۰ متر را دارد. البته نا گفته نماند که برای اطمینان بیشتر از استقامت بنا از دو سوی پل حدود 20 سانتی متر بیشتر پل را ادامه دادند.پایه های پل عمودی ساخته شده اند تا وزن سنگین پل را تحمل کنند و سپس قوس پل روی این پایه های مستحکم بنا شد، حالا به کمی دقت می توانید محل دقیق پایه و ستون های اصلی ریالتو را تشخیص بدهید.     ۱- مجسمه های زیبای پل: بر روی این پل دو مجسمه وجود دارد. یکی از آن ها نمایانگر قدیسی است که برای حمایت از پل ساخته شده و آن را طلاکاری کرده اند که چهره زیباتری داشته باشد. مجسمه دیگر مربوط به تئودور (Theodore) جنگجو یا همان قاتل افسانه ای اژدها است. گفته می شود از مهم ترین دلایل وجود مجسمه او در این مکان ارتباط نزدیکش با امپراتوران بیزانس و علاقه پادشاهان به شخصیت وی بود.       ۲- مغازه های گوناگون: مغازه های کوچکی بر روی پل وجود دارند تا به گردشگران کالاهای شان را عرضه کنند. وجود چنین مغازه هایی از ویژگی های بارز و دیدنی پل ریالتو به حساب می آید. این فروشگاه های کوچک ریشه در بازرگانی و تجارت کهن مردمان جهان با ونیز دارد به همین خاطر برای توریست ها جالب توجه هستند. یکی از بهترین زمان ها برای تماشای این پل زیبا و مغازه های محبوب و شلوغش در شب است که نورِ بناهای اطراف روی پل منعکس می شود و صحنه زیبایی به وجود می آورد. توصیه می کنیم برای بیشتر لذت بردن از نمای زیبای این ناحیه از محله واپوراتو یک (۱ VAPORETTO) سوار بر قایق یا کشتی شوید و به آرامی در گرند کانال حرکت کنید. با این کار درست از زیر پل عبور خواهید کرد و حتا می توانید در کنارش از قایق پیاده شوید.   مطالب مرتبط:  معرفی فواره تروی | Trevi Fountain برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان  شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید.    

معرفی فواره تروی | Trevi Fountain سال 1762 میلادی بود که فواره زیبای تروی یا آبنمای دختر دوشیزه را ساختند و از همان ابتدا به یکی از فاخرترین آثار موجود در ایتالیا تبدیل شد. البته باید بدانید که دستور ساخت بنا را در سال 1629 داده بودند و از همان زمان علاقه داشتند که چنین سازه ای ساخته شود. در ابتدا این فواره در 35 کیلومتری شرقِ شهر قرار داشت ولی حالا با گسترش رم، آبنما جزوی از مرکز شهر به حساب می آید. نکته جالب دیگری که فواره تروی را منحصر به فرد کرده، موقعیت قرار گیری آن است؛ گفته می شود که از چند سال پیش از میلاد مسیح در همین جا چشمه ای وجود داشت که مسافران را سیراب می کرد. به مرور زمان رومی ها آب آن چشمه را مقدس شمردند و حالا نیز شاهدیم که فواره تروی با صلابت هرچه تمام تر در همین ناحیه قد علم کرده است.       ارتفاع آبنمای تروی 26.3 متر و عرضش 49.15 متر است و در همان نگاه اول به آن متوجه خواهید شد که چقدر در ساختنش دقت نظر و ظرافت به خرج داده اند. همه چیز با سنگ تراورتن  و توسط بهترین معماران آن زمان ساخته شده است. مجسمه هایی در میان این آبنما ساخته اند که هر کدام به یک خدا یا یک افسانه کهن رومی اشاره دارند، اگر کمی درباره افسانه های رومی بدانید این سازه شما را به وجد خواهد آورد. همه مجسمه ها کاملا حساب شده در جای خود قرار گرفته اند و حتا موقعیت قرارگیری اجزای بدن هریک از آن ها نیز مهم بوده است. ساخت این سازه زیبا و دوست داشتنی حدود 30 سال طول کشید و تعدادی از دست اندرکاران پروژه در همین مدت از دنیا رفتند و نتوانستند تکمیل شدن فواره را ببینند.       رسم پرتاب سکه فواره تروی   یکی از جذابیت های فواره تروی وجود سکه در حوضچه آن است. داستان سکه ها به مقدس بودن آب این چشمه باز می گردد. مردمی که از فواره تروی بازدید می کنند برای برآورده شدن آرزوهای شان سکه هایی را داخل آب می اندازند. پرتاب سکه درون حوضچه تروی حالا به یک رسم تبدیل شده است؛ اما پرتاب یک سکه کافی نیست و در روایت ها آمده که هر کس باید حتما سه سکه را درون آب بیندازد تا به مراد دلش برسد. هر یک از این سکه ها معنای خاصی دارند:  سکه اول: تضمین کننده بازگشت شما به شهر رم سکه دوم: عاشق شدن سکه سوم: تضمین کننده ازدواج بد نیست بدانید که هر روز حدود 22,300,000 تومان به داخل حوضچه این فواره می اندازند. آمارها نشان می دهند که در سال 2016 حدود 1 و نیم میلیون دلار به صورت سکه از این فواره خارج کرده بودند. با پول هایی که مردم داخل این فواره می اندازند برای فقرا غذا تهیه می کنند.        مجسمه های فواره تروی 1- خدای اقیانوس | God Oceanus در میان فواره تروی مجسمه یک مرد به چشم می خورد، او تندیس اوکئانوس (Oceanus) است. در افسانه های یونانی وی به عنوان خدای اقیانوس شناخته می شود. بر اساس داستان ها او فرزند گایا (خدای زمین) و اورانوس (خدای آسمان) بوده است. در بسیاری از کتاب ها، خدای اقیانوس را به صورت نیمی انسان و نیمی پری یا اسب دریایی به تصویر کشیده اند؛ اما همان طور که می بینید در آبنمای تروی او ظاهری شبیه به انسان دارد.      2- هدایتگران در دو سوی خدای اقیانوس دو مجسمه دیگر نیز به چشم می خورند. آن ها مردانی هستند که در تلاش اند تا اسب ها را هدایت کنند. آن ها نماد انسان های پیروی خدای اقیانوس اند و هدف از ساخت آن ها نشان دادن پیروان اوکئانوس بوده است.     3- مجسمه های اطراف  گذشته از مجسمه هایی که در داخل فواره تروی قرار دارند، دو مجسمه نیز در دو سوی این سازه جای گرفته اند.  یکی از مجسمه ها پلوتوس (Plutus) نام دارد که در افسانه های یونان الهه ثروت و فراوانی بوده است. وجود این مجسمه در فواره تروی به این دلیل بود که می خواستند شهر رم همیشه پر از ثروت و نعمت و به خصوص میوه و محصولات کشاورزی باشد.   مجسمه  خدای سلامتی (Salubrity) است یک دیگر از مجسمه ها می باشد. در یک دست او ظرف شرابی به چشم می خورد، در دست دیگرش یک نیزه. مقصود سازنده از وجود این مجسمه به صورت کنونی، نشان دادن مبارزه با بیماری ها و درمان مریض ها بوده است.      مطالب مرتبط: برای خواندن سایر مطالب وارد مجله گردشگری منشور صلح پارسیان شوید. جهت رزرو تور و سفر با شماره 02162714 در تماس باشید. جهت رزرو بلیط هواپیما کلیک کنید و یا با شماره 02162714 در تماس باشید.